Μαθητές δεν έχουν να αγοράσουν ούτε κουλούρι
Πολλές φορές μέσα από τη «Σ» έχουμε αναφερθεί με αριθμούς και όχι μόνο για τη φτώχεια και την κατάσταση στην οποία έχουν περιέλθει εκατοντάδες οικογένειες στην Αιτωλοακαρνανία.
Η οικονομική κρίση και τα μέτρα ύφεσης, οδηγούν ολοένα και περισσότερους σε αδιέξοδο και στις λίστες της ανεργίας.
Οι τσέπες άδειες, όπως και τα ψυγεία των σπιτιών των Ελλήνων.
Αμέτρητοι πλέον αυτοί, οι οποίοι κάθε μήνα περιμένουν την πίστωση χρημάτων στην κάρτα σίτισης – αλληλεγγύης για να βγάλουν πέρα το μήνα και κάποιοι άλλοι διανομές τροφίμων από τα Κοινωνικά Παντοπωλεία και το πρόγραμμα επισιτιστικής βοήθειας ΤΕΒΑ, που στον Δήμο Αγρινίου μόνο –για να καταλάβετε τι συμβαίνει γύρω μας- συμπεριλαμβάνονται περίπου 4.5000 οικογένειες. Αριθμός που σοκάρει και αποτελεί γροθιά στο στομάχι.
Ίδια η εικόνα όμως και στα σχολειά μας, με μαθητές να αναγκάζονται να παρακολουθήσουν ακόμα και επτά ώρες μάθημα, υποσιτισμένοι, χωρίς να μπορούν να αγοράσουν έστω ένα κουλούρι από το κυλικείο. Την περασμένη εβδομάδα σε Δημοτικό Σχολείο της περιοχής, ένα 7χρονο αγοράκι, μαθητής της Β’ τάξης, δεν άντεξε σε ένα από τα διαλείμματα και λιποθύμησε! Κατέρρευσε γιατί πεινούσε.
Τη μέρα εκείνη, αλλά και την προηγούμενη, είχε πάει στο σχολείο του χωρίς να φάει και χωρίς οι γονείς του να έχουν τη δυνατότητα, να του δώσουν έστω 50 λεπτά για ένα κουλουράκι.
Τα υπόλοιπα παιδάκια έβαλαν τις φωνές καθώς ανησύχησαν και στο σημείο έσπευσαν δάσκαλοι για να δουν τι είχε συμβεί.
Άμεσα ειδοποιήθηκε η μητέρα του 7χρονου, η οποία πήγε στο σχολείο και με βαριά καρδιά εξιστόρησε στους δασκάλους τι ακριβώς συμβαίνει, ζητώντας ωστόσο για ευνόητους λόγους να τηρηθεί μυστικότητα και διακριτικότητα.
Μιας και βλέπετε, υπάρχουν ακόμα αυτοί στην κοινωνίας μας, που κοιτούν λοξά, με βλέμμα υποτιμητικό.
Προς τιμήν της η εκπαιδευτική κοινότητα απ’ ότι πληροφορηθήκαμε κάνει στο μέτρο του δυνατού τα δέοντα και στέκεται δίπλα στην οικογένεια.
Ο πατέρας έχασε προ μηνών τη δουλειά του και κάνει κάποια μεροκάματα μέχρι να βρει κάτι πιο μόνιμο.
Καταστάσεις που προκαλούν θλίψη, συγκίνηση και ταυτόχρονα οργή.
Οργή για τις συνθήκες οικονομικής κατοχής που εν έτη 2016, βιώνουν χιλιάδες συμπατριώτες μας που δεν έχουν στον ήλιο μοίρα.
Και βέβαια οργή για όσους ευθύνονται για την κατάσταση αυτή. Να ευχηθούμε το περιστατικό αυτό να είναι το τελευταίο που καταγράφεται σε σχολικό συγκρότημα, αν και βέβαια πολύ αμφιβάλλουμε…
Νίκος Αγγελόπουλος για την εφημερίδα «Συνείδηση»