Με τη χώρα να ακροβατεί για μία ακόμη φορά τις τελευταίες ημέρες έχουν κορυφωθεί οι πιέσεις στη Φώφη Γεννηματά προκειμένου να στηρίξει τον Αλέξη Τσίπρα.
Πέραν του πάγιου επιχειρήματος ότι θα πρέπει το ΠΑΣΟΚ να στηρίξει την
κυβέρνηση ώστε να μην χρεοκοπήσει η χώρα, οι πιέσεις περιλαμβάνουν και
ένα πολιτικό σκεπτικό: πως δε θα πρέπει να επιτραπεί στη ΝΔ να
επιστρέψει ως δικαιωμένη στη διακυβέρνηση.
Το πρώτο επιχείρημα το χρησιμοποιούν κυρίως ευρωπαίοι παράγοντες όπως ο Μάρτιν Σουλτς.
Εκτιμούν ότι αν η κυβέρνηση διευρύνει την κοινοβουλευτική πλειοψηφία
που τη στηρίζει θα μπορέσει να ξεπεράσει τις δυσκολίες που
αντιμετωπίζει. Να εφαρμόσει το μνημόνιο και να είναι η κεντροαριστερά ο
πολιτικός χώρος που θα υπογράψει το τέλος της περιόδου που ξεκίνησε το
2010 με την προσφυγή της χώρας στον μηχανισμό ΕΕ- ΔΝΤ. «Δε μπορεί καμία
κυβέρνηση με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ να λύσει τα προβλήματα της χώρας» απαντούν
οι επιτελείς της Χαριλάου Τρικούπη, αποκρούοντας τις πιέσεις.
Το δεύτερο επιχείρημα το επικαλούνται
κυρίως πολιτικά στελέχη στο εσωτερικό.
Συνομιλητές του Γιώργου
Παπανδρέου που έχουν πρόσβαση στη Φώφη Γεννηματά της επισημαίνουν ότι αν
πέσει και η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ μετά την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ θα χαθούν
οριστικά οι πραγματικές ευθύνες για την κρίση που ανήκουν στην
κυβέρνηση Καραμανλή.
Το αντεπιχείρημα από τους επιτελείς της προέδρου
του ΠΑΣΟΚ είναι ότι ο Αλέξης Τσίπρας μάλλον έχει συμμαχήσει με τον Κώστα
Καραμανλή στην προσπάθεια να εξαφανίσει το ΠΑΣΟΚ. Αμφισβητούν έτσι την
ουσία της θεωρίας για το κατά πόσο ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ μπορούν να κάνουν
μία νέα αρχή.
Σε κάθε περίπτωση στο περιβάλλον της Φώφης Γεννηματά είναι αρνητικοί σε
κάθε σενάριο συνεργασίας σε διμερές επίπεδο. Θεωρούν ότι το ΠΑΣΟΚ θα
είναι μονά- ζυγά χαμένο και αναπτύσσουν το δικό τους πολιτικό σκεπτικό.
Ακόμη και στην περίπτωση που το πείραμα πετύχει το ΠΑΣΟΚ θα αφομοιωθεί
από τον ΣΥΡΙΖΑ. Αν αποτύχει απλά θα εξαφανιστεί πολιτικά ως ο μικρότερος
κυβερνητικός εταίρος. Στο πλαίσιο αυτό, επιμένουν στην ανάγκη
οικουμενικής κυβέρνησης ή με άλλα λόγια κυβέρνησης εθνικής συνεργασίας,
ώστε όλες οι πολιτικές δυνάμεις να αναλάβουν το μερίδιο της ευθύνης που
τους αναλογεί.