Μελέτη που είχαν κάνει πρόσφατα Σουηδοί επιστήμονες σε μεσήλικες άνδρες είχε διαπιστώσει ότι η άσκηση και η σωματική δραστηριότητα, ακόμα κι αν κάποιος ξεκινήσει να την κάνει μετά την ηλικία των 50 ετών, μόνο οφέλη μπορεί να του προσδώσει.
Τώρα μια ακόμα μελέτη η οποία έγινε με τη συνεργασία των επιστημόνων από το Πανεπιστήμιο της Πενσυλβάνια, το Πανεπιστήμιο Johns Hopkins, το Εθνικό Ινστιτούτο Καρκίνο και το Εθνικό Ινστιτούτο Γήρανσης και δημοσιεύθηκε στο περιοδικό “Medicine & Science in Sports & Exercise”, έρχεται να επιβεβαιώσει όλες τις προηγούμενες καθώς, διαπίστωσε ότι η λιγότερο καθιστική ζωή μπορεί όντως να αυξήσει τη μακροζωία.
Οι επιστήμονες μελέτησαν αναλυτικά τα δεδομένα, από 3.000 ενήλικες ηλικίας 50-79 ετών που συμμετείχαν στην Εθνική Έρευνα Υγείας και Διατροφής, η οποία διεξήχθη από τα Κέντρα Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων. Σύμφωνα με τα ευρήματα, οι συμμετέχοντες που ήταν οι λιγότερο δραστήριοι είχαν 5 φορές υψηλότερο κίνδυνο θανάτου από εκείνους που ήταν οι πιο δραστήριοι. Επιπλέον, οι λιγότεροι δραστήριοι άνθρωποι είχαν 3 φορές μεγαλύτερο κίνδυνο θανάτου από ότι εκείνοι των οποίων τα επίπεδα δραστηριότητας ήταν στο μέσο όρο.
Όπως αναφέρει ο Επικεφαλής της μελέτης Dr Ezra Fishman, αυτός και οι συνεργάτες του εξέτασαν τα δεδομένα και ανακάλυψαν ότι ακόμη τα άτομα που ασκούνται μόλις λίγα λεπτά ξεφεύγοντας, έστω και για ελάχιστα από την καθιστική ζωή τους, είχαν εντυπωσιακά αποτελέσματα.
Παρατηρώντας τα ευρήματα της μελέτης, οι ερευνητές πρότειναν ότι ακόμη και 10 επιπλέον λεπτά ελαφράς σωματικής δραστηριότητας καθημερινά, μπορούν να κάνουν τη διαφορά ως προς τη θνησιμότητα ενώ, η προσθήκη μισής ώρας ελαφράς έως έντονης δραστηριότητας, θα μπορούσε να οδηγήσει σε ακόμα καλύτερα αποτελέσματα στην επιβίωση των ανθρώπων, αυξάνοντας σημαντικά το προσδόκιμο ζωής.
Σύμφωνα με τον Dr Fishman, αν συγκρίνουμε τους ανθρώπους που δεν ασκούνται με αυτούς που κάθονται λιγότερο και κινούνται περισσότερο, θα δούμε ότι οι δεύτεροι τείνουν να ζουν περισσότερο. Όπως είπε χαρακτηριστικά, εκείνοι που περπατούν έστω και γύρω από το σπίτι τους, που ασχολούνται με το πλύσιμο των πιάτων, το σκούπισμα των πατωμάτων και άλλες τέτοιες μικροασχολίες, τείνουν να ζουν περισσότερο από τους ανθρώπους που κάθονται συνέχεια σε ένα γραφείο.