Νομίζω πως αυτό είναι ένα ερώτημα που
πρέπει να απασχολεί όλους τους σκεπτόμενους πολίτες, ανεξαρτήτως των
πολιτικών τους προτιμήσεων.
Το σημερινό φαινόμενο είναι πρωτοφανές,
καθώς η κυβίστηση του περσινού καλοκαιριού δικαιολογήθηκε από τον ίδιο
τον πρωθυπουργό και την ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ σαν πραξικόπημα των
δανειστών στο οποίο υπέκυψε.
Αν αντιμετωπίσουμε αυτό το επιχείρημα με
περισσή επιείκεια και συγκατάβαση, μπορούμε να το αποδεχτούμε. Όμως την
σημερινή κατάσταση, με τα πρωτόγνωρα μέτρα που ορισμένα από αυτά θίγουν
την εναπομείνασα εθνική αξιοπρέπεια, πώς την δικαιολογεί ο ΣΥΡΙΖΑ; Τι
λόγο μπορεί να αρθρώσει στην ελληνική κοινωνία για να της εξηγήσει αυτήν
την πρωτοφανή αγριότητα; Δεν γνωρίζει η ηγεσία του κόμματος πως οι
δημοσκοπήσεις θα καταγράψουν διαφορές μη αναστρέψιμες και καταστροφικές
για τον ΣΥΡΙΖΑ;
Τα γνωρίζουν όλα αυτά. Έχω πάγια την
πεποίθηση πως μόνον ανόητοι δεν είναι.Πως από την
ιδεολογική τους
συγκρότηση και, κυρίως, από τις ιστορικές τους εμπειρίες απεχθάνονται
την πολιτική αυτοχειρία, καθώς ο πολιτικός τους χώρος είχε στο παρελθόν
πολύ καλές επιδόσεις στην αυτοκαταστροφή. Συνεπώς, γιατί άφησαν να
εξελιχθούν έτσι τα πράγματα ; Παρασύρθηκαν από τις εξελίξεις; Δεν
γίνεται.Ο λενινιστικός βολονταρισμός τους δεν τους το επιτρέπει.Οι
μαρξιστές δημιουργούν γεγονότα, δεν παρασύρονται από αυτά.
Άρα, βρισκόμαστε μπροστά σε έναν
σχεδιασμό που θα καταλήξει σε δύο ιδιαίτερα επαχθείς για την πατρίδα μας
καταστάσεις.Την έξοδο από το ευρώ και την εγκαθίδρυση ενός ιδιόμορφου
πολιτικού καθεστώτος που ελάχιστη σχέση θα έχει με την αστική
κοινοβουλευτική δημοκρατία.Εργαλεία προς αυτήν την κατεύθυνση θα είναι
τα κονδύλια των εταίρων μας και η σκληρότητα των μέτρων που θα εμπλέξουν
την κοινωνία στον φαύλο κύκλο των περικοπών και της φτώχειας.Συγχρόνως
θα γίνει προσπάθεια να οικοδομηθεί μια κρατικιστική οικονομία- οι βάσεις
ήδη υπάρχουν- που θα συντηρεί ένα σημαντικό τμήμα του πληθυσμού και θα
αναπαράγει πολιτικά την εξουσία του ΣΥΡΙΖΑ.
Οι εταίροι μας νομίζω πως θεωρούν την
«υπόθεση Ελλάδα» μια τελειωμένη ιστορία και γι΄αυτό με το υπερταμείο των
99 ετών επιδιώκουν την πλήρη εξασφάλιση των κεφαλαίων που μας
δάνεισαν.Πρέπει να καταλάβουμε πως είμαστε μια προσημειωμένη χώρα. Έχουν
αντιληφθεί τα ευρωπαϊκά κέντρα λήψης αποφάσεων, πόσο δίκιο έχει η άποψη
του Β. Σόιμπλε για το time-out της πατρίδας μας από την ευρωζώνη και
αναμένουν τις εξελίξεις και την κατάλληλη συγκυρία για να την
υλοποιήσουν.
Και επί του προκειμένου υπάρχει σύμπτωση
συμφερόντων του ΣΥΡΙΖΑ και του Β. Σόιμπλε, καθώς οι περιορισμοί της
ευρωζώνης είναι το εμπόδιο στην πραγμάτωση των στόχων του. Λαφαζάνης και
Τσίπρας προέρχονται από την ίδια πολιτική μήτρα και έχουν τον ίδιο
τελικό σκοπό. Απλώς διαφέρουν τα μέσα για την επίτευξη του.
Δεν πρέπει να λησμονούμε τον θεωρητικό
εξοπλισμό αυτών των ανθρώπων, που τους εφοδιάζει με πληθώρα πολιτικών
εργαλείων για τον χειρισμό δύσκολων καταστάσεων. Ένα από αυτά είναι η
διαχείριση του χρόνου σε συνδυασμό με την τακτική της συντεταγμένης
αναδίπλωσης. Της οργανωμένης υποχώρησης. Αυτή η συνέργεια χρόνου και
πολιτικού χώρου- γιατί αυτόν ακριβώς εξασφαλίζει η συντεταγμένη
υποχώρηση- βοηθεί στην στερέωση της εξουσίας του ΣΥΡΙΖΑ.
Επ΄αυτού δεν
χρειάζεται επιχειρηματολογία, είναι ολοφάνερο.
Αυτός ο σχεδιασμός μπορεί να ανατραπεί
μόνον με την λαϊκή κατακραυγή, μόνον με πρακτικές που μπορεί να
οδηγήσουν μια κυβέρνηση σε κατάρρευση.Η αξιωματική αντιπολίτευση με την
κάθετη εναντίωση της σε όλα τα μέτρα της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, ίσως
διορθώσει το τραγικό λάθος της του περσινού καλοκαιριού, όταν με την
αλόγιστη ψήφο της επέτρεψε στον ΣΥΡΙΖΑ να ξεπεράσει αβρόχοις ποσί την
εσωκομματική κρίση του.
Η σκληρή και δομική αντιπολίτευση είναι η μόνη
ενδεδειγμένη πολιτική.
Σάκης Μουμτζής-liberal.gr