«ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ» ΔΑΣΚΑΛΕ ΝΙΚΗΤΑ.

Γράφει: Ο ΑΝΤΩΝΗΣ .Α. ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ

              Δημοσιογράφος ΕΣΗΕΑ

              Α΄ Αντιπρόεδρος ΠΣΑΤ

Χτυπάει σήμερα το πρωί το κινητό τηλέφωνο και είναι ο σύντεκνος μου Βασίλης Σκουντής. 

Μαζί με την καλημέρα, μου λέει «Το έμαθες «έφυγε» ο Νικήτας Γαβαλάς».Βούρκωσα και σαν κινηματογραφική ταινία γύρισα μέσα στο μυαλό μου τον χρόνο πολλά χρόνια πίσω. 

Ήταν την περίοδο 1988-89,όταν μαζί με τον Δημήτρη Κωνσταντάρα (Που χωρίς να με ξέρει ,αφήνοντας του μόνο μια ηχογραφημένη κασέτα από μια μετάδοση ποδοσφαιρικού αγώνα με είχε πάρει στο MEGA)ήταν δίδυμο κουμάντο στο αθλητικό. 

Εκεί γνώρισα τον Νικήτα. Εξαιρετικός δημοσιογράφος, και ποιοτικός σαν άνθρωπος.

 Άλλη κουλτούρα, άλλη φιλοσοφία και πηγαίο χιούμορ. Στη πορεία του χρόνου βεβαίως ευτύχησα να τον γνωρίσω καλύτερα και ως άνθρωπο. «Γεια σου δημοσιογράφε…»η κλασική του ατάκα, με την προδιάθεση να ξεκινήσει η κουβέντα. 

Και το έλεγε ποιος; Αυτός που άνοιξε την πόρτα σε πολλά μεγάλα ονόματα του χώρου μας.

 Ζήσαμε και κάποιες ωραίες βραδιές με τον αείμνηστο δάσκαλο να τραγουδά «Το Μερτικό μου από την χαρά» και εγώ να το χορεύω. 

Περάσαμε και κάτι βράδια στη Πεύκη στην αγαπημένη του «Γιάφκα»όπως έλεγε το καφενείο κοντά στο γήπεδο, που σύχναζε και η παρέα γινόταν πανηγύρι όταν ήταν ο Νικήτας. 

Ωραίος τύπος που είχε βοηθήσει πολλούς νέους στο επάγγελμα. 

Τότε λοιπόν στις αρχές της δεκαετίας του 1990 μου κάνει πρόταση να γίνω ανταποκριτής στον «Εθνικό Κήρυκα» την κορυφαία εφημερίδα της ομογένεια στην Αμερική. 

Η τρέλα πάνω από το κεφάλι ,μόνος ,χωρίς να φιλτράρω όπως θα έπρεπε τα πράγματα και να τα αξιολογώ σωστά έκανα το έγκλημα και αρνήθηκα. 

Δεν ξέχασα ,ούτε θα ξεχάσω όμως ποτέ ότι αυτός ο άνθρωπος μου το πρότεινε και επέμεινε, χωρίς να έχει κανένα λόγο. 

Και για να καταλάβετε πόσο κύριος ήταν ποτέ δεν μου θύμισε σε ατελείωτες κουβέντες μας την ακατανόητη άρνηση μου.
Τα θερμά μου συλλυπητήρια στο γιό του, φίλο  και συνάδελφο Νίκο Γαβαλά, στον αδελφό του επίσης συνάδελφο Γιώργο, στη σύντροφο της ζωής του και στην κόρη του Τζίνα.
«Καλό Ταξίδι» Δάσκαλε Νικήτα.
Θα σε θυμάμαι πάντα γιατί ήσουν αξιοπρεπής κύριος και από τους ανθρώπους του επαγγέλματος που θα έχω πάντα στη καρδιά μου. 

Ελαφρύ το χώμα της Αττικής γης που θα σε σκεπάσει.

 
ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΓΙΑ ΜΙΑ ΑΚΟΜΗ ΦΟΡΑ. ΚΑΙ ΕΙΜΑΙ ΥΠΕΡΗΦΑΝΟΣ ΚΑΙ ΤΥΧΕΡΟΣ ΠΟΥ ΣΕ ΓΝΩΡΙΣΑ ΚΑΙ ΔΟΥΛΕΨΑ ΜΑΖΙ ΣΟΥ. 

Η ΤΙΜΗ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΜΕΧΡΙ ΤΕΛΟΥΣ  ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΗ.