Σε
έρευνα που διεξήχθη σε 1.147 διαζευγμένα άτομα (581 άνδρες και 566
γυναίκες) ηλικίας 40-79 ετών διαπίστωσαν ότι η συναισθηματική κακοποίηση
του ενός από τους ενός από τους δύο μέσα στο γάμο, οι προστριβές και οι
καυγάδες ήταν οι βασικότερες αιτίες διαζυγίου και ακολουθούσαν η
απιστία και οι καταχρήσεις (αλκοόλ, τζόγος, ναρκωτικά).
Το διαζύγιο αλλάζει τη ζωή και τα συναισθήματα των ανθρώπων. Ειδικά όταν συμβαίνει σε άτομα μεγάλης ηλικίας τότε, όπως λένε οι ειδικοί, η πρόκληση κατάθλιψης είναι πολύ πιθανή. Παρόλα αυτά δεν είναι λίγοι οι άνθρωποι που καταφέρνουν να ξεπεράσουν τη δύσκολη αυτή κατάσταση και να πάνε «παρακάτω», να συνεχίσουν δηλαδή τη ζωή τους, είτε με νέο/α σύντροφο, είτε βρίσκοντας άλλα ενδιαφέροντα.
Αυτό που διαπιστώνουν ωστόσο οι ειδικοί, είναι ότι τα διαζύγια αυξάνονται στους μεσήλικες σε σχέση με τους νεότερους. Όπως λένε, υπάρχει εξήγηση γι’ αυτό καθώς, στις ηλικίες αυτές βιώνουν έντονα συναισθήματα και ψυχολογικές μεταβολές από τον θάνατο ενός γονέα, την απόδραση των παιδιών από το σπίτι, όπου νιώθουν σαν να έχουν εκπληρώσει την αποστολή τους, ενώ έχουν να αντιμετωπίσουν και τις ορμονικές διαταραχές που επιφέρει η εμμηνόπαυση.
Σε έρευνα που διεξήχθη σε 1.147 διαζευγμένα άτομα (581 άνδρες και 566 γυναίκες) ηλικίας 40-79 ετών διαπιστώθηκε ότι η συναισθηματική κακοποίηση του ενός από από τους δύο μέσα στο γάμο, οι προστριβές και οι καβγάδες ήταν οι βασικότερες αιτίες διαζυγίου και ακολουθούσαν η απιστία και οι καταχρήσεις (αλκοόλ, τζόγος, ναρκωτικά).
Το 45% των συμμετεχόντων απάντησε ότι ο φόβος του να μείνουν μόνοι τους ξαφνικά ήταν όντως μεγάλος, ενώ η δεύτερη μεγάλη φοβία ήταν η οικονομική δυσχέρεια και ο κίνδυνος αποτυχίας.
Ωστόσο, παρά τις δύσκολες στιγμές που μπορεί να βίωσαν στη διάρκεια του διαζυγίου τους το 76% απάντησε ότι δεν μετάνιωσε γι’ αυτό και ότι ήταν μια σωστή απόφαση. Δήλωσαν μάλιστα ότι τόσο η ελευθερία τους όσο και το να εκπληρώσουν τα όνειρα τους ακόμα και αργά ήταν γι’ αυτούς η ολοκλήρωση της προσωπικότητας τους.
Τέλος, αξίζει να σημειωθεί ότι οι περισσότεροι από τους συμμετέχοντες απάντησαν ότι το διαζύγιο ήταν γι’ αυτούς χειρότερο από το να χάσουν την δουλειά τους. Όπως είπαν χαρακτηριστικά ισοδυναμούσε με μια ασθένεια ή το θάνατο του/της συζύγου. Παρόλα αυτά το επιχείρησαν και ένιωθαν απελευθερωμένοι.
Το διαζύγιο αλλάζει τη ζωή και τα συναισθήματα των ανθρώπων. Ειδικά όταν συμβαίνει σε άτομα μεγάλης ηλικίας τότε, όπως λένε οι ειδικοί, η πρόκληση κατάθλιψης είναι πολύ πιθανή. Παρόλα αυτά δεν είναι λίγοι οι άνθρωποι που καταφέρνουν να ξεπεράσουν τη δύσκολη αυτή κατάσταση και να πάνε «παρακάτω», να συνεχίσουν δηλαδή τη ζωή τους, είτε με νέο/α σύντροφο, είτε βρίσκοντας άλλα ενδιαφέροντα.
Αυτό που διαπιστώνουν ωστόσο οι ειδικοί, είναι ότι τα διαζύγια αυξάνονται στους μεσήλικες σε σχέση με τους νεότερους. Όπως λένε, υπάρχει εξήγηση γι’ αυτό καθώς, στις ηλικίες αυτές βιώνουν έντονα συναισθήματα και ψυχολογικές μεταβολές από τον θάνατο ενός γονέα, την απόδραση των παιδιών από το σπίτι, όπου νιώθουν σαν να έχουν εκπληρώσει την αποστολή τους, ενώ έχουν να αντιμετωπίσουν και τις ορμονικές διαταραχές που επιφέρει η εμμηνόπαυση.
Σε έρευνα που διεξήχθη σε 1.147 διαζευγμένα άτομα (581 άνδρες και 566 γυναίκες) ηλικίας 40-79 ετών διαπιστώθηκε ότι η συναισθηματική κακοποίηση του ενός από από τους δύο μέσα στο γάμο, οι προστριβές και οι καβγάδες ήταν οι βασικότερες αιτίες διαζυγίου και ακολουθούσαν η απιστία και οι καταχρήσεις (αλκοόλ, τζόγος, ναρκωτικά).
Το 45% των συμμετεχόντων απάντησε ότι ο φόβος του να μείνουν μόνοι τους ξαφνικά ήταν όντως μεγάλος, ενώ η δεύτερη μεγάλη φοβία ήταν η οικονομική δυσχέρεια και ο κίνδυνος αποτυχίας.
Ωστόσο, παρά τις δύσκολες στιγμές που μπορεί να βίωσαν στη διάρκεια του διαζυγίου τους το 76% απάντησε ότι δεν μετάνιωσε γι’ αυτό και ότι ήταν μια σωστή απόφαση. Δήλωσαν μάλιστα ότι τόσο η ελευθερία τους όσο και το να εκπληρώσουν τα όνειρα τους ακόμα και αργά ήταν γι’ αυτούς η ολοκλήρωση της προσωπικότητας τους.
Τέλος, αξίζει να σημειωθεί ότι οι περισσότεροι από τους συμμετέχοντες απάντησαν ότι το διαζύγιο ήταν γι’ αυτούς χειρότερο από το να χάσουν την δουλειά τους. Όπως είπαν χαρακτηριστικά ισοδυναμούσε με μια ασθένεια ή το θάνατο του/της συζύγου. Παρόλα αυτά το επιχείρησαν και ένιωθαν απελευθερωμένοι.