«Είδα να χτυπούν το γιο μου και πήγα να τον προφυλάξω. Με πέταξαν κάτω και με χτυπούσαν
Ετρεξε να βοηθήσει τα παδιά της και την σάπισαν το ξύλο τα ΜΑΤ στο τρομαχτικό VIDEO που είδε ολόκληρη η Ελλάδα.
Η οικογένεια της κ. Ρούλας Δημοπούλου ετοιμάζεται να κάνει μηνύσεις και αγωγές κατά παντός υπεύθυνου φορέα και προσώπου για τον σοβαρό τραυματισμό της ίδιας και τον ξυλοδαρμό του γιου της Γιώργου.
Τα επεισόδια που έγιναν στα Ταμπάκικα το βράδυ της Κυριακής, κατά τη διάρκεια της επιχείρησης μεταφοράς και στέγασης 170 παράτυπων μεταναστών από τις εγκαταστάσεις κράτησης της ΒΙΑΛ στο κτίριο του πρώην βυρσοδεψείου Ζαφειράκη.
Ταυτόχρονα όμως καταλογίζει αδιαφορία στις Τοπικές αρχές, υποστηρίζοντας ότι δεν έχουν δείξει κανένα ενδιαφέρον τόσο πριν όσο και μετά τα επεισόδια και τους τραυματισμούς. Με ψύχραιμη σκέψη, μετά το πρώτο σοκ, υποψιάζονται ότι το επεισόδιο ήταν προσχεδιασμένο για να τρομοκρατήσουν όσους σκέπτονται να αντιδράσουν στους σχεδιασμούς τους.
Μίλησε στο Πολίτη της Χίου για όλα όσα έζησε !
«Θα καταφύγουμε κατά παντός υπευθύνου για τη δικαίωση της
μητέρας μας, των ηλικιωμένων και των μικρών παιδιών που χτυπήσανε
αναίτια», λένε ο Γιώργος και ο Πέτρος. Χαρακτηρίζουν την
επέμβαση των ΜΑΤ απρόκλητη, εναντίον οκτώ ατόμων, που ήταν πέντε
γυναίκες – τρία κορίτσια και δύο ηλικιωμένες – και τρεις άνδρες, που δεν
είχαν πρόθεση να διαπληκτιστούν με κανένα.
«Προσπάθησαν να μας παραπλανήσουν για να τους βάλουν
μέσα χωρίς την παρουσία μας και όταν τους παρακαλέσαμε να μην τους
βάλουν στο κτίριο έφεραν τα ΜΑΤ και μας χτύπησαν», συμπληρώνει ο Πέτρος.
Ποια μάνα…
Η μητέρα τους διανυκτέρευσε στο νοσοκομείο και πλέον
νοσηλεύεται κλινήρης στο σπίτι, με βαριά θλαστικά τραύματα στο πόδι. Τα
σώματα του Γιώργου και των άλλων δύο γειτόνων είναι μαστιγωμένα από τα
χτυπήματα.
«Είδα να χτυπούν το γιο μου και πήγα να τον προφυλάξω. Με
πέταξαν κάτω και με χτυπούσαν, ενώ τους έλεγαν ότι είμαι χειρουργημένη
πριν από λίγες μέρες.
Ποια μητέρα δεν θα προσπαθούσε να σώσει το γιο
της…
Ένοιωσα σα να μην είμαι Ελληνίδα, με χτυπούσαν Έλληνες αστυνομικοί
χωρίς αιτία…»
Με παράπονο απαντούν σε αυτούς που τους χαρακτήρισαν ρατσιστές και
φασίστες, ότι δεν διαμαρτύρονται για τη στέγαση των ανθρώπων, την
οποία θεωρούν αυτονόητο ανθρωπιστικό καθήκον, αλλά για την έλλειψη
κρατικής οργάνωσης, που έχει επιπτώσεις στη ζωή και των δύο πλευρών.