Ο Παναγιώτης Δαρειώτης ήταν αδερφός του
Γεωργίου και του Εμμανουήλ Δαρειώτη. Άνδρας φιλόδοξος με οξύ χαρακτήρα.
Γεννήθηκε στο Δάρα κι έλαβε μέρος στην Επανάσταση του 1821, διατελώντας έφορος
στρατευμάτων.
Διακρίθηκε και τιμήθηκε κατ' επανάληψη για την προσφορά του. Το 1835
διορίστηκε δήμαρχος Παμίσου και παρέμεινε στη θέση αυτή μέχρι τις 9 Δεκεμβρίου
1837 οπότε τον αντικατέστησε ο Π. Καλαμαριώτης.
Το 1841 βρίσκεται σε δεινή
οικονομική κατάσταση, τα χρέη του διογκώνονται και η ακίνητη περιουσία του
βγαίνει σε πλειστηριασμό. Απ' αυτή την κατάσταση τον σώζουν οι πολιτικοί του
φίλοι.
Έχοντας στο πλευρό του την κυβέρνηση του Κωλέττη και μέσα σε κλίμα
τρομοκρατίας αλλά και νοθείας του εκλογικού αποτελέσματος, θα καταφέρει να
εκλεγεί και πάλι δήμαρχος Παμίσου.
Απ' εδώ και πέρα η ζωή του Παναγιώτη
Δαρειώτη είναι γεμάτη με πολιτικές συγκρούσεις. Συγκρούστηκε με τον πρόκριτο
Ηλία Αλμπάνη και η σύγκρουση κράτησε πολλά χρόνια.
Με ενέργειες του Δαρειώτη
τον Αύγουστο του 1843 συλλαμβάνεται ο περιβόητος «ληστής» Ράμμος. Η Επανάσταση
της 3ης Σεπτεμβρίου βρίσκει το Δαρειώτη αντίθετο, αφού ήταν άνθρωπος του
παλατιού και του Κωλέττη.
Οι πιέσεις που δέχεται ώστε να στείλει ψήφισμα το
δημοτικό συμβούλιο υπέρ της Επανάστασης δεν τον πτοούν και μόνο όταν φάνηκε ότι
η κατάσταση γινόταν μη ελεγχόμενη απ' αυτόν, πείθεται και στέλνεται ψήφισμα
χωρίς, όμως, την υπογραφή του.
Την επόμενη χρονιά, που ήταν χρονιά εκλογικής
αναμέτρησης, ο Δαρειώτης θέτει υποψηφιότητα για βουλευτής, καταψηφίζεται όμως
από τους κατοίκους, οι οποίοι υπερψηφίζουν ανθρώπους που έχουν θετική στάση
απέναντι στην Επανάσταση της 3ης Σεπτεμβρίου, δηλαδή τους:
Αναγνώστη
Σταθουλόπουλο, Κωνσταντίνο Λυμπερόπουλο και Βασίλη Οικονομίδη. Οι τοπικοί
παράγοντες του Όθωνα νοθεύουν τη βούληση των κατοίκων κι οδηγούν με «τερτίπια»
την υπόθεση στο εκλογοδικείο που αποτελείτο από ανθρώπους του παλατιού, το
οποίο ακυρώνει χωρίς ουσιαστικό λόγο την εκλογή των Σταθουλόπουλου,
Λυμπερόπουλου και Οικονομίδη.
Έτσι, σε βουλευτικούς θώκους τοποθετούνται οι
επιλαχόντες της εκλογικής αναμέτρησης Παν. Δαρειώτης, Παν. Καλαμαριώτης και
Παν. Παπατσώνης.
Το 1845 και πάλι τα πολιτικά πάθη βρίσκονται σε όξυνση, οπότε
ο Δαρειώτης εκμεταλλεύεται το κλίμα και την ιδιότητα του βουλευτή και εκλέγεται
και πάλι δήμαρχος Παμίσου, κάτι που επαναλαμβάνεται και στην εκλογική αναμέτρηση
του 1847, όταν επανεκλέγεται δήμαρχος.