Με τη διαφορά μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και Νέας Δημοκρατίας να μην ξεπερνά το 3-4% στις περισσότερες δημοσκοπήσεις, δεν είναι λίγοι εκείνοι που υποστηρίζουν ότι η αυτόνομη κάθοδος του Γιώργου Παπανδρέου στις εκλογές θα έχει ως αποτέλεσμα να «κουρευτεί» ο ΣΥΡΙΖΑ.
Και αυτό θα συμβεί για τους ακόλουθους λόγους.
Ο Ευάγγελος Βενιζέλος θα πάει στις κάλπες με το ΠΑΣΟΚ που του έχει
απομείνει ώστε να διεκδικήσει έστω και την οριακή του είσοδο στη Βουλή.
Το ΠΟΤΑΜΙ μαζεύει όλα τα… απόνερα των Κυρκοειδών, σοσιαλφιλελεύθερων,
απολιτικίκ, εκσυγχρονιστών – σημιτικών και διαφόρων άλλων της
«κουλτούρας» των καφέ του Κολωνακίου, όπως «μεταρρυθμιστές», φίλους
Τατσόπουλου και Ψαριανού και γενικώς ό,τι κινείται τριγύρω.
Ο Γιώργος Παπανδρέου ξαφνικά και από εκεί που τον είχαν όλοι
«τελειωμένο», μαζεύει σκόρπιες σοσιαλιστικές δυνάμεις που δεν βρήκαν
στέγη στον ΣΥΡΙΖΑ αλλά και πουθενά αλλού, οι οποίοι υπό την κατάλληλη
«πίεση» θα τη… ρίξουν στον Γιώργο, κομμάτια να γίνει.
Οι τελευταίοι
θεωρείται βέβαιο ότι «κόβονται» από τον ΣΥΡΙΖΑ και μπορεί να του
στερήσουν είτε την αυτοδυναμία, είτε ακόμα και την πρωτιά.
Στο iskra πάντως την έχουν πάρει γραμμή τη δουλειά και ήδη έχουν
αρχίσει να «βαράνε».
Σε άρθρο του ο Άκης Μπαδογιάννης με τίτλο ΓΑΠ,
Βενιζέλος, Λυκούδης αλλά και ΔΗΜΑΡ, γράφει:
Ζουρλομανδύας τυλίγει το χώρο του ΠΑΣΟΚ, αφού στη βαθιά
πολιτική κρίση που το διαπερνάει έχει προστεθεί και η προσωπική, μέχρις
εξαντλήσεως, αντιπαράθεση του «θρυλικού» πρώην πρωθυπουργού της χώρας Γ.
Παπανδρέου με τον κατεξοχήν «άνθρωπο της εκάστοτε εξουσίας όλων των
εποχών» Ε. Βενιζέλο.
Το μεγαλύτερο, ίσως, ανέκδοτο των τελευταίων χρόνων είναι ότι ο Γ.
Παπανδρέου σπεύδει να ιδρύσει κόμμα μπροστά στις εκλογές.
Η τραγωδία,
όμως, για τη χώρα είναι ότι βρίσκονται ακόμα κάποια στελέχη να
πλαισιώνουν σε αυτήν την φαρσοκωμωδία τον κατ’ εξοχήν πρωθυπουργό της
τρόικας και των μνημονίων, τον πρωθυπουργό της κοσμοπολιτικής
αποεθνοποίησης του τόπου, ένα μακάβριο πιόνι του παγκοσμιοποιημένου
φιλελεύθερου χρηματιστικού κεφαλαίου, που έχει τόσο ελάχιστη επαφή με
πράγματα και καταστάσεις σε αυτή τη χώρα, ώστε να του επιτρέπεται με τη
μεγαλύτερη άνεση να προβαίνει αδίστακτα και αυταρχικά στα πιο
καταστροφικά επινοήματα που του σερβίρονται και συχνά στην υλοποίηση των
περίεργων εμμονών του.
ΤΟ ΤΡΥΠΙΟ ΣΩΣΣΙΒΙΟ
Ο μόνος, ίσως, που θα πρέπει να νιώθει ευτυχής με το νέο κόμμα του Γ. Παπανδρέου είναι ο Α. Σαμαράς.
Πρώτα-πρώτα γιατί ουδόλως απειλεί το κόμμα του και τις επιδιώξεις
του. Το αντίθετο, προσφέρεται ως η εύκολη δυνατότητα να αποδίδει στο
κόμμα ΓΑΠ όλα τα δεινά της χώρας, τα οποία αυτός δυστυχώς κληρονόμησε!
Επίσης, όχι αδίκως, ο Α. Σαμαράς προσβλέπει στη δικιά του εκλογική
ενίσχυση εξαιτίας της απίστευτης φαγωμάρας που θα ξεσπάσει ανάμεσα στα
«δύο ΠΑΣΟΚ» της μιας και ανεπανάληπτης διάλυσης του τόπου. Μπορεί ο
Σαμαράς να προσδοκά ενδεχομένως στις ψήφους των πλέον συντηρητικών του
χώρου του λεγόμενου «Κέντρου» και της λεγόμενης «Κεντροαριστεράς» που
ψάχνουν, τάχα, για «σταθερότητα» και «τρέμουν» μπροστά στην έλευση του
ΣΥΡΙΖΑ.
Κυρίως, όμως, ο Α. Σαμαράς μπορεί να «τρίβει τα χέρια» του, με την
επικείμενη ίδρυση κόμματος του ΓΑΠ, γιατί προσβλέπει ότι ενδεχομένως
αυτό το μόρφωμα να του προσφέρει ως «δώρο» την αφαίρεση ψήφων από τον
ΣΥΡΙΖΑ.
Μερικοί, μάλιστα, στο περιβάλλον του Α. Σαμαρά ονειροβατούν τόσο πολύ
ώστε να εκτιμούν πως το κόμμα ΓΑΠ μπορεί ανέλπιστα να προσφέρει στο
πιάτο την διεκδίκηση έστω της πρωτιάς στον Α. Σαμαρά !
Ας μην έχουμε καμμία αμφιβολία ότι τόσο η φυτευτική ίδρυση, λίγο
νωρίτερα, του «Ποταμιού», όσο και τώρα, η συγκρότηση άρπα – κόλλα
κόμματος από τον ΓΑΠ, έχουν ως, συνειδητό ή όχι, στόχο να λειτουργήσουν
ως αναχώματα προς τον ΣΥΡΙΖΑ και ως δυνάμεις αναχαίτισης της
ριζοσπαστικοποίησης.