Πρώτον, Ν.Δ. και ΣΥΡΙΖΑ θα συγκεντρώσουν αρκετά χαμηλότερο ποσοστό
από αυτό των εθνικών εκλογών του Ιουνίου. Το πιθανότερο είναι να
κινηθούν κάτω από τα ποσοστά των εθνικών εκλογών του Μαΐου του 2012, ενώ
η πρόβλεψη για το ΠΑΣΟΚ («Ελιά» στις ευρωεκλογές) είναι ακόμα πιο
αρνητική.
Δεύτερον, η αποχή μπορεί, υπό προϋποθέσεις, να φτάσει σε τέτοια επίπεδα που θα προκαλέσει «εκρήξεις» το βράδυ της 25ης Μαΐου και συζητήσεις περί απονομιμοποίησης όχι μόνο των δύο κομμάτων της συγκυβέρνησης, αλλά και της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Το ποσοστό της αποχής προβλέπεται ότι θα ξεπεράσει κατά πολύ το 47% των προηγούμενων ευρωεκλογών.
Κινητοποίηση
Το σενάριο αυτό έχει προκαλέσει μεγάλη κινητοποίηση στα κομματικά επιτελεία ώστε να αποτραπεί, καθότι παρουσιάζεται ως αρκετά πιθανό. Το επόμενο διάστημα αναμένεται να δούμε μα ιδιότυπη «συμμαχία» όλων των κομμάτων υπέρ της συμμετοχής στις ευρωεκλογές. Η πρόβλεψη των κομματικών στελεχών είναι πως από ένα σημείο και μετά η αποχή δεν θα ωφελήσει κανένας αλλά θα λειτουργήσει ως τσουνάμι που θα διαλύσει το υπάρχον κομματικό σκηνικό και θα προκαλέσει χάος.
Η πρόβλεψη έμπειρων κομματικών στελεχών, ότι η δεύτερη Κυριακή των περιφερειακών και δημοτικών εκλογών θα φέρει κόσμο στην κάλπη των ευρωεκλογών, δεν επιβεβαιώνεται μέχρι στιγμής.
Οι υπολογισμοί που κάνουν τα κόμματα και καταγράφονται στα σχέδια διάσωσης από ένα τέτοιο μετεκλογικό σκηνικό, φέρνουν ανατροπές. Υπάρχουν περιοχές στις οποίες: η Ν.Δ. κινείται πολύ κάτω και από το ποσοστό των εθνικών εκλογών του Μαΐου του 2012, το ΠΑΣΟΚ δεν περνά το όριο εισόδου στην Ευρωβουλή, αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ, το Ποτάμι και η Χρυσή Αυγή διατηρούν ποσοστά που τους δίνουν οι δημοσιευμένες δημοσκοπήσεις. Υπάρχουν, για παράδειγμα, ηλικιακές ομάδες στις οποίες αθροιστικά Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ δεν ξεπερνούν το 15%.
Ο σώζων εαυτόν σωθήτω
Στη Ν.Δ., διαβάζοντας αυτές τις μετρήσεις και ενώπιον του κινδύνου να αντιμετωπίσουν και χαμηλό ποσοστό και πολύ μεγάλη αποχή, έχουν αποφασίσει να πάνε σε ένα προεκλογικό αγώνα διάσωσης της Ν.Δ., βάζοντας σε δεύτερη μοίρα τα ποσοστά της «Ελιάς», δηλαδή του ΠΑΣΟΚ.
Στη Χαριλάου Τρικούπη βλέπουν ότι η προπαγάνδα της Ν.Δ. «Σαμαράς ή ακυβερνησία» είναι απολύτως εις βάρος τους, καθώς φοβούνται ότι θα ξαναπάθουν αυτό που έπαθαν το διάστημα από τις εκλογές του Μαΐου του 2012 προς τις εκλογές του Ιουνίου του 2012, όταν πολλοί ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ ψήφισαν Ν.Δ.
Γι’ αυτό επικεντρώνουν την προεκλογική τους καμπάνια στην επιστροφή των δυσαρεστημένων που έχουν ψηφίσει Ν.Δ., ΣΥΡΙΖΑ ή ΔΗΜΑΡ με δύο επιχειρήματα:
Πρώτον, ότι καμία προεκλογική δέσμευση από αυτά τα κόμματα -είτε της Ν.Δ., που έλεγε ότι θα διαπραγματευτεί για να αλλάξει ουσιαστικά το Μνημόνιο, είτε του ΣΥΡΙΖΑ, που ξεκίνησε με το θα σκίσουμε το Μνημόνιο και τώρα λέει ότι η όποια λύση θα προέλθει εντός της Ε.Ε.- δεν ίσχυσε τελικά.
Δεύτερον, ότι η κυβερνητική σταθερότητα δεν αφορά μόνο τη διαφορά Ν.Δ. – ΣΥΡΙΖΑ όπως τεχνηέντως αναδεικνύει η Ν.Δ., αλλά και την «Ελιά»-ΠΑΣΟΚ, η οποία αν αποδυναμωθεί δύσκολα θα μπορέσει να σταθεί η κυβέρνηση.
Τόσο στο επιτελείο της Ν.Δ. όσο και στο επιτελείο του ΠΑΣΟΚ έχουν στόχο να στρέψουν τη συζήτηση στα αποτελέσματα των περιφερειακών και δημοτικών εκλογών, είναι όμως ερώτημα αν θα καταφέρουν με τέτοια επιχειρήματα να κατευνάσουν την κοινή γνώμη.
Στην Κουμουνδούρου γνωρίζουν ότι θα κινηθούν κοντά στο ποσοστό του Μαΐου του 2012 ή λίγο πάνω ή λίγο κάτω από αυτό και γι’ αυτό θα επιχειρήσουν να μιλήσουν μετεκλογικά μόνο για τη διαφορά που ελπίζουν ότι θα έχουν από τη Ν.Δ., υποβαθμίζοντας στοιχεία που θα είναι αρνητικά για τον ΣΥΡΙΖΑ.
Αρχηγικά κόμματα
Το τοπίο αυτό έχει ήδη προκαλέσει συζήτηση στο εσωτερικό των κομμάτων για το μοντέλο διοίκησης που ακολουθείται. Είναι χαρακτηριστικό ότι Ν.Δ., ΠΑΣΟΚ κατά πρώτο λόγο αλλά σε δεύτερη ανάλυση και ΣΥΡΙΖΑ, ως αμυντική αντίδραση στην κρίση και τη διαχείρισή της έχουν μετατραπεί σε αρχηγικά, μονοπρόσωπα κόμματα, έχουν απολέσει κάθε έννοια εσωκομματικού διαλόγου, ενώ δεν υπάρχουν πλέον ηγετικές ομάδες.
Τόσο ο Α. Σαμαράς στη Ν.Δ., ο Ευ. Βενιζέλος στο ΠΑΣΟΚ αλλά εν πολλοίς και ο Αλ. Τσίπρας στον ΣΥΡΙΖΑ πορεύονται και αποφασίζουν εν στενώ κύκλω συνεργατών και με βάση την προσωπική τους στρατηγική και αυτό έχει λειτουργήσει αποσυσπειρωτικά και φυγοκεντρικά στα κόμματά τους.
Στελέχη που μελετούν και παρακολουθούν τις αλλαγές που έχουν συντελεστεί στο πολιτικό και κομματικό τοπίο τα τελευταία χρόνια της κρίσης, υποστηρίζουν ότι οι σημερινοί ηγέτες, κυρίως οι Α. Σαμαράς και Ευ. Βενιζέλος, στηρίζονται κυρίως στη μεταξύ τους σχέση και στην προσπάθειά τους να ταυτίσουν την πορεία τους με την κυβερνητική σταθερότητα στη χώρα.
Χωρίς κομματικά στηρίγματα, χωρίς εσωκομματική λειτουργία και συλλογικές αποφάσεις, απομακρυσμένοι και από την κομματική τους βάση, περιμένουν να «εισπράξουν» πολιτικά από το τέλος του Μνημονίου και τότε με τους δικούς τους όρους να θέσουν τις αναγκαίες αλλαγές στα κόμματά τους.
enet.gr
Δεύτερον, η αποχή μπορεί, υπό προϋποθέσεις, να φτάσει σε τέτοια επίπεδα που θα προκαλέσει «εκρήξεις» το βράδυ της 25ης Μαΐου και συζητήσεις περί απονομιμοποίησης όχι μόνο των δύο κομμάτων της συγκυβέρνησης, αλλά και της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Το ποσοστό της αποχής προβλέπεται ότι θα ξεπεράσει κατά πολύ το 47% των προηγούμενων ευρωεκλογών.
Κινητοποίηση
Το σενάριο αυτό έχει προκαλέσει μεγάλη κινητοποίηση στα κομματικά επιτελεία ώστε να αποτραπεί, καθότι παρουσιάζεται ως αρκετά πιθανό. Το επόμενο διάστημα αναμένεται να δούμε μα ιδιότυπη «συμμαχία» όλων των κομμάτων υπέρ της συμμετοχής στις ευρωεκλογές. Η πρόβλεψη των κομματικών στελεχών είναι πως από ένα σημείο και μετά η αποχή δεν θα ωφελήσει κανένας αλλά θα λειτουργήσει ως τσουνάμι που θα διαλύσει το υπάρχον κομματικό σκηνικό και θα προκαλέσει χάος.
Η πρόβλεψη έμπειρων κομματικών στελεχών, ότι η δεύτερη Κυριακή των περιφερειακών και δημοτικών εκλογών θα φέρει κόσμο στην κάλπη των ευρωεκλογών, δεν επιβεβαιώνεται μέχρι στιγμής.
Οι υπολογισμοί που κάνουν τα κόμματα και καταγράφονται στα σχέδια διάσωσης από ένα τέτοιο μετεκλογικό σκηνικό, φέρνουν ανατροπές. Υπάρχουν περιοχές στις οποίες: η Ν.Δ. κινείται πολύ κάτω και από το ποσοστό των εθνικών εκλογών του Μαΐου του 2012, το ΠΑΣΟΚ δεν περνά το όριο εισόδου στην Ευρωβουλή, αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ, το Ποτάμι και η Χρυσή Αυγή διατηρούν ποσοστά που τους δίνουν οι δημοσιευμένες δημοσκοπήσεις. Υπάρχουν, για παράδειγμα, ηλικιακές ομάδες στις οποίες αθροιστικά Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ δεν ξεπερνούν το 15%.
Ο σώζων εαυτόν σωθήτω
Στη Ν.Δ., διαβάζοντας αυτές τις μετρήσεις και ενώπιον του κινδύνου να αντιμετωπίσουν και χαμηλό ποσοστό και πολύ μεγάλη αποχή, έχουν αποφασίσει να πάνε σε ένα προεκλογικό αγώνα διάσωσης της Ν.Δ., βάζοντας σε δεύτερη μοίρα τα ποσοστά της «Ελιάς», δηλαδή του ΠΑΣΟΚ.
Στη Χαριλάου Τρικούπη βλέπουν ότι η προπαγάνδα της Ν.Δ. «Σαμαράς ή ακυβερνησία» είναι απολύτως εις βάρος τους, καθώς φοβούνται ότι θα ξαναπάθουν αυτό που έπαθαν το διάστημα από τις εκλογές του Μαΐου του 2012 προς τις εκλογές του Ιουνίου του 2012, όταν πολλοί ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ ψήφισαν Ν.Δ.
Γι’ αυτό επικεντρώνουν την προεκλογική τους καμπάνια στην επιστροφή των δυσαρεστημένων που έχουν ψηφίσει Ν.Δ., ΣΥΡΙΖΑ ή ΔΗΜΑΡ με δύο επιχειρήματα:
Πρώτον, ότι καμία προεκλογική δέσμευση από αυτά τα κόμματα -είτε της Ν.Δ., που έλεγε ότι θα διαπραγματευτεί για να αλλάξει ουσιαστικά το Μνημόνιο, είτε του ΣΥΡΙΖΑ, που ξεκίνησε με το θα σκίσουμε το Μνημόνιο και τώρα λέει ότι η όποια λύση θα προέλθει εντός της Ε.Ε.- δεν ίσχυσε τελικά.
Δεύτερον, ότι η κυβερνητική σταθερότητα δεν αφορά μόνο τη διαφορά Ν.Δ. – ΣΥΡΙΖΑ όπως τεχνηέντως αναδεικνύει η Ν.Δ., αλλά και την «Ελιά»-ΠΑΣΟΚ, η οποία αν αποδυναμωθεί δύσκολα θα μπορέσει να σταθεί η κυβέρνηση.
Τόσο στο επιτελείο της Ν.Δ. όσο και στο επιτελείο του ΠΑΣΟΚ έχουν στόχο να στρέψουν τη συζήτηση στα αποτελέσματα των περιφερειακών και δημοτικών εκλογών, είναι όμως ερώτημα αν θα καταφέρουν με τέτοια επιχειρήματα να κατευνάσουν την κοινή γνώμη.
Στην Κουμουνδούρου γνωρίζουν ότι θα κινηθούν κοντά στο ποσοστό του Μαΐου του 2012 ή λίγο πάνω ή λίγο κάτω από αυτό και γι’ αυτό θα επιχειρήσουν να μιλήσουν μετεκλογικά μόνο για τη διαφορά που ελπίζουν ότι θα έχουν από τη Ν.Δ., υποβαθμίζοντας στοιχεία που θα είναι αρνητικά για τον ΣΥΡΙΖΑ.
Αρχηγικά κόμματα
Το τοπίο αυτό έχει ήδη προκαλέσει συζήτηση στο εσωτερικό των κομμάτων για το μοντέλο διοίκησης που ακολουθείται. Είναι χαρακτηριστικό ότι Ν.Δ., ΠΑΣΟΚ κατά πρώτο λόγο αλλά σε δεύτερη ανάλυση και ΣΥΡΙΖΑ, ως αμυντική αντίδραση στην κρίση και τη διαχείρισή της έχουν μετατραπεί σε αρχηγικά, μονοπρόσωπα κόμματα, έχουν απολέσει κάθε έννοια εσωκομματικού διαλόγου, ενώ δεν υπάρχουν πλέον ηγετικές ομάδες.
Τόσο ο Α. Σαμαράς στη Ν.Δ., ο Ευ. Βενιζέλος στο ΠΑΣΟΚ αλλά εν πολλοίς και ο Αλ. Τσίπρας στον ΣΥΡΙΖΑ πορεύονται και αποφασίζουν εν στενώ κύκλω συνεργατών και με βάση την προσωπική τους στρατηγική και αυτό έχει λειτουργήσει αποσυσπειρωτικά και φυγοκεντρικά στα κόμματά τους.
Στελέχη που μελετούν και παρακολουθούν τις αλλαγές που έχουν συντελεστεί στο πολιτικό και κομματικό τοπίο τα τελευταία χρόνια της κρίσης, υποστηρίζουν ότι οι σημερινοί ηγέτες, κυρίως οι Α. Σαμαράς και Ευ. Βενιζέλος, στηρίζονται κυρίως στη μεταξύ τους σχέση και στην προσπάθειά τους να ταυτίσουν την πορεία τους με την κυβερνητική σταθερότητα στη χώρα.
Χωρίς κομματικά στηρίγματα, χωρίς εσωκομματική λειτουργία και συλλογικές αποφάσεις, απομακρυσμένοι και από την κομματική τους βάση, περιμένουν να «εισπράξουν» πολιτικά από το τέλος του Μνημονίου και τότε με τους δικούς τους όρους να θέσουν τις αναγκαίες αλλαγές στα κόμματά τους.
enet.gr