Η μελέτη, που δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Science
Translational Medicine», εντόπισε επίσης τις περιοχές του εγκεφάλου που
ευθύνονται για όλο αυτό.
Η
πεποίθηση (ή η απουσία της) ότι ένα φάρμακο που παίρνουμε μπορεί να μας
βοηθήσει, επηρεάζει σημαντικά την αποτελεσματικότητά του! Αυτό είναι το
απρόσμενο εύρημα μιας νέας μελέτης που μπορεί να έχει σημαντικές
συνέπειες στην φροντίδα των ασθενών.
Επιστήμονες από το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης χορήγησαν ένα ισχυρό παυσίπονο σε ομάδα ασθενών, διαπιστώνοντας πως οι προσδοκίες που είχαν από αυτό μπορούσαν να αυξήσουν κατακόρυφα ή να εκδμηδενίσουν σχεδόν τη δράση του!
Η μελέτη, που δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Science Translational Medicine», εντόπισε επίσης τις περιοχές του εγκεφάλου που ευθύνονται για όλο αυτό.
Το πείραμα έγινε με εφαρμογή θερμότητας στα πόδια 22 υγιών εθελοντών, οι οποίοι βαθμολογούσαν τον πόνο που τους προκαλούσαν οι ερευνητές σε μια κλίμακα από 1 έως 100.
Σε όλους τους εθελοντές είχε τοποθετηθεί φλεβοκαθετήρας, ώστε να τους χορηγούνται κρυφά φάρμακα.
Όταν πρωτοάρχισε το πείραμα, οι εθελοντές βαθμολόγησαν τον πόνο τους με 66 κατά μέσον όρο. Αφού έγινε αυτή η καταγραφή, οι ερευνητές τους χορήγησαν το ισχυρό παυσίπονο (λέγεται ρεμιφαιντανίλη) δίχως όμως να τους το πουν – και η μέση βαθμολογία του πόνου μειώθηκε στο 55.
Στη συνέχεια, οι ερευνητές τους είπαν ότι τους χορηγούν το παυσίπονο – και η μέση βαθμολογία μειώθηκε κατακόρυφα, φτάνοντας στο 39.
Στο τέλος, οι ερευνητές είπαν στους εθελοντές να ετοιμαστούν να πονέσουν γιατί θα τους κόψουν το φάρμακο (πράγμα το οποίο δεν έκαναν, ούτε άλλαξαν τη δοσολογία, αλλά αυτό οι ασθενείς δεν το ήξεραν) – και ως εκ θαύματος ο πόνος που ένιωθαν οι ασθενείς σκαρφάλωσε στο… 64!!!
Μολονότι, λοιπόν, οι εθελοντές έπαιρναν το ίδιο πανίσχυρο αναλγητικό, πονούσαν όσο και πριν αρχίσει η χορήγησή του.
«Είναι εκπληκτικό, μοναδικό... Πρόκειται για ένα από τα καλύτερα αναλγητικά που διαθέτουμε, αλλά η επιρροή του εγκεφάλου είναι τόσο ισχυρή, ώστε μπορεί είτε να αυξήσει σημαντικά τη δράση του είτε σχεδόν να την εκμηδενίσει», δήλωσε η επικεφαλής ερευνήτρια Ιρέν Τρέισι, καθηγήτρια Αναισθητικής Επιστήμης στην Οξφόρδη και διευθύντρια του Κέντρου Λειτουργικής Μαγνητικής Τομογραφίας Εγκεφάλου (FMRIB) του πανεπιστημίου.
Οι εθελοντές υποβλήθηκαν επίσης σε λειτουργικές μαγνητικές τομογραφίες εγκεφάλου, οι οποίες έδειξαν πως στο όλο θέμα εμπλέκονται διάφορες περιοχές του εγκεφάλου – μεταξύ αυτών ο ιππόκαμπος και ο μέσος μετωπιαίος φλοιός.
Οι ερευνητές εκτιμούν ότι το εύρημά τους μπορεί να έχει σημαντικό αντίκτυπο στην φροντίδα των ασθενών, αλλά και στις κλινικές μελέτες για νέα φάρμακα.
«Είναι προφανές ότι πρέπει να διαθέτουμε περισσότερο χρόνο στους ασθενείς μας και να διερευνούμε την ψυχική και νοητική επίδραση της νόσου τους, η οποία τελικά μπορεί να αποτελεί αληθινή τροχοπέδη στην θεραπεία τους», είπε η δρ Τρέισι. «Και την ίδια επιρροή μπορεί να ασκεί σε όσους συμμετέχουν σε μελέτες με πειραματικά φάρμακα».
Επιστήμονες από το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης χορήγησαν ένα ισχυρό παυσίπονο σε ομάδα ασθενών, διαπιστώνοντας πως οι προσδοκίες που είχαν από αυτό μπορούσαν να αυξήσουν κατακόρυφα ή να εκδμηδενίσουν σχεδόν τη δράση του!
Η μελέτη, που δημοσιεύεται στην επιθεώρηση «Science Translational Medicine», εντόπισε επίσης τις περιοχές του εγκεφάλου που ευθύνονται για όλο αυτό.
Το πείραμα έγινε με εφαρμογή θερμότητας στα πόδια 22 υγιών εθελοντών, οι οποίοι βαθμολογούσαν τον πόνο που τους προκαλούσαν οι ερευνητές σε μια κλίμακα από 1 έως 100.
Σε όλους τους εθελοντές είχε τοποθετηθεί φλεβοκαθετήρας, ώστε να τους χορηγούνται κρυφά φάρμακα.
Όταν πρωτοάρχισε το πείραμα, οι εθελοντές βαθμολόγησαν τον πόνο τους με 66 κατά μέσον όρο. Αφού έγινε αυτή η καταγραφή, οι ερευνητές τους χορήγησαν το ισχυρό παυσίπονο (λέγεται ρεμιφαιντανίλη) δίχως όμως να τους το πουν – και η μέση βαθμολογία του πόνου μειώθηκε στο 55.
Στη συνέχεια, οι ερευνητές τους είπαν ότι τους χορηγούν το παυσίπονο – και η μέση βαθμολογία μειώθηκε κατακόρυφα, φτάνοντας στο 39.
Στο τέλος, οι ερευνητές είπαν στους εθελοντές να ετοιμαστούν να πονέσουν γιατί θα τους κόψουν το φάρμακο (πράγμα το οποίο δεν έκαναν, ούτε άλλαξαν τη δοσολογία, αλλά αυτό οι ασθενείς δεν το ήξεραν) – και ως εκ θαύματος ο πόνος που ένιωθαν οι ασθενείς σκαρφάλωσε στο… 64!!!
Μολονότι, λοιπόν, οι εθελοντές έπαιρναν το ίδιο πανίσχυρο αναλγητικό, πονούσαν όσο και πριν αρχίσει η χορήγησή του.
«Είναι εκπληκτικό, μοναδικό... Πρόκειται για ένα από τα καλύτερα αναλγητικά που διαθέτουμε, αλλά η επιρροή του εγκεφάλου είναι τόσο ισχυρή, ώστε μπορεί είτε να αυξήσει σημαντικά τη δράση του είτε σχεδόν να την εκμηδενίσει», δήλωσε η επικεφαλής ερευνήτρια Ιρέν Τρέισι, καθηγήτρια Αναισθητικής Επιστήμης στην Οξφόρδη και διευθύντρια του Κέντρου Λειτουργικής Μαγνητικής Τομογραφίας Εγκεφάλου (FMRIB) του πανεπιστημίου.
Οι εθελοντές υποβλήθηκαν επίσης σε λειτουργικές μαγνητικές τομογραφίες εγκεφάλου, οι οποίες έδειξαν πως στο όλο θέμα εμπλέκονται διάφορες περιοχές του εγκεφάλου – μεταξύ αυτών ο ιππόκαμπος και ο μέσος μετωπιαίος φλοιός.
Οι ερευνητές εκτιμούν ότι το εύρημά τους μπορεί να έχει σημαντικό αντίκτυπο στην φροντίδα των ασθενών, αλλά και στις κλινικές μελέτες για νέα φάρμακα.
«Είναι προφανές ότι πρέπει να διαθέτουμε περισσότερο χρόνο στους ασθενείς μας και να διερευνούμε την ψυχική και νοητική επίδραση της νόσου τους, η οποία τελικά μπορεί να αποτελεί αληθινή τροχοπέδη στην θεραπεία τους», είπε η δρ Τρέισι. «Και την ίδια επιρροή μπορεί να ασκεί σε όσους συμμετέχουν σε μελέτες με πειραματικά φάρμακα».