Σαν σήμερα…από την τοπική ιστορία. 18 Αυγούστου 2010. - Ο Πολιτιστικός Σύλλογος Βασιλικαίων Μεσσηνίας τίμησε την αγωνιστή, Σμήναρχο Γιώργιο Χριστόπουλο

Σαν σήμερα, 18 Αυγούστου 2010, ο Πολιτιστικός Σύλλογος Βασιλικαίων Μεσσηνίας, τίμησε σε προγραμματισμένη εκδήλωση τιμής και μνήμης παράλληλα με την συμπλήρωση πενήντα χρόνων από το θάνατό του, τον Άνθρωπο, Αγωνιστή, Σμήναρχο - Μηχανικό της Πολεμικής Αεροπορίας Γεώργιο Λεωνίδα Χριστόπουλο που είχε γεννηθεί στο χωριό Βασιλικό το 1913. 

Η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε στον προαύλιο χώρο του ∆ημοτικού Σχολείου ενώ σε ειδικά διαμορφωμένα πλαίσια είχε εκτεθεί ιστορικό φωτογραφικό υλικό από την ζωή του Γεωργίου Χριστόπουλου στην Πολεμική Αεροπορία, από την οικογενειακή του ζωή, μερικά από τα σωζόμενα βιβλία του και την αθωωτική απόφαση του Έκτακτου Στρατοδικείου Αθηνών.

Ο Γεώργιος Χριστόπουλος του Λεωνίδα και της Αλεξάνδρας γεννήθηκε, όπως αναφέραμε, το 1913 έχοντας και άλλα δυο αδέλφια τον Ηλία και την Μαρία. Όμως ορφάνεψε μικρός και παρά τη φτώχεια  άρχισε να διακρίνεται στο ∆ημοτικό Σχολείο ως πρώτος μαθητής, το ίδιο και στο Γυμνάσιο Μελιγαλά. Το καλοκαίρι του 1930 πέτυχε αρχικά στην Φαρμακευτική Σχολή Αθηνών και λίγο αργότερα στη σχολή Ναυτικών ∆οκίμων όπου πρώτευσε ως Αερομηχανικός ορκιζόμενος στις 3.11.1934 Σημαιοφόρος, τοποθετούμενος στο Υπουργείο Αεροπορίας.

Το καλοκαίρι του 1937 η Αεροπορία διαβλέποντας τα χαρίσματα ενός τέτοιου στελέχους της τον έστειλε με τον βαθμό του Υποσμηναγού για εκπαίδευση στην Αγγλία. Ενώ είχε προαχθεί σε Σμηναγό ξέσπασε ο Β’ Παγκόσμιος πόλεμος ο οποίος άλλαξε την ανθρωπότητα αλλά και την ζωή του Γιώργου Χριστόπουλου. Μια ζωή σαν κινηματογραφική ταινία.

Την περίοδο της κατοχής διέφυγε μέσω Τουρκίας για το αεροδρόμιο της Γάζας στην Παλαιστίνη που αποτελούσε το σημείο συγκέντρωσης των διαφυγόντων Ελλήνων Αεροπόρων και από εκεί μετέβη στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου όπου και ενεγράφη στην εκεί δύναμη της Ελληνικής Αεροπορίας προσφέροντας τις υπηρεσίες του.

Στις 21.3. 1945, μετά την απελευθέρωση, ο Χριστόπουλος επαναπατρίστηκε και τοποθετήθηκε στη 1η Ελληνική Πτέρυγα Μάχης στο αεροδρόμιο του Ελληνικού ή Χασάνι όπου συνέβαλε τα μέγιστα στην ενεργοποίηση του, γεγονός που αποδεικνύεται από την έκφραση «ευαρεσκείας» της ∆ιοικήσεως την 20.7. 1945.

Το 1947 συνέβη ένα αναπάντεχο γεγονός στη ζωή του Γεώργιου Χριστόπουλου. Ετέθη από την Υπηρεσία του σε «12μηνη αυτεπάγγελτη διαθεσιμότητα» η οποία κράτησε για έναν μήνα χωρίς να του γίνει γνωστός ο λόγος.

Από τότε αρχίζει ο Γολγοθάς του. Η ζωή του αλλάζει ολόκληρη. Έπεσε θύμα ανυπόστατων κατηγοριών και κακοηθών ενεργειών. Συλλαμβάνεται για παράβαση του Γ’ Ψηφίσματος που αφορούσε κάθε έναν πολίτη που ενεργούσε παράνομα και ενάντια στη χώρα σε καιρό πολέμου εκπίπτοντας του βαθμού του μεταφερόμενος στην τάξη του απλού Στρατιώτη και φυλακίζεται στις φυλακές Αβέρωφ. Πρόκειται για πολιτική δίωξη λόγω πολιτικών φρονημάτων.

Τότε η υγεία του κλονίστηκε σοβαρά με τα όσα βίωσε και την 8.1.49 παραπέμφθηκε στον έκτακτο Στρατοδικείο Αθηνών με το παραπάνω κατηγορητήριο όπου και αθωώνεται η δε απόφαση περιλαμβάνει και την ακύρωση της έκπτωσής του από τον βαθμό. Αποφυλακίζεται την 28.1.1949.

Tην 27.2.1950 προήχθη σε Αντισμήναρχο και τέθηκε σε αυτεπάγγελτο αποστρατεία.

Την 5.8.57 κατόπιν διαγωνισμού προσελήφθη ως Τεχνικός στην ιδρυθείσα από τον Αριστοτέλη Ωνάση «Ολυμπιακή Αεροπορία», ως συνέχεια της «ΤΑΕ». Ενώ όλα πήγαιναν από το καλό στο καλύτερο ήρθε αναπάντεχα η απόλυσή του τον Νοέμβριο του 1957 από την «ΟΑ» μετά από ένα ανυπόστατο έγγραφο της ΕΒΑ προς την ΥΠΑ από 7.9.1957 που τον χαρακτήριζε ούτε λίγο ούτε πολύ «ακατάλληλο» λόγω απαράδεκτων κοινωνικών φρονημάτων

Μετά το «σοκ» αυτό σήκωσε το κεφάλι και χωρίς περιστροφές εργάστηκε σε διάφορες θέσεις ως σύμβουλος επιχειρήσεων επί τεχνικών θεμάτων και ως Καθηγητής στη Τεχνική Σχολή Καλλιθέας «Σιβητανήδειο», τη Σχολή «Μηχανών Ντίζελ» και Φροντιστήρια προπαρασκευής τελειοφοίτων Γυμνασίου για Ανώτατη Εκπαίδευση. Συγχρόνως συνέγραψε λίαν αξιόλογα τεχνικά εγχειρίδια και βοηθούσε την Αεροπορία (Πολεμική και Πολιτική) ως ειδικός στην επίλυση δυσεπίλυτων τεχνικών προβλημάτων ως και άλλα για την Επιστήμη κυρίως των Μαθηματικών. ∆υστυχώς όμως η μοίρα ήταν πολύ σκληρή μαζί του και η χαρά δεν κράτησε για πολύ μια και λίγο αργότερα εμφανίστηκε η κύρωση του ήπατος που έμελλε να είναι θανατηφόρα παρά τις προσπάθειες των Ιατρών του ΝΙΜΙΤΣ όπου άφησε τη τελευταία του πνοή την 2.3.1960.

Για τις προσφερθείσες υπηρεσίες στη Πατρίδα ο Γεώργιος Χριστόπουλος είχε λάβει τις ακόλουθες τιμητικές διακρίσεις:

·         Σταυρός Αξίας Αεροπορίας μετά μίας διεμβολής την 21.4.1945.

·         Μετάλλιο Εξαίρετων Υπηρεσιών στην ΕΒΑ 1940-45.

·         Αναμνηστικό μετάλλιο Πολέμου 1940-45.

·         Μετάλλιο Εθνικής Αντιστάσεως 1941-45.

·         Μετάλλιο Εξαίρετων Πράξεων.

·         Ευαρέσκεια 1ης Πτέρυγας Ελληνικής αεροπορίας την 20.7.1945

(Πηγή: Αποσπάσματα από τις ομιλίες στην εκδήλωση, όπως του Υποναυάρχου Μάρκου Μάστρακα, του αντιπροέδρου του συλλόγου Παναγιώτη Μπούρα και άλλων)

Ο Βουφραδιώτης