Πάντων χρημάτων μέτρον έστιν άνθρωπος, των μεν όντων ως
έστιν, των δε ουκ όντων ως ουκ εστίν.
Οι εκλογές
τελειώσαν.
Οσοι νίκησαν και
όσοι έχασαν,παλέψαμε για τα ίδια ακριβώς πράγματα.
Για να προσφέρουμε
στην πόλη αλλά κύρια για να προσφέρουμε στους πολίτες της.
Δίπλα μας, γύρω μας
υπάρχει πόνος, δυστυχία και σε πολλές περιπτώσεις απελπισία.
Ολόκληρες
οικογένειες δίνουν καθημερινά την μάχη της επιβίωσης.
Οι νέοι
άνθρωποι ψάχνουν για μία ευκαιρία που θα
ξαναφέρει στα χείλη τους χαμόγελα και στην ψυχή τους ελπίδα.
Συνάνθρωποι μας
αδύναμοι, ασθενείς και ανήμποροι έχουν μείνει στο περιθώριο από την βάναυση
οικονομική κρίση που έχει σκεπάσει ολόκληρη την χώρα.
Οι στιγμές είναι
εξαιρετικά δύσκολες για όλους μας.
Θεωρώ ότι η
συμμετοχή στα κοινά πρέπει να έχει έναν και μοναδικό στόχο.
Την προσφορά.
Χωρίς αυτή η
συμμετοχή γίνεται ένα ανόητο κυνήγι φιλοδοξιών που συνήθως καταλήγει σε
προσωπικά αδιέξοδα.
Η προσωπική μου
συμμετοχή στα δημοτικά πράγματα της Κορίνθου θα ήταν κενή περιεχομένου αν δεν
υπήρχε το πάθος του Αλέξανδρου Πνευματικού για έναν δήμο που θα αγκαλιάσει πρώτα τους συμπολίτες μας που δοκιμάζονται
και υποφέρουν.
Ο δήμος δεν μπορεί
να είναι στέγη προσωπικών επιδιώξεων
αλλά ένας δρόμος αγώνα για καλύτερη ποιότητα ζωής σε όλους.
Είμαι απόλυτα
πεπεισμένη ότι η πενταετία που έρχεται μπορεί να αναδείξει και θα αναδείξει το
ανθρώπινο πρόσωπο ενός δήμου που έχει ήδη τακτοποιήσει τα βασικά του ζητήματα.
Η παρουσία του
Αλέξανδρου Πνευματικού είναι καταλυτική.
Είναι ο άνθρωπος που πρώτος έθεσε ως
προτεραιότητα το κοινωνικό πρόσωπο του δήμου.
Το «κανένας
Κορίνθιος μόνος στην κρίση» δεν είναι ένα σύνθημα.
Είναι ένα σάλπισμα
για κοινή δράση όσων νοιώθουμε την ανάγκη αυτή.
Με κέντρο τον
άνθρωπο-πολίτη, οφείλουμε να αναπτύξουμε δράσεις θα καλύπτουν τις αδυναμίες της
Πολιτείας και θα προσφέρουν θαλπωρή και ζεστασιά ακόμα και στις αυλές που δεν
μπαίνει η ήλιος.
Θεωρώ ότι η
εξαιρετική προσπάθεια που γίνεται ήδη στον δήμο Κορινθίων για τους κοινωνικά
αδύναμους πρέπει να συνδεθεί οργανικά με την εξίσου σημαντική προσφορά της
Εκκλησίας της Κορίνθου και τις άοκνες προσπάθειες του φωτισμένου ποιμενάρχη
μας.
Μαζί μπορούμε να
δημιουργήσουμε ένα δίχτυ προστασίας σε όσους το χρειάζονται.
Μαζί μπορούμε να
κάνουμε θαύματα.
Να ξαναγίνουμε όλοι
ανθρωπινότεροι άνθρωποι και να αποκτήσει νόημα η προσφορά.
Πολύ σωστά λένε ότι
το επίπεδο μίας κοινωνίας φαίνεται από τον τρόπο που αντιμετωπίζει τους αδύναμους
πολίτες της.
Ως άνθρωπος και ως γιατρός είναι αισιόδοξη ότι θα τα
καταφέρουμε.
Μπορούμε να κάνουμε
όσους σήμερα νοιώθουν ή είναι «αδύναμοι» κοινωνικά να σταθούν και πάλι στα
πόδια τους, να χαμογελάσουν και πάλι.
Τα επόμενα χρόνια
θα αναδείξουν (και θα παλέψουμε για αυτό) ένα νέο μοντέλο στα δημοτικά πράγματα και σε
όλα τα επίπεδα.
Ένα μοντέλο
στηριγμένο στον εθελοντισμό που θα φέρει κοντά στον δήμο τους νέους ανθρώπους
(ιδιαίτερα τους επιστήμονες) που σήμερα
νοιώθουν αποκομμένοι από κάθε μορφής εξουσία τοπική ή κεντρική.
Στο χέρι μας είναι
να το καταφέρουμε.
Τουλάχιστον να το παλέψουμε.
Στα χρόνια της
παρακμής της χώρας μας η ευθύνη είναι νομοτελειακά προσωπική για τον καθένα
μας.
Τώρα είναι η στιγμή
να στρατευθούν οι γνώσεις μας, τα ταλέντα και οι δυνατότητες του σε μία
συλλογική δράση γεμάτη αληθινή αγάπη για τον συμπολίτη-συνάνθρωπο μας.
*ΑΘΑΝΑΣΙΑ ΧΡΙΣΤΑΡΑ
Γιατρός-Πνευμονολόγος