ΜΕΡΟΣ:1ον
-Γράφει: Ο
Αντώνης .Α. Αντωνόπουλος
Δημοσιογράφος ΕΣΗΕΑ
Α΄ Αντιπρόεδρος Π.Σ.Α.Τ
Το
ποδόσφαιρο στην Ελλάδα άργησε, η αν θέλετε ακολουθούσε με ρυθμούς «Χελώνας» την
εξέλιξη του σπορ στον υπόλοιπο κόσμο σε όλα τα επίπεδα.
Οι βαλκανικοί πόλεμοι,
ο Α΄ Παγκόσμιος, η φτώχεια ,οι περιπέτειες γενικά που πέρασε ο λαός μας μέσα
από την μηχανή του χρόνου.
Το 1926 δημιουργήθηκε η Ελληνική ποδοσφαιρική
Ομοσπονδία, και το 1927 έγινε μέλος της FIFA. Από την πρώτη Εθνική που πήρε
μέρος στο Ολυμπιακό τουρνουά στην Αμβέρσα το 1920(Συντριβή 9-0 από τους
Σουηδούς),στα προκριματικά με τους Δανούς για τους Ολυμπιακούς του Ελσίνκι το 1952.Εκεί
γεννήθηκε ο «Ήρωας του Τάμπερε».
Ήταν ο νεαρός τερματοφύλακας του Πανιωνίου και
της Εθνικής Νίκος Πετζαρόπουλος που περιόρισε την ήττα από τους Δανούς με 2-1.Η
Γαλλική εφημερίδα «Εκίπ» χτύπησε πρωτοσέλιδο τον έλληνα γκολκίπερ ,και η Ιντερ
τον είχε για καρό στην Ιταλία.
Το
ποδόσφαιρο μας έπασχε από νοοτροπίες, εγωισμούς κωλύματα. Εδώ δεν έπαιξε στην
εθνική ομάδα ολόκληρος Χατζηπαναγής. Θυμίζω ότι μέχρι το 1979 το ποδόσφαιρο
ήταν ερασιτεχνικό και ανάλογες οι συμπεριφορές και οι αντιδράσεις παικτών,
παραγόντων και προπονητών.
ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ
Η Εθνική
Ελλάδος δεν πήρε μέρος στην προκριματική φάση του παγκοσμίου Κυπέλλου το
1950,απολύτως δικαιολογημένα γιατί μετρούσε τις πληγές της από την γερμανική
κατοχή και τον εμφύλιο σπαραγμό. Αλλά και να έπαιρνε μέρος αλλά και την
πρόκριση που να βρεις λεφτά για να ταξιδέψεις με το καράβι ένα μήνα για να
φτάσεις στη Βραζιλία; Το 1954 είχε μεγάλη ευκαιρία και την κλώτσησε. Το
παγκόσμιο Κύπελλο έγινε στην Ελβετία, και η Ελλάδα είχε κληρωθεί με την
Γιουγκοσλαβία και το Ισραήλ στη προκριματική φάση. Στις 9 Μαΐου 1953 στο
Βελιγράδι η Ελλάδα των
Μανταλόζη,Ρωσσίδη,Μουράτη,Νεμπίδη,Πούλη,Εμμανουηλίδη,Δαρίβα,Πετρόπουλου,
Μπέμπη,Δρόσου,απέναντι
στην Γιουγκοσλαβία των
Μπεάρα,Στανκοβιτς,Τσέρκοβιτς,Τσαϊκόφσκι,Χόρβατ,Μπόσκοφ,Μίτιτς,Ζέπετς.Εχασαν 1-0
και δεν το… πίστευαν. Πριν το ματς με το Ισραήλ οι περισσότεροι διεθνείς την
κοπάνησαν από το ξενοδοχείο της Εθνικής στην Εκάλη και πήγαν στα γραφεία της
ΕΠΟ για να διεκδικήσουν τις αποζημιώσεις τους. Πλην του Ρωσίδη. Έγινε χαμός,
διέγραψαν τον αείμνηστο Μουράτη από τα μητρώα των παικτών, και ισόβιος
αποκλεισμός για 14 παίκτες.
Το ματς έγινε η εθνική κέρδισε 1-0 στην Αθήνα και
2-0 στο Τελ Αβίβ, ακολούθησε… ανανέωση της εθνικής και στη ρεβάνς με τους
Γιουγκοσλάβους στην Αθήνα χάσαμε 1-0 με γκολ του Τόζα Βεσελίνοβιτς και μαζί το
εισιτήριο για συμμετοχή στο Παγκόσμιο Κύπελλο.
Η
«ΑΔΙΚΗΜΕΝΗ» ΑΠΟ …ΕΓΩΙΣΜΟΥΣ ΕΘΝΙΚΗ ΤΟΥ 70.
Η εθνική
Ελλάδος του Ρεχάγκελ,του Ζαγοράκη, του Χαριστέα, Νικοπολίδη, Δέλλα, Καραγκόυνη,
Κατσουράνη και των άλλων παιδιών έγραψε ιστορία, πέτυχε το «Θαύμα» των
θαυμάτων, κατέκτησε το ευρωπαϊκό πρωτάθλημα ποδοσφαίρου. Αυτούς γράφει ήδη η
Ιστορία, γιατί το άξιζαν και το πήραν.
Η Εθνική
ομάδα του 1970 όμως είχε ποδοσφαιρικές φυσιογνωμίες με τεράστιο ταλέντο που δεν
ξέρω αν χαράχτηκαν στην μνήμη μας ανεξίτηλα ακριβώς γιατί σημάδεψαν τα παιδικά
μας χρόνια.
Ήταν οι πρώτες παραστάσεις, οι πρώτες εικόνες.
Στη πορεία των χρόνων αποδείχτηκε ότι δεν ήταν οι… μεγεθυντικοί φακοί της
παιδικής μας ηλικίας που μετέτρεπαν σε γίγαντες αυτές τις φυσιογνωμίες. Απλά ο
Εγωισμός του Δομάζου, του προπονητή Ντάν Γεωργιάδη, οι περίεργοι εξωγενείς και
άσχετοι με την μπάλα παράγοντες και οι παρεμβάσεις τους; Σημασία έχει ότι
έχασαν την χρυσή ευκαιρία και σίγουρα αδίκησαν τους εαυτούς τους.
Και όμως …
τότε «χώρεσε» τόσο ταλέντο σε μια Εθνική ομάδα. Όπως αυτό που διέθετε ο Οικονομόπουλος, Σιδέρης, οΠαπαίωάννου, ο
Μποτίνος, ο Δομάζος, ο Χάιτας, ο Καμάρας, ο Δέδες, ο Κούδας, ο Καραφέσκος, ο Ελευθεράκης
,ο Ζαντέρογλου.
Στο δρόμο λοιπόν τότε για το Mundial του
Μέξικο, η Ελβετία, η Ρουμανία και η Πορτογαλία, με το μαργαριτάρι της
Μοζαμβίκης στη σύνθεση της ηγέτη και σκόρερ, τον αείμνηστο Εουσέμπιο. Ένα
παίκτη που στο προηγούμενο παγκόσμιο Κύπελλο του 1966 στην Αγγλία ειχε οδηγήσει
την εθνική της χώρας του στη 3η θέση και ανακυρηχθεί 1ος σκόρερ της διοργάνωσης
με 9 γκολ.
Ο «Μαύρος Πάνθηρας» που προσέφερε ανεπανάληπτες ποδοσφαιρικές
συγκινήσεις, έζησε ταπεινά και «Έφυγε» πάμπτωχος.
Η Εθνική μας
ομάδα χάνει το πρώτο ματς στη Βασιλεία από την Ελβετία 1-0 στις 12-10-1968,και
ένα μήνα αργότερα στο στάδιο «Καραϊσκάκης» μπροστά σε 40.000 Έλληνες
ταπεινώνουν την παρέα των Εουσέμπιο, Αουγκούστο, Τόρρες, Σιμόες, Κολούνα
κλπ,κερδιζοντάς τους στο 62΄με 4-1,για να πετύχει το τελικό 4-2 ο Εουσέμπιο στο
64΄.Παραμιλάει όλη η Ευρώπη για την Εθνική Ελλάδος. Η βεντέτα του Δομάζου με
τον προπονητή Ντάν Γεωργιάδη ειχε πολλά επεισόδια. Τον είχε διώξει από το
ξενοδοχείο, τους είχε επιβάλλει 5.000 δρχ πρόστιμο για ανάρμοστο συμπεριφορά
και αυθάδεια. Έγιναν πολλά απίστευτα εκείνη την εποχή.
Στο επόμενο
ματς με τους Ρουμάνους ο Δομάζος δεν έπαιξε, η Εθνική προηγήθηκε 2-0 και τελικά
ήρθε ισόπαλη με 2-2.Αν είχαμε κερδίσει εκείνο το ματς θα πηγαίναμε στο
παγκόσμιο Κύπελλο.
Η εθνική
ήρθε ισόπαλη 2-2 στο Πόρτο με τους Πορτογάλους, και με τον αείμνηστο Λάκη
Πετρόπουλο στο πάγκο, κέρδισε 4-1 τους Ελβετούς και ήρθε ισόπαλη 1-1 στο
Βουκουρέστι με τους Ρουμάνους που πήγαν αυτοί στο Μέξικο αντί για εμάς. Η ζημιά
είχε γίνει στο «Καραϊσκάκης»
* ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ:
ΑΠΟ ΤΟΝ ΔΙΑΣΥΡΜΟ ΤΗΣ
ΑΜΕΡΙΚΗΣ ΣΤΗΝ 10ΑΔΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ.