Σαν σήμερα, 2 Σεπτεμβρίου 1937,
πέθανε στην Αθήνα ο αγωνιστής του
Μακεδονικού Μετώπου Παναγιώτης Τζανετέας που είχε γεννηθεί στην Καρδαμύλη.
Ήταν
υπαξιωματικός του Ελληνικού στρατού
και έλαβε μέρος στο Μακεδονικό
Αγώνα ως
εθελοντής στα αντάρτικα σώματα.
Το 1905 ζήτησε από το Κέντρο Αθηνών που διεύθυνε ο Αλέξανδρος Μαζαράκης, να μεταβεί στη Μακεδονία, αλλά κρίθηκε σκόπιμο να υπηρετήσει στα γραφεία του Κέντρου στην Αθήνα.
Η επιθυμία του για ένοπλη δράση
τον οδήγησε να αξιώσει από το θείο του Στρατηγό Τρουπάκη, που
υπηρετούσε ως σύμβουλος στο
Κέντρο, να αποσταλεί στη Μακεδονία.
Το
Φεβρουάριο του 1906 του ανατέθηκε η αρχηγία εθελοντικού σώματος με το οποίο μετέβη ως υπαρχηγός στη λίμνη των
Γιαννιτσών, υπό τον καπετάν Ματαπά (
Αναγνωστάκο ).
Την εποχή εκείνη η λίμνη
των Γιαννιτσών αποτελούσε το
σπουδαιότερο επικινδυνότερο σημείο του Μ.Α., αφού εκεί είχαν εγκατασταθεί Βούλγαροι κομιτατζήδες, είχαν
οχυρώσει κατάλληλα τα κρησφύγετα τους
και εκτελούσαν επιδρομές στα γύρω χωριά,
τρομοκρατώντας το πληθυσμό.
Κανένα Ελληνικό αντάρτικο σώμα δεν είχε κατορθώσει να εγκατασταθεί στη λίμνη, λόγω της πεδινής
έκτασης, των κομιτατζήδων και του
Τούρκικου στρατού που ήταν εγκατεστημένος στα γύρω χωριά.
Μετά από πολλές αιματηρές μάχες οι δύο
αρχηγοί κατάφεραν να εγκαταστήσουν μέσα
στους καλαμιώνες της λίμνης την πρώτη Ελληνική
καλύβα και αργότερα και άλλων την εκδίωξη των Βουλγάρων.
Μετά την αναχώρηση από τη λίμνη του καπετάν
Ματαπά για την οργάνωση της δράσης στο
διαμέρισμα του Ολύμπου, ουσιαστικά στη
λίμνη δρα ο καπετάν Παναγιώτης. Εκεί δοκιμάσθηκε η διοικητική του ικανότητα και τα σχέδια του για τον τρόπο
διοίκησης, οργάνωσης και δράσης εντός
της λίμνης εγκρίθηκαν από το Κέντρο Θεσσαλονίκης, οποίο απομάκρυνε τον διοικητή του Λοχαγό
Μακρόπουλο που δεν συμφωνούσε με
αυτά.
Για την υλοποίηση των σχεδίων
εστάλη για ενίσχυση το σώμα του
ανθυπολοχαγού Τέλλου Αγαπηνού (καπετάν Άγρας) και το σώμα του Παναγιώτης Παπατζανετέας (Καπετάν Παναγιώτης) ανθυπολοχαγού Σάρου (καπετάν
Κάλας), που είχε υπαρχηγό το μανιάτη επιλοχία Παρασκευά Ζερβέα (καπετάν
Παρασκευάς). Αυτούς υποδέχθηκε ο
Παπατσανετέας, για τη δράση του οποίου
στη λίμνη και αλλού ο στρατηγός Κ. Μαζαράκης έγραψε: «Ο Παπατσανετέας υπήρξε το 1906 - 1907 από τους
θρυλικούς ήρωας της λίμνης των
Γιαννιτσών.
Η τιμιότης του υπήρξε παροιμιώδης ενέπνεε γενικήν εμπιστοσύνην». Η δράση του υπήρξε μεγάλη και οι αποστολές
που του ανατέθηκαν εντός και εκτός της
λίμνης ήταν επιτυχείς. Λόγω των κακουχιών της
λίμνης μετατέθηκε για μικρό χρονικό διάστημα και υπηρέτησε στο Κέντρο Θεσσαλονίκης.
Το Φεβρουάριο του 1908 ανέλαβε τη διοίκηση
του σώματος Χαλκιδικής, όπου παρέμενε
μέχρι την ανακήρυξη του Συντάγματος στη
Τουρκία, οπότε και διαλύθηκαν τα αντάρτικα σώματα.
Μετά την παύση του ένοπλου αγώνα ο Παναγιώτης Παπατσανετέας τον Οκτώβριο του 1908
αναλαμβάνει, μετά από σχετική εντολή,
διευθυντής του ορφανοτροφείου τα Βοδενά, όπου και εγκαταστάθηκε, δρώντας ως πράκτορας,
βοηθούμενος από τη σύζυγό του
Καλλιόπη.
Τον Ιούνιο του 1909
προδόθηκε από τους Βουλγάρους, στους
Τούρκους οι οποίοι τον συνέλαβαν και φυλακίσθηκε στη Θεσσαλονίκη. Μετά από ανάκριση τριών ημερών εξορίσθηκε και
επανήλθε στην Ελλάδα στις 24 Ιουνίου
1909.
Η επιτυχημένη τετραετής δράση του
στον Εθνικό αγώνα συνεχίσθηκε κατά το πόλεμο
του 1912, όπου υπηρέτησε υπό το στρατηγό
Κ. Μαζαράκη. Το Φεβρουάριο του 1913 υπηρέτησε ως υπαρχηγός σώματος στη Χειμάρρα και πριν από τη κήρυξη
του Ελληνοβουλγαρικού πολέμου εστάλη στη
Μακεδονία με αποστολή την εκκαθάριση των εκεί
Βουλγαρικών συμμοριών που απειλούσαν τις υπηρεσίες ανεφοδιασμού του Ελληνικού στρατού.
Το 1914 ο υπολοχαγός Παπατσανετέας έλαβε μέρος
στο Βορειοηπειρωτικό αγώνα της περιοχή
της Χειμάρρας. Αποστρατεύθηκε με το βαθμό του Υποστράτηγου.
Ο
Βουφραδιώτης