Γράφει ο Θόδωρος Σταυριανόπουλος
MSc Ηθ. Φιλοσοφίας- Μαθηματικός
ο Πρόεδρος…
Βρισκόμαστε προ
των πυλών της εκλογής Προέδρου
της Δημοκρατίας. Στη χώρα μας συνηθίζεται να εκλέγεται Πρόεδρος έντονα πολιτικοποιημένο
άτομο, συνηθίζεται να εκλέγεται Πρόεδρος, είτε πρώην Υπουργός, είτε αρχηγός μικρού «αποτυχημένου» κόμματος και
ποτέ γυναίκα. Εμείς οι πολίτες κάθε φορά
διαπιστώνουμε ότι ο Πρόεδρος έχει διακοσμητικό ρόλο και οι δαπάνες για την
προεδρία της δημοκρατίας να επιβαρύνουν δυσανάλογα τον ετήσιο κρατικό
προϋπολογισμό. Σπάνιες και ασήμαντες ήταν οι παρεμβάσεις των Προέδρων της Δημοκρατίας
σε όσα συνέβαιναν τα τελευταία χρόνια στη χώρα μας που βυθιζόταν στην
οικονομική κρίση, καθώς και στο ανύπαρκτο κράτος που υπήρχε.
Ο Πρόεδρος μας Δημοκρατίας συνηθίζεται στη
χώρα μας να διάγει βίο πολυτελείας, με έναν αξιοπρόσεχτο προϋπολογισμό που θα
τον ζήλευαν αρκετοί Πρόεδροι άλλων κρατών. Η Προεδρία της Δημοκρατίας για την
προστασία του Προέδρου διαθέτει έναν υπερβολικό αριθμό αστυνομικών, όταν
γειτονιές της Αθήνας με αυξημένη εγκληματικότητα και τεράστια προβλήματα κάνουν
μαύρα μάτια για να δουν αστυνομικό. Εδώ τίθεται το ερώτημα από ποιον κινδυνεύει
ο Πρόεδρος;
Μετά από όλα αυτά και αφού διακοσμητικός
είναι ο ρόλος του δε βλέπω το λόγο γιατί να μην είχε προταθεί ως Πρόεδρος μια γυναίκα διανοούμενη αντί
μιας πολιτικής «ξαναζεσταμένης σούπας». Τότε θα μπορούσε να υπηρετηθεί ο
θεσμός πολύ υπέροχα χωρίς σπατάλες και πολυτέλειες. Έτσι θα δινόταν στην
κοινωνία το μήνυμα και ίσως να αποτελούσε την αφετηρία μιας
Ελλάδας, του ήθους, της απλότητας
και της αξιοπρέπειας. Αυτή η λύση εκτιμώ ότι θα συγκέντρωνε τον απαιτούμενο
αριθμό ψήφων (180) και δεν θα χρειαζόταν να γίνουν εκλογές για αυτό το λόγο.
το παραμύθιασμα…
Το όλο εγχείρημα της διακυβέρνησης της χώρας για τα
επόμενα χρόνια καθίσταται πολιτικός γρίφος. Το πολιτικό σύστημα αναπαύτηκε
στους μηχανισμούς της πλειοψηφίας και κατέρρευσε αφού πρώτα έχασε τον
αυτοσεβασμό του. Είναι σίγουρο ότι οι αυτοδύναμες κυβερνήσεις τελειώσανε, οι
κυβερνήσεις ευρείας σύνθεσης
έρχονται στο προσκήνιο και πρέπει το πολιτικό σύστημα να μάθει να
συνεργάζεται. Τα κόμματα κρίνεται αναγκαίο να μάθουν να κάνουν αμοιβαίες
υποχωρήσεις. Πρέπει όλοι να καταλάβουν ότι το πολιτικό σύστημα βρίσκεται σε
φάση μετασχηματισμού και μετεξέλιξης και όλες αυτές οι ανακατατάξεις φέρνουν το
τέλος και το κλείσιμο του ιστορικού κύκλου μερικών εκ των υπαρχόντων κομμάτων.
Το ερώτημα που τίθεται είναι τι πολιτικό πρόσημο θα έχει ο πολιτικός μας χάρτης
τα επόμενα χρόνια.
Το πέρασμα στην επόμενη φάση θα είναι
εκ των πραγμάτων δύσκολο και δεν θα το λύσουν ούτε οι απανωτές εκλογές αλλά
ούτε και οι ξένες προεκλογικές παρεμβάσεις. Αυτό το ενδιαφέρον υποτιμά τους εδώ
κυβερνώντες και σημαίνει ότι τους βλέπουν ως καλούς πελάτες που πληρώνουν το ενοίκιο
τους, πληρώνουν την δόση τους. Η Ευρωζώνη έχει δίκιο να απαιτεί δημοσιονομική
εξυγίανση. Δεν έχει όμως δίκιο, να επεμβαίνει στα εσωτερικά της χώρας μας. Γι’
αυτό το κρισιμότερο ζήτημα δεν είναι η σύνθεση της κυβέρνησης, αλλά η εθνική
διαπραγματευτική ομάδα που θα επιδιώξει την καλύτερη δυνατή αναθεώρηση της
δανειακής σύμβασης
Οι πολιτικοί πρέπει να πάψουν να λειτουργούν ως
εκτελωνιστές της αθλιότητας. Να γυρίσουν σελίδα και να προσανατολίσουν τη στάση
και συμπεριφορά τους στο μέλλον της διαφάνειας και της
αξιοπρέπειας. Πρέπει να αντιληφθούν ότι η νεολαία ανασαίνει καμένο αέρα
ζώντας σε μια κοινωνία καζίνο που τους δημιούργησε το πολιτικό σύστημα. Η Βουλή
να γίνει Κιβωτός. Αυτό έχει ανάγκη η χώρα αυτήν τη στιγμή και όχι κάποιους που
σκιαμαχούν θεωρώντας τους εαυτούς τους αναντικατάστατους, επιμένοντας ότι μόνο
αυτοί μπορούν να μας σώσουν. Η γλυκιά γοητεία της παραπλάνησης… του
ψηφοφόρου τέλειωσε. Χορτάσαμε
διαπιστώσεις σε αυτή την ανοριακή κοινωνία του λαϊκισμού της διαπλοκής και του «δήθεν».
και ο ψόφιος γάιδαρος…
Ο Τζον πήγε στο
Τέξας και αγόρασε από ένα αγρότη ένα γάιδαρο, έναντι του ποσού των 100
δολαρίων. Ο αγρότης συμφώνησε να τον παραδώσει την άλλη μέρα.
Την επομένη ημέρα
ο αγρότης του λέει: «Συγγνώμη αλλά έχω άσχημα νέα, ο γάιδαρος ψόφησε».
Ο Τζον απάντησε:
«Δεν πειράζει, δώσε τα λεφτά μου πίσω». Ο αγρότης του λέει: «Δεν μπορώ να το κάνω, γιατί
ήδη τα έχω ξοδέψει». Ο Τζον δεν τα χάνει: «Εντάξει, τότε δώσε μου τον ψόφιο γάιδαρο».
Ο αγρότης απορεί:
«Τι θα τον κάνεις;» και ο Τζον απαντάει: «Θα τον βάλω σε λοταρία».
Ο αγρότης, με μια δόση
ειρωνείας: «Δεν μπορείς να βγάλεις σε λοταρία ένα ψόφιο γάιδαρο».
Ο Τζον, όμως,
επιμένει: «Φυσικά και μπορώ, απλά δεν θα πω σε κανέναν ότι ο γάιδαρος είναι
ψόφιος».
Ένα μήνα αργότερα ο αγρότης συναντάει
τον Τζον και τον ρωτάει: « Τι έγινε με τον ψόφιο γάιδαρο;».
Ο Τζον απαντάει:
«Τον έβγαλα σε λοταρία και πούλησα 500 λαχνούς, προς 2 δολάρια τον ένα, και
έτσι κέρδισα 998 δολάρια». Απορεί ο αγρότης: «Καλά κανένας δεν
παραπονέθηκε;».
Και ο Τζον απαντάει: «Μόνο ο
τύπος που τον κέρδισε, και για να μην φωνάζει, του έδωσα πίσω τα δύο δολάρια».
Ο Τζον προσελήφθη
και εργάζεται στην GOLDMAN SACHS.
ΥΓ 1. Τέτοιοι τύποι κατευθύνουν σήμερα τις
οικονομικές αγορές και εμείς περιμένουμε να
μας σώσουν οι ζωντανοί γάιδαροι…!
ΥΓ 2. Το όραμα της εθνικής μας ανάπλασης πρέπει να το σχεδιάσουμε, πρέπει να το προτείνουμε, πρέπει να το φωνάξουμε. Μόνο του μην περιμένουμε να πέσει απ’ τον ουρανό.