Σαν σήμερα,
στις 31 Ιανουαρίου 1932, γεννήθηκε στην Καλαμάτα ο ηθοποιός του θεάτρου, του
κινηματογράφου και της τηλεόρασης, θιασάρχης, σκηνοθέτης και ερμηνευτής
κλασικού τραγουδιού της Εθνικής Λυρικής Σκηνής.
Η αγάπη του για την τέχνη
φάνηκε πολύ νωρίς παρασύροντας και τις δύο αδελφές του, Σοφία και Μαρία
Μουτσίου.
Σπούδασε αρχικά μουσική και τραγούδι στο Ελληνικό Ωδείο, (με την
Άννα Σαραντίδου) και θέατρο στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Ωδείου.
Μόλις ολοκλήρωσε τις στρατιωτικές
του υποχρεώσεις συνέχισε ανώτερες σπουδές φωνητικής στη Μουσική Ακαδημία της
Βιέννης (με την Ελίζαμπεθ Ραντό) και ακολούθως θέατρο και σκηνοθεσία στο
Reinhardt Seminar.
Πρώτη του εμφάνιση στη θεατρική
σκηνή την είχε κάνει σε ηλικία 19 ετών σε μια παράσταση αρχαίου δράματος
"Οιδίπους Τύραννος" του Σοφοκλή με το Εθνικό Θέατρο. Εκ της επιτυχίας που σημείωσε
συμμετείχε ως μέλος του χορού και στις τρεις σεζόν 1951, 1952 και 1955, όταν το
έργο ανεβάστηκε στους Δελφούς, στην Επίδαυρο και σε περιοδεία στο εξωτερικό.
Επίσης με το Εθνικό Θέατρο έλαβε μέρος στο Φεστιβάλ των Εθνών στο Παρίσι. Στο ίδιο φεστιβάλ, με το Θέατρο Τέχνης συμμετείχε στους "Όρνιθες", όπως επίσης και στο Φεστιβάλ Σαίξπηρ στο Λονδίνο.
Επίσης με το Εθνικό Θέατρο έλαβε μέρος στο Φεστιβάλ των Εθνών στο Παρίσι. Στο ίδιο φεστιβάλ, με το Θέατρο Τέχνης συμμετείχε στους "Όρνιθες", όπως επίσης και στο Φεστιβάλ Σαίξπηρ στο Λονδίνο.
Συνολικά εμφανίστηκε σε 8 έργα που
ανεβάστηκαν από το Εθνικό Θέατρο με τελευταίο την "Απαγωγή της
Σμαράγδως" το 1955.
Σημαντικότερη απ΄ όλες στη συνέχεια
θεατρικές του παραστάσεις που αποτέλεσε και σταθμό στην ανάδειξή του ήταν όταν
δίδαξε και τραγούδησε σε μουσική Μ. Χατζιδάκι στους "Όρνιθες" του
Αριστοφάνη σε σκηνοθεσία Κάρολου Κουν από το Θέατρο Τέχνης το 1960
που έμεινε και ιστορική, ενώ συμμετείχε και στον δίσκο του Μ. Χατζιδάκι
"Κύκλος του CNS". Γενικά στο θέατρο εργάστηκε τόσο ως ηθοποιός όσο
και ως θιασάρχης, παίζοντας με την Αλίκη Βουγιουκλάκη, Έλλη Λαμπέτη, Άννα Βίσση, Σμαρούλα Γιούλη, Τζένη Ρουσσέα κ.ά.
Σύζυγός του ήταν η επίσης
ηθοποιός Δέσποινα Νικολαΐδου όπου μαζί συγκρότησαν θίασο το
1977. Παράλληλα ανέπτυξε σπουδαία καριέρα και ως ηθοποιός του ελληνικού
κλασικού πλέον κινηματογράφου με πρώτη του κινηματογραφική εμφάνιση στην ταινία
"Ριρίκα" το 1951, σε σκηνοθεσία του Φρίξου Ηλιάδη. Στις ταινίες που
ακολούθησαν της λεγόμενης χρυσής περιόδου έλαβε μέρος σε περιισσότερες από 50,
ερμηνεύοντας εκ του παρουσιαστικού του ρόλους αριστοκράτη, πλούσιου με καλές ή
κακές προθέσεις με τόση επιτυχία που εναλλάσσονταν τα αισθήματα του κοινού από
συμπαθητικού μέχρι αντιπαθητικού και αντίστροφα.
Χαρακτηριστικές υπήρξαν οι συμμετοχές του στις ταινίες "Η αγνή του λιμανιού" (1952, "Θα σε κάνω Βασίλισσα" (1964), "Θανασάκης ο πολιτευόμενος" (1964), "Αχ και νά ΄μουν άντρας" (1966), "Ο κράχτης" (1966), "Τρούμπα 67" (1967), "Κάποτε κλαίνε και οι δυνατοί" (1967), "Μήδεια" (1968), "Ο αετός των σκλαβωμένων" (1970), "Ο δρόμος των Ηρώων" (1971), "Εσχάτη προδοσία" (1971), "Ο Αντιφασίστας" κ.ά.
Χαρακτηριστικές υπήρξαν οι συμμετοχές του στις ταινίες "Η αγνή του λιμανιού" (1952, "Θα σε κάνω Βασίλισσα" (1964), "Θανασάκης ο πολιτευόμενος" (1964), "Αχ και νά ΄μουν άντρας" (1966), "Ο κράχτης" (1966), "Τρούμπα 67" (1967), "Κάποτε κλαίνε και οι δυνατοί" (1967), "Μήδεια" (1968), "Ο αετός των σκλαβωμένων" (1970), "Ο δρόμος των Ηρώων" (1971), "Εσχάτη προδοσία" (1971), "Ο Αντιφασίστας" κ.ά.
Τελευταία του κινηματογραφική
εμφάνιση ήταν στην ταινία του Δ. Κολλάτου "Αλέξανδρος και
Αϊσέ" (2002). Επίσης είχε συμμετάσχει στην αμερικανικής παραγωγής ταινία
"Ο Λέων της Σπάρτης", όπως αποδόθηκε στην ελληνική "The 300
Spartans", που είχε γυριστεί στην Ελλάδα το 1962, σε σκηνοθεσία του
Ρούντολφ Ματέ.
Ο Γ. Μούτσιος είχε επίσης ευρύτατη
συνεργασία με την Εθνική Λυρική Σκηνή σε παραστάσεις κυρίως οπερέτας όπως στη "Πριγκίπισσα του
Ιπποδρόμου" (1956-1957), "Οι Απάχηδες των Αθηνών" (2000-2001),
"Το Φιόρο του Λεβάντε" (2001-2002), "Κορίτσι της Γειτονιάς"
(2003-2004) και "Γενικός Γραμματέας" (2003-2004). Επίσης πολλές ήταν
και οι συμμετοχές του σε όπερες του Φεστιβάλ Αθηνών όπως στη
"Ναυσικά" του Χικς το 1961, κ.ά.
Η παρουσία του σε ραδιοφωνικές
κυρίως θεατρικές εκπομπές και τηλεοπτικές σειρές υπήρξαν πολλές. Μάλιστα τη
σειρά "Οι Θεοί του Ολύμπου", σατυρική παρωδία της ελληνικής
μυθολογίας, που είχε προβληθεί το 1978, την είχε σκηνοθετήσει ο ίδιος.
Τελευταία εμφάνισή του στην τηλεόραση ήταν στη σειρά "Τα παιδιά της
Νιόβης". Σπουδαία υπήρξε επίσης η τηλεοπτική παρουσία περικοπών από την
ιστορία της ελληνικής επιθεώρησης.
Τον Φεβρουάριο του 2010, σε εκδήλωση
του πνευματικού κέντρου Παπάγου τιμήθηκε για την συνολική
προσφορά του στο θέατρο, στον κινηματογράφο και το τραγούδι.
Ήταν μόνιμος κάτοικος Δήμου Αγίας Παρασκευής, στην Αθήνα.
Πέθανε στις 17 Ιουλίου του 2012 και
κηδεύτηκε στο Νεκροταφείο Ζωγράφου. Ο αναπληρωτής υπουργός Παιδείας,
Θρησκευμάτων και Πολιτισμού Κ. Τζαβάρας, στο συλλυπητήριο μήνυμά του εξήρε την
προσφορά του στη τέχνη γενικά, την πολυπραγμοσύνη του αλλά και τη σεμνότητα και
το ήθος του.
(Πηγή: http://el.wikipedia.org/)
Ο
Βουφραδιώτης