Το ερώτημα, που με απολογητικό τρόπο,
θέτουν τα στελέχη του Σύριζα στις κατηγορίες που δέχονται για τα
πεπραγμένα τους, είναι: «Κυβερνήσατε 40 χρόνια και επιτιμάτε εμάς που
είμαστε στην κυβέρνηση ούτε ένα χρόνο;» Eρώτημα εκ πρώτης όψεως
λογικοφανές, που έχει όμως όλα τα χαρακτηριστικά του σοφίσματος.
Γιατί:
1. Η αριστερά όλα αυτά τα χρόνια άσκησε
εξουσία στους κοινωνικούς χώρους που ήλεγχε πολιτικά. Στα πανεπιστήμια,
οι μπαχαλάκηδες αριστεροί ήταν, τα εργοστάσια αριστεροί τα καταλάμβαναν
και αριστεροί έδιωχναν με τις πρακτικές τους τις επενδύσεις από τη χώρα.
Αριστεροί ήταν αυτοί που έκλειναν τους δρόμους και αριστεροί κατέλυαν
κάθε έννοια νομιμότητας με την πρακτική εφαρμογή του συνθήματος « νόμος
είναι το δίκιο του εργάτη» και αριστερής εμπνεύσεως και καθοδηγήσεως
ήταν το κίνημα « δεν πληρώνω.»
Αυτές οι πρακτικές της
αριστεράς-
δογματικής και ανανεωτικής- δεν απαξίωσαν μόνο τους κοινωνικούς χώρους
στους οποίους επικράτησαν. Κυρίως διαμόρφωσαν συνειδήσεις, πολύ πέραν
αυτών των χώρων, πάνω στη νοοτροπία του μπάχαλου, της ατιμωρησίας, της
καθόλου προσπάθειας. Και μακροπρόθεσμα η διαμόρφωση συνείδησης είναι
πολύ σημαντικότερη από την επίτευξη ή όχι κάποιου οικονομικού στόχου.
Συνεπώς μην ποιούν τις « μωρές
παρθένες», γιατί η συμμετοχή τους στο σημερινό κατάντημα είναι και
σημαντική και έχει την αφετηρία της πολλές δεκαετίες πίσω.
2. Αλλά και ο ένας χρόνος διακυβέρνησης
τους δεν μπορεί να μείνει στο απυρόβλητο, ούτε εκτός του πεδίου
συγκρίσεως με τους προηγούμενους. Ως γνωστόν, στις επιχειρήσεις υπάρχει
η απογραφή λήξης , που είναι ταυτοχρόνως και απογραφή έναρξης της
επόμενης χρονιάς. Το ίδιο και στην πολιτική.
Η κυβέρνηση Σαμαρά παρέλαβε συγκεκριμένα
οικονομικά μεγέθη και συγκεκριμένο επίπεδο σχέσεων με τους εταίρους
μας και αυτά που παρέδωσε στις 25 Ιανουαρίου 2015 στο ΣΥΡΙΖΑ, ήταν
θεαματικά καλύτερα και στους δύο τομείς. Ο Σαμαράς κατηγορείται γιατί
μπορούσε να έχει ακόμα καλύτερες επιδόσεις, αλλά αυτό είναι άλλο θέμα.
Άρα ο ΣΥΡΙΖΑ , στον ένα χρόνο της
διακυβέρνησης του εγκαλείται για το ότι επιδείνωσε τα οικονομικά μεγέθη που παρέλαβε. Για την πλήρη απαξίωση του τραπεζικού μας συστήματος και
την πώληση του σε εξευτελιστική τιμή, για την αλλαγή του προσήμου του
δείκτη ανάπτυξης, για τα capital controls, για την ραγδαία επιδείνωση
των σχέσεων της χώρας με τους εταίρους μας και την επαναφορά του grexit
και βέβαια για τον πλήρη εξευτελισμό κάθε έννοιας ηθικής και χρηστής
διακυβέρνησης.
Ο μύθος -γιατί περί μύθου πρόκειται- της
« ηθικής ανωτερότητας της αριστεράς», διαλύθηκε στα «πόθεν έσχες» των
στελεχών της και στους ξεδιάντροπους διορισμούς στο δημόσιο μέχρι και
των ερωτικών συντρόφων τους.
Για όλα αυτά που συνέβησαν στον πρώτο
χρόνο της διακυβέρνησης τους, και θα κριθούν και θα συγκριθούν. Στο
κάτω- κάτω αυτούς που κατηγορεί ο ΣΥΡΙΖΑ, τα δύο αστικά κόμματα,
εγκαθίδρυσαν ένα δημοκρατικό πολίτευμα ανοικτό, χωρίς αποκλεισμούς, που
έδωσε τη δυνατότητα στην αριστερά να κυριαρχήσει σε πολύ κρίσιμους για
την κοινωνία χώρους. Αν για τα κάτι πρέπει να εγκληθούν αυτά τα δύο
κόμματα, είναι γιατί ύψωσαν λευκή σημαία στον ιδεολογικό αγώνα. Γιατί
δεν υπερασπίστηκαν τις αρχές του δημοκρατικού πολιτεύματος και της
ελεύθερης οικονομίας. Αλλά γι’ αυτά τιμητές και επικριτές τους είμαστε
εμείς οι φιλελεύθεροι, και όχι οι αριστεροί.
Του Σάκη Μουμτζή-liberal.gr