Το τελευταίο 24ωρο κυκλοφορεί ένα σενάριο που εκπορεύεται παρασκηνιακά από συνεργάτες του Αλέξη Τσίπρα, σύμφωνα με το οποίο για να ξεφύγει ο πρωθυπουργός από το διπλό αδιέξοδο στο οποίο έχει περιέλθει (Μνημόνιο ή Grexit), θα παραιτηθεί παραδίδοντας την εξουσία σε μια μεταβατική κυβέρνηση οικουμενική – ειδικού σκοπού.
Αυτοί που διακινούν αυτό το σενάριο ισχυρίζονται ότι με αυτόν τον τρόπο ο πρωθυπουργός θα βγει αλώβητος από το διπλό αδιέξοδο, εξαναγκάζοντας την αντιπολίτευση να υπογράψει ένα νέο Μνημόνιο δίχως ο ίδιος να υποστεί καμία απώλεια τόσο στο εκλογικό σώμα, όσο και στην κοινοβουλευτική του ομάδα.
Το σενάριο αυτό δεν μπορεί να ισχύσει για τον απλούστατο λόγο ότι για να ψηφιστούν από τη Βουλή τα προαπαιτούμενα ενός νέου Μνημονίου που ζητούν οι Ευρωπαίοι εταίροι μας θα χρειαστεί μια κοινοβουλευτική πλειοψηφία.
Είναι προφανές ότι αυτή η κοινοβουλευτική πλειοψηφία δεν υπάρχει χωρίς την ψήφο εμπιστοσύνης από τον ΣΥΡΙΖΑ, αφού τα κόμματα της αντιπολίτευσης δεν διαθέτουν την απαιτούμενη πλειοψηφία των 151 βουλευτών.
Κατά συνέπεια, θα ήταν τελείως παράλογο να υπερψηφίσουν τα προαπαιτούμενα των δανειστών οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, την ώρα που ο πρωθυπουργός και η κυβέρνησή του θα έχουν αρνηθεί να φέρουν οι ίδιοι στη Βουλή μια συμφωνία με τους εταίρους.
Ας δούμε αναλυτικά γιατί δεν μπορεί να ισχύσει ένα τέτοιο σενάριο
Με τους χειρισμούς της κυβέρνησης τα πράγματα -όπως παρατηρούν κύκλοι που είναι σε θέση να γνωρίζουν τι γίνεται τόσο στις Βρυξέλλες όσο και στην Αθήνα- έφτασαν στο εξής απολύτως αντιφατικό σημείο:
- Ο κ. Τσίπρας έχει δηλώσει πανηγυρικά και έχει συμφωνήσει στο Συμβούλιο των πολιτικών αρχηγών ότι το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος δεν συνιστά εντολή για ρήξη.
- Το 61,3% όμως του εκλογικού σώματος αποδέχθηκε τη θέση της κυβέρνησης πως πρέπει να απορριφθεί ένας κατάλογος δύσκολων μέτρων που ήταν πάνω στο τραπέζι στις 25 Ιουνίου, παρότι ένα πολύ μεγάλο μέρος των μέτρων αυτών είχε γίνει δεκτό από την κυβέρνηση και είχε περιληφθεί στις δικές της προτάσεις.
Η κυβέρνηση ναι μεν τώρα υπέβαλε αίτηση για νέο πρόγραμμα στον ESM και αύριο αναμένεται να υποβάλει τις προτάσεις της για το περιεχόμενο του νέου Μνημονίου που προβλέπεται από τη συνθήκη περί ESM, όμως το Σάββατο στο Eurogroup και στη συνέχεια την Κυριακή στη Σύνοδο Κορυφής το δίλημμα θα είναι πάλι αυτό που ήταν πάντα ο εφιάλτης του κ. Τσίπρα ήδη απο τις 26/1/2015:
- Από τη μια μεριά, δεν μπορεί να αποδεχθεί δύσκολα μέτρα που ανήκουν πλέον στον σκληρό πυρήνα του "Οχι" της 5ης Ιουλίου. Ούτε μπορεί να καλύψει τέτοια δύσκολα "μνημονιακά" μέτρα πίσω από γενικόλογες διατυπώσεις για την έναρξη συζητήσεων περί χρέους ή περί αναμόχλευσης κοινοτικών κονδυλίων για την υποστήριξη της ανάπτυξης.
- Από την άλλη μεριά, η ρήξη και το ενδεχόμενο Grexit τον καθιστά υπόλογο για μια εξέλιξη με ανυπολόγιστες αρνητικές συνέπειες.
- Σύμφωνα με το πιο απλό σενάριο, σε περίπτωση αδιεξόδου ο κ. Τσίπρας ζητά τη σύγκληση του Συμβουλίου των αρχηγών των κομμάτων με στόχο να αποσπάσει τη συναίνεσή τους στη διαπίστωση ότι η ελληνική κυβέρνηση δεν μπορούσε να δεχθεί τέτοια δημοσιονομικά και διαρθρωτικά μέτρα. Αυτό ομως θα έρθει εκ των υστέρων, όταν θα έχει ήδη διαπιστωθεί το αδιέξοδο. Κανένα κόμμα της αντιπολίτευσης δεν θα μοιραστεί τις ευθύνες του κ. Τσίπρα για το αδιέξοδο.
- Το πιο περίπλοκο σενάριο προβλέπει δήλωση του πρωθυπουργού πως δεν έχει εντολή ρήξης, έχει όμως από το δημοψήφισμα εντολή απόρριψης σκληρών υφεσιακών μέτρων και ενόψει του αδιεξόδου, για λόγους εθνικής ευθύνης, η κυβέρνηση παραιτείται ώστε μια οικουμενική κυβέρνηση τεχνοκρατών ή έστω μια υπηρεσιακή κυβέρνηση να βάλει τη δύσκολη υπογραφή.
Όμως ενα τέτοιο σενάριο διαφυγής από τις ευθύνες και προστασίας της αντιμνημονιακής «παρθενίας» του ΣΥΡΙΖΑ δεν το αγοράζει ούτε η αντιπολίτευση, ούτε η Ευρωπαϊκή Ενωση.
Βασική προϋπόθεση που θα τεθεί από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο -λένε κύκλοι πολύ κοντά στον κ. Τουσκ- είναι η άμεση ψήφιση των prior actions από την ελληνική Βουλή, άρα και από τον ΣΥΡΙΖΑ. Τυχόν πρόκληση πρόωρων εκλογών με ευθύνη του κ. Τσίπρα, σε συνέχεια του δημοψηφίσματος, θα καθιστούσε τον ίδιο υπεύθυνο για εθνικό αδιέξοδο και άρα θα του χρέωνε το σύνολο της σχετικής ευθύνης.
Συνεπώς, οδός διαφυγής δεν υπάρχει, σχολίαζαν διεθνείς δημοσιογραφικές πηγές. Ο κ. Τσίπρας είτε θα πιει το πικρό ποτήρι της συμφωνίας και της υπογραφής του νέου Μνημονίου, είτε θα χρεωθεί με την ιστορική ευθύνη της αποχώρησης της Ελλάδας από το ευρώ, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τη θέση της χώρας.
πηγή