Η ναυτιλία είναι συνυφασμένη με την Ελλάδα και τους Έλληνες από την αρχή
της ιστορικής μας πορείας και δεν υπάρχει καμία περίοδος στην ιστορία του
ελληνισμού που να κράτησε τους Έλληνες μακριά από τη θάλασσα.
Και πώς θα
μπορούσε άλλωστε να γίνει διαφορετικά.
Ακόμα και κατά τη διάρκεια της τουρκικής
κατοχής, οι Έλληνες δραστηριοποιούντο στο χώρο της εμπορικής ναυτιλίας.
Βεβαίως, μετά την απελευθέρωση της Ελλάδας από τον τουρκικό ζυγό, η ελληνική
ναυτιλία ήταν σχεδόν ανύπαρκτη και στις θάλασσες του κόσμου κυριαρχούσαν οι
εμπορικοί στόλοι της Δύσης. Αλλά το ελεύθερο ελληνικό κράτος, αναγνωρίζοντας τη
σημασία της ναυτιλίας για το έθνος, προσπάθησε να βοηθήσει. Τα παλιά καρνάγια
της Ύδρας, των Σπετσών, της Άνδρου, της Σκιάθου και του Γαλαξιδίου, άρχισαν να
αποκτούν ισχύ. Έτσι, από το 1834, που άρχισε η σχετική καταγραφή, η εμπορική
ναυτιλία στην Ελλάδα είχε ήδη 708 πλοία ενώ το 1851 είχε φτάσει τα 1.437 πλοία
μικτού φορτίου 237.000 τόνων.
Από το 1870 οι Έλληνες άρχισαν να αγοράζουν φορτηγά πλοία πιο συχνά.
Γενικά, όμως, η έλλειψη πόρων ήταν προφανής.
Οι πλοιοκτήτες, μαζί με τους
καπετάνιους τους, τους ναυτικούς και τους συγγενείς τους, ένωναν τις
αποταμιεύσεις τους για να καταθέσουν τα χρήματα που απαιτούσε η αγορά ενός
πλοίου. Στα χρόνια που ακολούθησαν, η ελληνική ναυτιλία συνέχισε να
αναπτύσσεται, αν και υπήρξαν στο μεταξύ σοβαρές οπισθοδρομήσεις. Στις αρχές του
Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, οι Έλληνες είχαν 475 ατμόπλοια και 884 ιστιοφόρα, στο
τέλος του πολέμου, το 57,5% των ατμόπλοιων είχαν χαθεί. Ωστόσο, παρά το γεγονός
αυτό, δεν έχασαν το κουράγιο τους, αλλά ρίχτηκαν στον αγώνα για την
ανοικοδόμηση του στόλου τους με νέα όρεξη. Μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, η
ελληνική κυβέρνηση έδωσε ορισμένες εγγυήσεις, έτσι ώστε 100 Liberties και 7
tankers Τ2 να δοθούν σε έλληνες πλοιοκτήτες. Αυτή ήταν η αρχή της τελευταίας
αναβίωσης του ελληνικού εμπορικού ναυτικού, καθώς στα χρόνια που ακολούθησαν
έφτασε στην υψηλότερη κορυφή. Τα σχεδόν 5.000 πλοία των 52.000 κόρων το 1977 έφτασαν
τα 4.750 πλοία άνω των 54.000.000 κόρων
το 1981.
Οι Έλληνες, περισσότερο από κάθε άλλο λαό στον κόσμο, έχουμε παραμείνει
ναυτικοί χωρίς διακοπή σε ολόκληρη την ιστορία μας, σήμερα η ελληνική εμπορική
Ναυτική βιομηχανία είναι η μεγαλύτερη στον κόσμο και συνεισφέρει πάνω από 7%
του ΑΕΠ στην ελληνική οικονομία. Μόνο η ελληνική τουριστική βιομηχανία είναι
υπεύθυνη για μεγαλύτερο κομμάτι της πίτας της ελληνικής οικονομίας. Ο Ελληνικός
στόλος μεταφέρει ήδη το 15% του παγκόσμιου εμπορίου. Στα τελευταία 10 χρόνια οι
Έλληνες πλοιοκτήτες έχουν ναυπηγήσει πάνω από 2500 ποντοπόρα πλοία, κυρίως σε
ναυπηγεία της Άπω Ανατολής. Οι Έλληνες πλοιοκτήτες παραγγέλνουν ένα
νέο πλοίο κάθε 2 μέρες!.
Ακόμα, παρά την ύφεση που αφήνει το αποτύπωμά της και στο χώρο της
ναυτιλίας, η ελληνική ποντοπόρος ναυτιλία παρέμεινε ιδιαίτερα ανταγωνιστική, με
τους Έλληνες να ελέγχουν το 15,56% της χωρητικότητας παγκοσμίως, ενώ ο
ελληνόκτητος στόλος υπό σημαίες κρατών-μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης
αντιπροσωπεύει το 42,72% της κοινοτικής χωρητικότητας. Οι έλληνες πλοιοκτήτες
ελέγχουν το 23,5% του παγκόσμιου στόλου tankers (αργού πετρελαίου), το 17,2%
του παγκόσμιου στόλου φορτηγών μεταφοράς φορτίων χύδην και το 12,5% του παγκόσμιου
στόλου πλοίων μεταφοράς χημικών / παραγώγων πετρελαίου.
Σύμφωνα με στοιχεία
του ναυλομεσιτικού οίκου Clarksons, στα τέλη Απριλίου του τρέχοντος έτους ο
ελληνόκτητος στόλος αποτελείτο από 4.894 πλοία, 168.922.455 gt και 291.735.318
dwt. Στη δεύτερη θέση βρίσκεται η Ιαπωνία με 8.357 πλοία, 159.401.728 gt και
242.640.509 dwt και στην τρίτη η Κίνα με 6.427 πλοία, 190.601.765 dwt και
116.675.336 gt.
Κλείνοντας την
ιστορική αναφορά στην Ελληνική Ναυτιλία συμπερασματικά σημειώνω πως οι έλληνες
πλοιοκτήτες καταλαμβάνουν την πρώτη θέση στην παγκόσμια ναυτιλιακή αγορά, ένα
πράγματι θαυμάσιο επίτευγμα και ένα αισιόδοξο μήνυμα που έρχεται να μας δείξει
ότι όπου δώσουμε βαρύτητα και ενώσουμε δυνάμεις ως χώρα τα καταφέρνουμε!
ΚΟΡΟΜΗΛΑΣ Δ. ΧΡΗΣΤΟΣ
ΟΙΚΟΝΟΜΟΛΟΓΟΣ
,Μaster
ΑΝΟΙΚΤΟΥ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΚΥΠΡΟΥ