Χρυσές δουλειές κάνουν στην κυριολεξία τα κοράκια των ενεχυροδανειστηρίων, που τις τελευταίες εβδομάδες «εφορμούν» στον καταυλισμό του Πειραιά και διαπραγματεύονται τα ελάχιστα τιμαλφή των προσφύγων χωρίς κανένα έλεος, αφού, σύμφωνα με τις καταγγελίες των μεταναστών δεν διστάζουν να ζητήσουν από τις βέρες έως τα χρυσά δόντια τους. Η εφημερίδα «Ανεξαρτησία» φιλοξενεί συγκλονιστικές μαρτυρίες προσφύγων.
Ρολόγια, βέρες, δαχτυλίδια, ασημένια σκεύη μέχρι και χρυσά δόντια μετατρέπονται σε είδη προς πώληση κυρίως από Σύρους πρόσφυγες που έχασαν ότι είχαν από τους δουλεμπόρους που τους μετέφεραν στην πατρίδα μας.
Η δράση τους έχει εξαπλωθεί -σύμφωνα με πληροφορίες- και στην Ειδομένη όπου οι σύγχρονοι μαυραγορίτες μοιράζουν φυλλάδια στην αραβική και με τρόπο που θυμίζει κατοχή.
Δαχτυλίδι για φάρμακα
«Κάθε βράδυ όπου η αστυνόμευση χαλαρώνει μας επισκέπτονται άτομα από ενεχυροδανειστήρια του Πειραιά αλλά και άλλοι που με το δέλεαρ του ότι κρατούν ρευστό στο χέρι μας ζητούν να τους ανταλλάξουμε ότι έχουμε και δεν έχουμε. Αυτό βέβαια έχει ξεκινήσει από τα νησιά αλλά τότε όλοι είχαμε λίγα χρήματα και δεν δίναμε σημασία. Μετά από τρεις εβδομάδες στο Πειραιά και με τις γνωστές άθλιες συνθήκες που διαβιούμε, πολλοί υποκύπτουμε είτε για να φάμε επαρκώς, είτε για να προσπαθήσουμε να μετακινηθούμε προς τα σύνορα σε μια τελευταία προσπάθεια εξόδου προς την Ευρώπη» δηλώνει στην εφημερίδα ο Ομάρ 18χρονος Σύρος πρόσφυγας που πούλησε πρι από δύο ημέρες έναντι 50 ευρώ, το χρυσό δακτυλίδι του πατέρα του προκειμένου να αγοράσει φάρμακα που δεν διέθετε ο Ερυθρός Σταυρός.
«Μου πήραν τις λίρες και εξαφανίστηκαν»
«Έχασα τα πάντα. Μου έκλεψαν τις τελευταίες οικονομίες μου. Τους έδωσα τρεις χρυσές λίρες καθώς μου υποσχέθηκαν ότι με τα χρήματα αυτά θα έμπαινα σε λεωφορείο που βρίσκονταν σταθμευμένο έξω από τη πύλη του Λιμανιού. Το αποτέλεσμα ήταν να τους ακολουθήσω με την τριμελή οικογένεια μου, να μπω στο λεωφορείο και να λίγα χιλιόμετρα παρακάτω και αφού τους είχα δώσει ότι είχα και δεν είχα μας κατέβασαν δια της βίας, λέγοντας μας ότι για λόγους ασφαλείας θα μας μετέφεραν με άλλο πούλμαν που βρίσκονταν από πίσω. Κατεβήκαμε και μόλις ήμασταν έτοιμοι να επιβιβαστούμε στο νέο πούλμαν, αυτό έκλεισε τη πόρτα και μας άφησε δυο χιλιόμετρα από το λιμάνι. Τώρα είμαι στο έλεος του Θεού, γνωρίζοντας ότι το όνειρο για την ελευθερία μας σταμάτησε στην Ελλάδα» δηλώνει κάποιος άλλος στην εφημερίδα.