Συνέντευξη στον Κωνσταντίνο Μιχαλέα
Κυρία Κατσιγιάννη, μιλήστε μας για σας και το αυτοκίνητο…
Η σχέση μου με το αυτοκίνητο υπάρχει εδώ
και πολλά χρόνια, όχι μόνο γιατί μου αρέσει, αλλά επειδή είναι και το
αντικείμενο της εργασίας μου. Ξεκίνησα να οδηγώ από την ηλικία των 18
ετών, ενώ νωρίτερα είχα πάθος με τα μηχανάκια.
Ασχολείστε όμως και με τον μηχανοκίνητο αθλητισμό…
Ναι, βέβαια, ασχολούμαι ενεργά τα
τελευταία πέντε χρόνια. Πριν ήμουν ένας απλός θεατής σε διάφορους αγώνες
και χωρίς την παραμικρή υποψία πως θα μπορούσα να κάθομαι κι εγώ κάποια
στιγμή μέσα σ΄ ένα αγωνιστικό μπάκετ!
Πώς ξεκίνησαν λοιπόν όλα;
Αιτία και αφορμή για τη δραστηριοποίησή
μου στο άθλημα ήταν ο άντρας μου, ο Ηλίας Πολυχρονόπουλος, ο οποίος είχε
πάθος με την ταχύτητα, τα αυτοκίνητα και τους αγώνες. Όταν κάποια φορά
ήθελε να πάρει μέρος σ’ έναν αγώνα και έψαχνε για συνοδηγό, αμέσως του
είπα πως ήθελα εγώ να είμαι ο συνοδηγός του. Και έτσι με μια δανεική
φόρμα ξεκίνησαν όλα. Το «μικρόβιο» της συμμετοχής σε αγώνες υπήρχε από
πάντα, απλά τότε ενεργοποιήθηκε!
Ποιο είναι το αυτοκίνητο που αγωνίζεστε και πείτε μας μήπως το επιδιορθώνετε και το αναβαθμίζετε μόνη σας;
Αγωνίζομαι με ένα TOYOTA STARLET KP60
1600CC, στην ΕΕ10 κατηγορία. Είναι ένα καθαρά «χωμάτινο» αυτοκίνητο,
αξιόπιστο και με πολύ καλές επιδόσεις. Όχι, το αυτοκίνητο το
επιδιορθώνει και το αναβαθμίζει ο άντρας μου ως μηχανικός αυτοκινήτων.
Σαφώς και βοηθούμε κι εμείς, εγώ δηλαδή και ιδιαίτερα η κόρης μας, η
Μαρία Πολυχρονοπούλου. Φέτος αποφοίτησε ως μηχανικός αυτοκινήτων και
διεκδικεί μια θέση στο ΤΕΙ Οχημάτων Θεσσαλονίκης, ενώ από μικρή και αυτή
έχει πάρει το ίδιο «μικρόβιο» με εμάς και πολύ σύντομα θα είναι
αγωνιζόμενη, με πολύ μεράκι κι αγάπη για το άθλημα!
Μιλήστε
μας λίγο για το είδος των αγώνων που συμμετέχετε. Έχετε κάποιες
προτιμήσεις ή σκέφτεστε να δοκιμάσετε και κάτι πιο καινούριο μελλοντικά;
Αγαπημένο τερέν όλων μας είναι οι
χωμάτινες ειδικές χωρίς όμως να αποκλείουμε οποιαδήποτε άλλη ειδική
διαδρομή. Έχουμε κάνει πολλά χωμάτινα σπρίντ, ως συνοδηγός εγώ, στη
Ζάκυνθο, στο Ναύπλιο, στον Πύργο, στην Σπάρτη καθώς και σε όλους τους
αγώνες που διοργάνωσε η ΑΛΑ Καλαμάτας.
Πήρα μέρος στην 13η Ανάβαση Δημητσάνας
καθώς και σε διάφορα τοπικά πρωταθλήματα σε πίστες όπως της Καλαμάτας,
της Σπάρτης, του Πύργου και ο τελευταίος μου αγώνας ήταν σε μια χωμάτινη
πίστα που είχε διοργανώσει η Art of Speed, ως οδηγός αυτήν τη φορά.
Ήταν η πρώτη φορά που οδήγησα σε χώμα και οφείλω να πω πως δε
συγκρίνεται το χώμα με τίποτα. Όνειρο και των δυο μας είναι να πάρουμε
μέρος σε κάποιο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα, περισσότερο για να ζήσουμε την
εμπειρία να τερματίζεις σε μια ξένη χώρα όπου υπάρχουν άλλες συνθήκες.
Οι καιροί είναι δύσκολοι και ίσως το όνειρο να είναι «άπιαστο».
Όμως βρίσκεστε σ’ έναν ανδροκρατούμενο κυρίως χώρο…
Σίγουρα δεν είναι εύκολο, αλλά δε θα
έλεγα πως είναι και δύσκολο. Ο καθένας μας βρίσκεται εκεί για τον ίδιο
λόγο με στόχο τον τερματισμό πάνω από όλα αλλά και για μια καλή επίδοση.
Δε νομίζω πως έχει καμιά σημασία αν αυτός που κάθεται στη θέση του
οδηγού ή συνοδηγού είναι άντρας ή γυναίκα. Και ούτε θα είχε κανένα νόημα
οι γυναίκες να διαγωνίζονται σε δική τους κατηγορία. Οι κανόνες και οι
συνθήκες είναι για όλους το ίδιο!
Άραγε έχετε αντιμετωπίσει κάποια σεξιστικά σχόλια και πώς αντιμετωπίζονται αυτά;
Ουδέποτε αντιμετώπισα κάποια τέτοια
κατάσταση και ίσα ίσα που οι άντρες οδηγοί είναι πρόθυμοι να βοηθήσουν,
να στηρίξουν την προσπάθεια, χωρίς ποτέ, σε εμένα τουλάχιστον, να γίνει
κάποιο ανάλογο σχόλιο. Άλλωστε, γνώμη μου είναι πως τον σεβασμό τον
κερδίζεις με τον τρόπο που συμπεριφέρεσαι.
Συμφωνούμε
απόλυτα σ’ αυτό… Και σίγουρα έχετε κάποιο δικό σας πρότυπο που
θαυμάζετε για τις ικανότητές του, άντρα ή γυναίκα στον χώρο του
μηχανοκίνητου αθλητισμού, ποιος ή ποια είναι;
Η Michele Muton είναι το ίνδαλμα αντρών
και γυναικών. Δε θα μπορούσε να μην είναι και το δικό μου. Μια κυρία, η
οποία επικράτησε ανάμεσα σε άντρες και κέρδισε τον σεβασμό όλων.
Υπάρχουν πολλές ακόμα αξιόλογες γυναίκες, τις οποίες θαυμάζω και μάλιστα
και στον ελληνικό χώρο, καθώς επίσης και άντρες αντίστοιχα.
Εκτός από τους αγώνες ταχύτητας, ασχολείστε και επαγγελματικά στον χώρο του αυτοκινήτου…
Από το 1988 ασχολούμαι με τις υπηρεσίες
και το εμπόριο στην οικογενειακή επιχείρηση που διατηρώ μαζί με τον
σύζυγό μου στη Γλυφάδα Μεσσηνίας.
Το πρατήριό μας, υγρών καυσίμων, είναι
και εξουσιοδοτημένο συνεργείο της Π.Ι.Κοντέλλης Α.Ε.Β.Ε στα τρακτέρ
CASE-STEYR-YANMAR, καθώς και σε διάφορα παρελκόμενα και αγροτικά
μηχανήματα.
Εμείς είμαστε οι αντιπρόσωποι της παραπάνω εταιρίας για την
Μεσσηνία. Στο συνεργείο μας επισκευάζονται και αναβαθμίζονται και άλλες
μάρκες τρακτέρ, καθώς και αυτοκίνητα.
Επίσης λειτουργεί και
βουλκανιζατέρ στον χώρο μας.
Έχετε και κάποιες δραστηριότητες στο πρατήριο πιο εξειδικευμένες;
Η περιοχή μας είναι αγροτική, γι’ αυτόν
τον λόγο εμπορευόμαστε οτιδήποτε έχει να κάνει με τον αγρότη και τα
εργαλεία για τη δουλειά του, όπως αλυσοπρίονα, ελαιόδιχτα και άλλα
συναφή αντικείμενα.
Εσείς τι ακριβώς κάνετε στην εταιρεία;
Οι αρμοδιότητές μου είναι γενικών
καθηκόντων που αρχίζουν από την εξυπηρέτηση των πελατών στο πρατήριο,
την τιμολόγηση και πολλές φορές απασχολούμαι ως βοηθός στο συνεργείο.
Και πάλι κινείστε σ’ ένα χώρο που κατά κύριο λόγο ανδροκρατείται…
Δεν είναι καθόλου εύκολο για μια γυναίκα
να βρίσκεται σε έναν τέτοιο χώρο και εξαρτάται από τον χαρακτήρα της και
την υπομονή της καθώς έχει να αντιμετωπίσει διάφορες καταστάσεις, όπως
να κερδίσει την εμπιστοσύνη του πελάτη, να κερδίσει το σεβασμό χωρίς να
δίνει δικαίωμα στον κάθε ένα να κάνει δεύτερες σκέψεις για το γεγονός
ότι είναι γυναίκα. Πρέπει ν’ αγαπάς αυτήν τη δουλειά για να την κάνεις,
να την μάθεις και να μπορέσεις να εξελιχθείς επαγγελματικά.
Αλλά υπάρχει και η συνέχεια με την κόρη σας στην επιχείρηση. Μήπως είστε το δικό της πρότυπο;
Να σας πω. Η Μαρία ασχολείται στον
ελεύθερό της χρόνο με την οικογενειακή επιχείρηση. Από μικρή έδειξε το
ενδιαφέρον της για τη δουλειά μας και εργάζεται με αγάπη και σθένος.
Είναι το δεξί χέρι του μπαμπά της στο συνεργείο ακούγοντας με προσοχή
όλα τα ¨μυστικά¨ της δουλειάς, και εφαρμόζοντάς τα στην πράξη, πάντα με
την έμπειρη καθοδήγησή του.
Συμμετέχει σε διάφορα σεμινάρια θέλοντας
να ενισχύσει τις γνώσεις της με στόχο πάντα την καλύτερη εξυπηρέτηση του
πελάτη. Πρόσφατα μάλιστα, συμμετείχε σε ένα Σεμινάριο Κλιματισμός «AC»
για Μηχανικούς και Ηλεκτρολόγους Οχημάτων, το οποίο ονομαζόταν «Νέες
τάσεις κίνησης οχημάτων με εναλλακτικά καύσιμα», καθώς επίσης ακολουθεί
και τον πατέρα της σε πολλά σεμινάρια εμπλουτίζοντας τις γνώσεις της και
στο κομμάτι των αγροτικών μηχανημάτων.
Αλήθεια, τι είδους προβλήματα εμφανίζονται συχνότερα στα τρακτέρ και πώς τα αντιμετωπίζετε;
Αναλόγως την παλαιότητα του κάθε
μηχανήματος και τη ζημιά του. Συνήθως, τα παλαιότερα μηχανήματα
εμφανίζουν ζημιές στα φρένα, στον συμπλέκτη και στη μηχανή.
Επισκευάζουμε ό,τι επισκευάζεται και αντικαθιστούμε με καινούρια
ανταλλακτικά τα χαλασμένα μέρη.
Η διαδικασία επισκευής ενός αγροτικού
μηχανήματος, όπως ενός τρακτέρ είναι πιο επίπονη, πιο δύσκολη και
ακριβότερη από ότι ενός αυτοκινήτου. Χρειάζεται να «κοπεί» σε πολλά μέρη
και πολλές φορές το μηχάνημα, μέχρι να φτάσουμε στη ζημιά.
Τα καινούρια τρακτέρ δεν εμφανίζουν
ζημιές και σχεδόν όλα είναι ηλεκτρονικά, άρα θα πρέπει το συνεργείο και ο
μάστορας να έχει τις κατάλληλες γνώσεις ώστε να επέμβει χωρίς να κάνει
μεγαλύτερη ζημιά. Για αυτό φροντίζουμε να είμαστε πάντα ενημερωμένοι με
κάθε τι καινούριο και φυσικά συμμετέχουμε σε σεμινάρια αποκτώντας την
επιθυμητή γνώση.
Και μια
που είμαστε στην Ελλάδα, υπάρχει κάτι που το γνωρίζετε άλλωστε, πως οι
αγρότες εργάζονται πολλές φορές σε υψηλές θερμοκρασίες. Μήπως εσείς
επισκευάζετε air condition και ποια κατά την εμπειρία σας είναι τα πιο
συνήθη προβλήματα που εμφανίζουν τα air condition των τρακτέρ;
Στην περιοχή μας τα τρακτέρ σπάνια έχουν
καμπίνες και αυτό γιατί δε χωρούν να μπουν μέσα στους ελαιώνες και να
πλησιάσουν κοντά στα δέντρα για τις διάφορες εργασίες. Συνήθως είναι
μικρά δεντροκομικά ή αμπελουργικά και σπάνια υπάρχουν «καμπινάτα», όπως
λέγονται.
Ακόμα στο κατάστημά μας δεν επισκευάζουμε
air condition γιατί δεν έχουμε σταθμό πλήρωσης, όμως πολύ σύντομα θα
προστεθεί κι αυτό διότι οι ανάγκες των πελατών μας είναι τέτοιες. Αλλά
και επειδή η χρήση φυτοφαρμάκων ειδικά στα αμπέλια και τις σταφίδες
είναι αναγκαία, όλο και περισσότεροι θα καταφύγουν στη λύση ενός
αμπελουργικού τρακτέρ με καμπίνα, προστατεύοντας τον εαυτό τους από τα
χημικά. Έχουμε βάλει πρόγραμμα να εφοδιαστούμε με ένα τέτοιο μηχάνημα
και να παρέχουμε και αυτήν την υπηρεσία στους πελάτες μας. Άλλωστε πια
δεν υπάρχει σήμερα όχημα χωρίς A/C ή κλίμα.
Τελικά
πόσο δύσκολο είναι να συνδυάσει κανείς όλα αυτά… Είστε επαγγελματίας,
αλλά και μητέρα και οδηγός αγώνων. Τι λέτε εσείς προσωπικά;
Είμαι μητέρα δύο μεγάλων πια κοριτσιών, η
Δήμητρα είναι 22 ετών και η Μαρία στα 18, ηλικίες που τώρα πια μου
αφήνουν περισσότερο ελεύθερο χρόνο. Εύκολο δεν είναι τίποτα. Η δίψα για
ζωή όμως κάνει τα πάντα δυνατά, βρίσκοντας χρόνο και τρόπο να
συνδυάζονται όλα.
www.soferina.com
www.soferina.com