Ο δρόμος που οδηγεί από τον αμπελώνα στο ποτήρι με το κρασί που
απολαμβάνει ο καταναλωτής είναι μακρύς, γεμάτος έγνοιες και φροντίδες.
Για την παραγωγή του «νέκταρ των Θεών», τίποτα δεν πρέπει να αφεθεί στην
τύχη, από την επιλογή της ποικιλίας και της τοποθεσίας όπου
καλλιεργείται το αμπέλι, μέχρι και τη γέννηση του κρασιού μέσα στο
οινοποιείο, αλλά και την εμφιάλωση, τη φύλαξη στην κάβα, τη συντήρηση
και τελικά το σερβίρισμά του. Όλοι οι σταθμοί της διαδρομής του, πρέπει
να παρακολουθούνται στενά από τους ειδικούς, μέχρι τη στιγμή της
αποκάλυψης της ποιότητας που κρύβει. «Είναι δύσκολη η φετινή χρονιά για
το κρασί.
Η γενική εικόνα απ' όλη τη χώρα δείχνει ότι δεν θα έχουμε την
έκφραση μιας μεγάλης χρονιάς» λέει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο Άγγελος Ρούβαλης,
πρόεδρος του Συνδέσμου Ελληνικού Οίνου (ΣΕΟ). «Υπήρχαν προβλήματα με τον
καιρό, την άνοιξη και το καλοκαίρι, επικράτησαν συνθήκες που ευνόησαν
την εμφάνιση του περονόσπορου σε μερικές περιοχές». Ανάλογη άποψη
εκφράζει, μιλώντας στο ΑΠΕ ΜΠΕ, και ο δρ. Παναγιώτης Ταταρίδης, πρόεδρος
της Πανελλήνιας Ένωσης Πτυχιούχων Οινολόγων (ΠΑΝΕΠΟ) και καθηγητής
εφαρμογών στο Τμήμα Οινολογίας και Τεχνολογίας Ποτών του ΤΕΙ Αθήνας.
«Φέτος, λόγω των δύσκολων καιρικών συνθηκών, με τις εναλλαγές
βροχοπτώσεων και ηλιοφάνειας, δοκιμάστηκαν οι αμπελουργοί και τα
οινοποιεία. Όσοι όμως, πρόσεξαν τα αμπέλια τους θα έχουν καλή ποιότητα,
αλλά χαμηλότερη ποσότητα».
Αγορά του οίνου και εξαγωγές
Αναφερόμενος στη δυναμική της αγοράς του οίνου ο κ. Ρούβαλης περιγράφει πως η παγκόσμια αγορά του κρασιού είναι σε συνεχή άνοδο. «Μπορεί να μειώνεται η κατανάλωση στις παραδοσιακές αγορές, τα οινοπαραγωγικά κράτη, αλλά έχει αυξηθεί η παγκόσμια κατανάλωση. Το κρασί ως προϊόν έχει ενδιαφέρον» λέει και προσθέτει: «υπάρχει σταθερή άνοδο σε κράτη όπως: Γερμανία, Αγγλία, βόρεια Αμερική και Καναδά. Ο κόσμος επιλέγει το κρασί ως ποτό. Δοκιμάζει κρασιά. Θεωρείται πιο υγιεινό, ένα σύγχρονο προϊόν. Σε όλη αυτή την κατάσταση που διαμορφώνεται, είναι ωραία η συγκυρία για το ελληνικό κρασί που βρίσκει πρόσφορο έδαφος για να προχωρήσει. Η Ελλάδα έχει εξάλλου ποικιλίες σταφυλιού που δεν είχαν εμφανιστεί στο παγκόσμιο στερέωμα». «Τα ελληνικά κρασιά έχουν ανέβει πολύ τα τελευταία τριάντα χρόνια» υπογραμμίζει ο δρ. Ταταρίδης. «Έχουν μεγάλες επιτυχίες παγκοσμίως όσον αφορά την ποιότητά τους, ως χώρα δεν έχουμε όμως, μεγάλες ποσότητες παραγωγής. Επίσης, μας λείπει η στρατηγική να αναπτύξουμε τα πολύ "μεγάλα" κρασιά, τα οποία προς το παρόν έχουν υψηλό κόστος και παράγονται σε μικρές ποσότητες». Αναφορικά με την τιμή του ελληνικού κρασιού, εκτιμά πως «ίσως η κρίση βοήθησε προς την κατεύθυνση της εκλογίκευσης των τιμών στην ελληνική αγορά. Τα οινοποιεία ακολουθούν μια συντηρητική τιμολογιακή πολιτική γιατί ο ανταγωνισμός είναι μεγαλύτερος και έπρεπε να υπάρξει ισορροπία στην αγορά».
Αγορά του οίνου και εξαγωγές
Αναφερόμενος στη δυναμική της αγοράς του οίνου ο κ. Ρούβαλης περιγράφει πως η παγκόσμια αγορά του κρασιού είναι σε συνεχή άνοδο. «Μπορεί να μειώνεται η κατανάλωση στις παραδοσιακές αγορές, τα οινοπαραγωγικά κράτη, αλλά έχει αυξηθεί η παγκόσμια κατανάλωση. Το κρασί ως προϊόν έχει ενδιαφέρον» λέει και προσθέτει: «υπάρχει σταθερή άνοδο σε κράτη όπως: Γερμανία, Αγγλία, βόρεια Αμερική και Καναδά. Ο κόσμος επιλέγει το κρασί ως ποτό. Δοκιμάζει κρασιά. Θεωρείται πιο υγιεινό, ένα σύγχρονο προϊόν. Σε όλη αυτή την κατάσταση που διαμορφώνεται, είναι ωραία η συγκυρία για το ελληνικό κρασί που βρίσκει πρόσφορο έδαφος για να προχωρήσει. Η Ελλάδα έχει εξάλλου ποικιλίες σταφυλιού που δεν είχαν εμφανιστεί στο παγκόσμιο στερέωμα». «Τα ελληνικά κρασιά έχουν ανέβει πολύ τα τελευταία τριάντα χρόνια» υπογραμμίζει ο δρ. Ταταρίδης. «Έχουν μεγάλες επιτυχίες παγκοσμίως όσον αφορά την ποιότητά τους, ως χώρα δεν έχουμε όμως, μεγάλες ποσότητες παραγωγής. Επίσης, μας λείπει η στρατηγική να αναπτύξουμε τα πολύ "μεγάλα" κρασιά, τα οποία προς το παρόν έχουν υψηλό κόστος και παράγονται σε μικρές ποσότητες». Αναφορικά με την τιμή του ελληνικού κρασιού, εκτιμά πως «ίσως η κρίση βοήθησε προς την κατεύθυνση της εκλογίκευσης των τιμών στην ελληνική αγορά. Τα οινοποιεία ακολουθούν μια συντηρητική τιμολογιακή πολιτική γιατί ο ανταγωνισμός είναι μεγαλύτερος και έπρεπε να υπάρξει ισορροπία στην αγορά».