Μερικά
πράγματα στη ζωή μας εξακολουθούν -ακόμα και μέσα στις δυσκολίες των καιρών που
ζούμε- να μην είναι αυτονόητα, παρ’ ότι θα έπρεπε. Χωρίς να έχουμε
παραδειγματιστεί, εξακολουθεί η Αυτοδιοίκηση -είτε πρόκειται για ΟΤΑ, είτε για
Περιφέρειες- σε πολλές περιπτώσεις να είναι σφιχτά προσδεμένη στο κομματικό
άρμα.
Υπάρχει άραγε κανείς, ακόμα και
από εκείνους που το συνηθίζουν επιμελώς, που να πιστεύει ότι αυτός είναι ο
ρόλος της Αυτοδιοίκησης;
Δηλαδή να είναι κυβερνητικό ή
αντιπολιτευτικό εξάρτημα;
Για να μπω
στην ουσία του θέματος, αναφέρομαι στην πρόσφατη ενημέρωση του βουλευτή κ.
Πετράκου από τον Γενικό Γραμματέα Υποδομών κ. Γιώργο Δέδε, για δύο σημαντικούς
για τη Μεσσηνία άξονες: ΚΑΛΟ ΝΕΡΟ - ΤΣΑΚΩΝΑ και ΚΑΛΑΜΑΤΑ - ΡΙΖΟΜΥΛΟΣ.
Όπως φαίνεται από την ενημέρωση,
το έργο Καλό Νερό – Τσακώνα «με ευθύνη
της Κυβέρνησης Σαμαρά αφαιρέθηκε από το αντικείμενο του έργου της Ολυμπίας
Οδού». Και δεν είναι μόνο αυτό. Γιατί «για
το συγκεκριμένο έργο δεν είχε υποβληθεί από την προηγούμενη κυβέρνηση φάκελος
για ένταξη στα μεγάλα έργα» και ακόμα «για
να προκηρυχτεί το έργο απαιτείται η εκπόνηση και ολοκλήρωση μια σειρά μελετών προϋπολογισμού
6.000.000 ευρώ».
Τίποτα από
αυτά δεν διαψεύδει ο αυτοδιοικητικός (περιφερειακός) παράγοντας και κομματικό
στέλεχος στη Μεσσηνία, που “πριν αλέκτορα
φωνήσαι”, αν και επιτέθηκε στον βουλευτή, στην ουσία με τα γραφόμενά του
επιβεβαίωσε τις πληροφορίες του, απαντώντας τα εξής: «Το συγκεκριμένο κομμάτι, αποσπάστηκε από την Ολυμπία Οδό προκειμένου
να προχωρήσει αυτόνομα η υλοποίησή του, λόγω του ότι ήταν μελετητικά, από
περιβαλλοντικής άποψης ώριμο, ενώ εκκρεμούσαν πράγματι, κάποιες επιμέρους μελέτες
οι οποίες πολύ σύντομα θα μπορούσαν να εκπονηθούν, ώστε να προχωρήσει γρήγορα η
δημοπράτηση του έργου».
Με μια φράση
δηλαδή, χρησιμοποιώντας την κοινότυπη, «το
έργο δεν ήταν μελετητικά ώριμο» σε καμία περίπτωση. Μάλιστα οι
υπολειπόμενες μελέτες (Οριστική Μελέτη Οδοποιίας, Μελέτη Σήμανσης Ασφάλισης,
Μελέτη Οδικής Ασφάλειας, Υδραυλική Μελέτη, Στατικές Μελέτες, Γεωλογικές Μελέτες
- Γεωτεχνικός Σχεδιασμός, Περιβαλλοντικές Μελέτες, Ηλεκτρομηχανολογικές
Μελέτες, Κτηματογράφηση και Κτηματολόγιο και Μελέτη Οδοστρωμάτων) απαιτούσαν 6
εκατομμύρια ευρώ. Και για την εκπόνησή τους απαιτείται χρόνος, ακόμα κι αν
έχεις τα λεφτά μέσα στο συρτάρι.
Επισημαίνω, επίσης, ότι επιπλέον
εκκρεμούν οι απαλλοτριώσεις.
Θεωρώ, λοιπόν,
ότι δεν έχει σημασία ποιο πρόσωπο είναι από τη μία μεριά και ποιο από την άλλη,
η ουσία είναι μία: Δεν μπορεί κανένα
έργο να προχωρήσει όταν η Αυτοδιοίκηση, Πρωτοβάθμια ή Περιφερειακή, δεν
διεκδικεί, δεν πιέζει, δεν αγωνίζεται, δεν στέκεται απέναντι στην κυβέρνηση, ή
στον κομματικό μηχανισμό, αλλά αντίθετα καλύπτει και υποστηρίζει πράξεις και
παραλήψεις που είναι δυσμενείς για τον τόπο.
Δηλαδή γίνεται «κομματική ουρά»,
μη υποστηρίζοντας τα συμφέροντα αυτών που τον εκλέγουν.
Όσον αφορά τον
οδικό άξονα ΚΑΛΑΜΑΤΑ - ΡΙΖΟΜΥΛΟΣ ο κ. Δέδες ενημέρωσε πως «απαιτείται να γίνει εισήγηση στο Συμβούλιο Δημοσίων Έργων (Σ.Δ.Ε.) που
θα περιλαμβάνει την έγκριση της Οριστικής Μελέτης Οδοποιίας και κόμβων και τη
διαδικασία ελέγχου -επικαιροποίησης του συνόλου των μελετών». Ο εκτιμώμενος
χρόνος ολοκλήρωσης των διαδικασιών για την ωρίμανση των μελετών είναι το τέλος
του 2015 και ο προϋπολογισμός κατασκευής των έργων ανέρχεται σε 75 - 80 εκ.
ευρώ χωρίς τις απαλλοτριώσεις. Δηλαδή και χρόνος και χρήμα χρειάζεται.
Πόσες φορές όμως και για πόσα
χρόνια ακούμε από τηλεοράσεως και δι’ άλλων ΜΜΕ, από δημάρχους της Μεσσηνίας
και άλλους αυτοδιοικητικούς παράγοντες, ότι το συγκεκριμένο έργο είναι έτοιμο
και οσονούπω δημοπρατείται;
Αντί, λοιπόν, να διεκδικήσουν την
επικαιροποίηση των μελετών, ώστε να ολοκληρωθούν οι διαδικασίες για να καταστεί
το σημαντικό αυτό έργο ώριμο και να ενταχθεί σε χρηματοδοτικό πρόγραμμα, διατυμπάνιζαν
ότι το έργο δημοπρατείται. Αυτοί οι δήμαρχοι δεν έριχναν νερό στον κομματικό
τους μύλο;
Δεν ενεθάρρυναν την κυβέρνηση να παραπετάξει
το συγκεκριμένο έργο, αφού δεν αντιδρούσαν, δεν πίεζαν, δεν διεκδικούσαν;
Νοιώθουν υπερήφανοι που
κορόιδευαν, που εξαπατούσαν τους συμπολίτες τους, εκείνους που τους εξέλεξαν
για να υπηρετήσουν τα συμφέροντά τους, ενώ αυτοί έβαναν πλάτη στα κόμματά τους;
Κλείνοντας,
αναγκάζομαι να πω το αυτονόητο. Δεν μπορεί ο αυτοδιοικητικός παράγοντας να
πατάει σε δύο βάρκες. Δεν μπορεί να είναι δηλαδή αυτοδιοικητικός και κομματικός
παράγοντας. Γιατί μία από τις δύο ιδιότητες θα την “πουλήσει”. Κι αυτή κατά κανόνα δεν είναι η κομματική. Ας το
κατανοήσουν λοιπόν ότι η επιλογή είναι μία: «Ή
με τον Αστυφύλακα, ή με το Χωροφύλακα».
Με τιμή,
Παναγιώτης
Αλευράς
Περιφερειακός Σύμβουλος
πρ. Αντιπεριφερειάρχης
Π.Ε. Μεσσηνίας