Ζούμε παράξενες μέρες.
Μετά
την πεντάχρονη βαθιά οικονομική, κοινωνική και πολιτική κρίση της χώρας
εκλέχτηκε η νέα κυβέρνηση, με βασικό στόχο να διαπραγματευτεί σκληρά με τους
δανειστές και ν΄ αλλάξει τις πολιτικές λιτότητας.
Η διαπραγμάτευση αποδείχτηκε
μια μεγάλη δοκιμασία για τη χώρα, την κυβέρνηση και τον πρωθυπουργό προσωπικά.
Ζήσαμε τις πιέσεις και τους εκβιασμούς, χωρίς προηγούμενο. Αλλά και τη λαϊκή
αντοχή και αξιοπρέπεια, που αποκορυφώθηκε στο δημοψήφισμα.
Χωρίς αυτή την
αποφασιστικότητα οι δανειστές, είτε θα είχαν επιβάλλει ολοκληρωτικά τη βούλησή
τους, είτε θα μας είχαν οδηγήσει σε χρεοκοπία και χάος .
Είναι προφανές πως δεν
πετύχαμε τη συμφωνία που θέλαμε. Έγιναν υποχωρήσεις, που τις επέβαλλε ο δυσμενής
συσχετισμός δυνάμεων. Μαζί με τα επώδυνα και υφεσιακά μέτρα υπάρχουν όμως και
θετικά στη συμφωνία. Ανάληψη όλων των δανειακών υποχρεώσεων της χώρας για τρία
χρόνια με χαμηλότοκο δάνειο
διαρκείας 30 ετών, εφαρμογή του
Ευρωπαϊκού και όχι του Αγγλικού Δικαίου,
γεγονός πολύ θετικό για τη χώρα. Επί τάπητος η αναδιάρθρωση του χρέους,
αποτροπή μειώσεων σε μισθούς, απολύσεων, χαμηλά πρωτογενή πλεονάσματα , δυνατότητα
εξεύρεσης ισοδύναμων μέτρων για μείωση των αρνητικών συνεπειών κα. Πρωτίστως
όμως η χώρα έμεινε όρθια, αποφεύγοντας απρόβλεπτες και επώδυνες περιπέτειες.
Ενώ λοιπόν θα ήταν
αναμενόμενο η κοινοβουλευτική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ, ως μία γροθιά, να αγωνιστεί
ενωμένη, παρά τις όποιες επιφυλάξεις, για να ελαχιστοποιηθούν οι δυσμενείς επιπτώσεις της συμφωνίας χρηματοδότησης και
ξετυλιχτεί το παράλληλο σχέδιο διακυβέρνησης, οι εξελίξεις ήταν ραγδαίες.
Αριστεροί βουλευτές μετέτρεψαν σε
κοινοβουλευτική μειοψηφία την πλειοψηφία που μας έδωσε ο λαός στις εκλογές του
Γενάρη. Πετυχαίνοντας αυτό που δεν πέτυχε επί 6 μήνες ο Σόιμπλε και οι εγχώριοι
φίλοι του. Την πτώση της πρώτης Αριστερής κυβέρνησης της Ελλάδας. Χωρίς να
προτείνουν καμία αξιόπιστη εναλλακτική λύση, ψελλίζοντας προχειρότητες περί
δραχμής ή δικαιολογίες του τύπου «στηρίζουμε την κυβέρνηση, αλλά δεν ψηφίζουμε
τα νομοσχέδια που φέρνει στη Βουλή»!
Το παλαιό πολιτικό σύστημα
ψήφισε τη συμφωνία, γιατί δεν μπορούσε να κάνει αλλιώς. Μαζί με τα κέντρα της
διαπλοκής στη χώρα, προσδοκούσαν την «αιχμαλωσία» της κυβέρνησης και του Αλέξη
Τσίπρα. Βλέποντας όμως τη βέβαιη ήττα τους στις επερχόμενες νέες εκλογές έχασαν
την ψυχραιμία τους. «Τι τις θέλουμε τις εκλογές» λένε. Και μετά από λίγο «κάνει
εκλογές ο Τσίπρας για να δραπετεύσει από τα δύσκολα». Την επόμενη αλλάζουν
ρυθμό «χρειάζεται κυβέρνηση εθνικής ενότητας» και πριν αλέκτορα φωνήσαι τρις οι
ίδιοι βρίζουν τον Τσίπρα με χυδαίους χαρακτηρισμούς. Και μαζί με κάποιους
«συνεπείς» παίζουν μικροπολιτικά παιχνίδια καθυστέρησης των εκλογών . Είναι
απίστευτο! Η αντιπολίτευση να μην επιθυμεί εκλογές, να απεμπολεί την ευκαιρία
να γίνει κυβέρνηση!
Έρχονται πολλές και δύσκολες
μάχες εντός της χώρας πλέον. Η μάχη κατά της διαπλοκής και της διαφθοράς, που
μόλις άρχισε. Το χτύπημα της φοροδιαφυγής . Οι αλλαγές στο κράτος και το
πολιτικό σύστημα. Η παραγωγική ανασυγκρότηση και η σταθεροποίηση της
οικονομίας. Η διαπραγμάτευση για απομείωση του χρέους. Η εφαρμογή των
συμφωνηθέντων, με παράλληλο σχέδιο ισοδυνάμων μέτρων προς ανακούφιση των φτωχών
και μικρομεσαίων στρωμάτων, των νέων.
Ποια κυβέρνηση μπορεί να
δώσει τις μάχες αυτές; Των παλαιών διαπλεκόμενων κομμάτων, που κυβέρνησαν επί
δεκαετίες και έριξαν τη χώρα στα βράχια; Αυτών που έλεγαν τόσα χρόνια πως το
χρέος είναι βιώσιμο; ή εκείνοι που δραπετεύουν από την πραγματικότητα για να
μείνουν «καθαροί» ή περιμένουν τη «Δευτέρα Παρουσία»; Μόνο μια ισχυρή κυβέρνηση
με καθαρή εντολή μπορεί να δώσει τις μάχες αυτές. Μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, μαζί με
όλους εκείνους που θέλουν αλλαγές με δημοκρατία, διαφάνεια και δικαιοσύνη. Αλλά
και μια Ευρώπη, αλλιώτικη από τη σημερινή.
Γι αυτό χρειάζονται εκλογές
. Γιατί η κυβέρνηση έχασε την κοινοβουλευτική της στήριξη. Γιατί οι αποφάσεις,
που πήρε στους ώμους της, ιδίως ο Αλέξης Τσίπρας, είναι κρίσιμες για τις ζωές
όλων μας. Ας μιλήσει και ας κρίνει ο κυρίαρχος λαός. Και τον Τσίπρα και την
κυβέρνηση και την αντιπολίτευση και εκείνους που έριξαν την κυβέρνηση . Στη
δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα. Κριτής των πάντων οι πολίτες! Εκτός και
κάποιοι φοβούνται να κριθούν παίζοντας «καθυστέρηση». Εμείς συνεχίζουμε! Θα τα
καταφέρουμε παρά τις δυσκολίες.
Γιώτα Κοζομπόλη
– Αμανατίδη