Του Λάμπρου Τζούμη*
Υποστρατήγου ε.α
Την 25η Μαρτίου του 1932, εγκαινιάζεται στην Αθήνα το μνημείο του
αγνώστου στρατιώτη. Στους τοίχους του αρχικά περιελάμβανε μόνο μάχες της
δεκαετίας 1912-1922.
Αργότερα προστέθηκαν ο ελληνοϊταλικός και ο ελληνογερμανικός
πόλεμος του 1940-41, οι επιχειρήσεις στη Μέση Ανατολή και οι νίκες του εθνικού
στρατού κατά του ΔΣΕ στον «εμφύλιο».
Στο πλαίσιο της εθνικής συμφιλίωσης κάποια
στιγμή, ο Γράμμος και το Βίτσι σβήστηκαν για να αντικατασταθούν απ' την
κυπριακή τραγωδία του 1974.
Δηλαδή στους τοίχους του μνημείου είναι χαραγμένα τα
ονόματα των περιοχών, στις οποίες έχουν διεξαχθεί οι ενδοξότερες και πιο πολύνεκρες μάχες των αμυντικών και
απελευθερωτικών πολέμων του ελληνισμού. Είναι αφιερωμένο στη μνήμη εκείνων που έπεσαν για την προάσπιση της πατρίδας και τα
σώματά τους δεν βρέθηκαν ποτέ. Σε ένα παραλληλόγραμμο πλαίσιο παριστάνεται μια
γυμνή ανδρική μορφή ξαπλωμένη στο έδαφος.
Η εντύπωση που αποκομίζει κάποιος
κοιτάζοντας το μνημείο, είναι ότι ο άγνωστος στρατιώτης δεν είναι νεκρός, αλλά
ζωντανός και αναπαύεται έτοιμος να σηκωθεί και να αντιμετωπίσει τον εχθρό.
Αριστερά και δεξιά της παράστασης, έχουν χαραχθεί οι φράσεις του Θουκυδίδη : «Μια
κλίνη κενή φέρεται εστρωμένη των αφανών» και «Ανδρών επιφανών πάσα γη τάφος»
από τον Επιτάφιο του Περικλή.
Η δημιουργία μνημείου αφιερωμένου στον άγνωστο
στρατιώτη, ανάγεται στην αρχαιότητα, καθόσον οι αρχαίοι Έλληνες πίστευαν πως οι
ψυχές εκείνων που δεν έχουν ταφεί βασανίζονται και για το λόγο αυτό προνοούσαν
για τη δημιουργία του κενοταφίου αυτού. Δεξιά και αριστερά από το μνημείο,
υπάρχει τιμητική φρουρά από ευζώνους όλο το 24ωρο. Το σώμα των ευζώνων (που
σημαίνει καλοντυμένος) δημιουργήθηκε από το βασιλιά Όθωνα, για να αποτελέσει
την προσωπική φρουρά της βασιλικής οικογένειας.
Οι στολές τους βασίζονται στις
παραδοσιακές φορεσιές του 19ου αιώνα των ελλήνων της νότιας Ελλάδας. Tο κόκκινο
φέσι συμβολίζει την αιματοχυσία της επανάστασης του 1821 κατά των Τούρκων
και τα μαύρα κρόσια τα δάκρυα κατά τη διάρκεια της τουρκικής κατοχής.
Το
άσπρο πουκάμισο το λευκό φως του ήλιου της Ελλάδος. Το μαύρο
γιλέκο συμβολίζει το σκοτάδι της σκλαβιάς από τους Τούρκους και οι 400
πιέτες της φούστας τα 400 χρόνια σκλαβιάς.
Προχθές ένας από τους «μπαχαλάκηδες», φορώντας κουκούλα και έχοντας
καλυμμένα τα χαρακτηριστικά του, πλησίασε τους ευζώνους και πέταξε προς το
μέρος τους μια βόμβα μολότοφ. Δεν είναι η πρώτη φορά που οι γνωστοί - άγνωστοι κουκουλοφόροι
τρόφιμοι της πλατείας Εξαρχείων βεβηλώνουν το χώρο του μνημείου. Στο παρελθόν
κατά τη διάρκεια διαδηλώσεων έχουν κάψει ελληνικές σημαίες, έχουν πυρπολήσει τη
σκοπιά μπροστά από το μνημείο και έχουν γράψει συνθήματα στους τοίχους. Προφανώς
τα «παιδιά» που προέβησαν στις πράξεις αυτές, δεν γνώριζαν την ιστορία του
μνημείου καθόσον τον περισσότερο καιρό ως μαθητές τον πέρασαν στις καταλήψεις.
Βέβαια πως μπορεί κανείς να έχει την απαίτηση από αυτούς τους νεαρούς να τη
γνωρίζουν όταν ολόκληρος πρωθυπουργός μπροστά στο μνημείο κατά τη διάρκεια
ανάκρουσης του εθνικού ύμνου, πιάνει το ευαίσθητο σημείο της βουβωνικής του
χώρας με ανοιχτά πόδια σαν ποδοσφαιριστής που κάνει τείχος απέναντι σε χτύπημα
φάουλ. Ποιος θα διδάξει στα νέα παιδιά τι συμβολίζουν όλα αυτά όταν οι υπεύθυνοι
που έχουν στα χέρια τους την παιδεία κάνουν ότι είναι δυνατόν να αποφύγουν,
όπως ο διάβολος το λιβάνι, το ιστορικό παρελθόν ώστε να αποεθνικοποιηθεί ότι
έχει απομείνει; Οι ώρες διδασκαλίας των Αρχαίων Ελληνικών μειώνονται, επειδή
κρίνουν πως δεν χρειάζονται στη μόρφωση. Προωθούν την κατάργηση των μαθητικών
παρελάσεων ως φασιστικό κατάλοιπο και επιτίθενται κατά της αριστείας,
επικαλούμενοι την ταξική ισότητα. Προσπαθούν να αφαιρέσουν την ορθόδοξη
ταυτότητα, εγείροντας θέματα από το πουθενά, όπως η πρωινή προσευχή και ο
τρόπος διδασκαλίας των Θρησκευτικών. Ποιος θα καταφέρει άραγε να βγάλει τις
κουκούλες από όλους αυτούς που δεν σέβονται τα σύμβολα του έθνους και να άρει το
άβατο των Εξαρχείων; Πριν 2 μήνες περίπου ο «συνάδελφος» αξιωματικός εν
αποστρατεία υπουργός προστασίας του
πολίτη Νίκος Τόσκας που έζησε 35 χρόνια στο στρατό και γαλουχήθηκε με τα εθνικά
ιδεώδη ανακοίνωσε ότι καλεί επισήμως τις «συλλογικότητες» των Εξαρχείων για να
συζητήσει μαζί τους το πρόβλημα της περιοχής; Αναρωτιέμαι ποιον περιμένει να
προσέλθει; Ίσως βέβαια τον βοηθήσουν σ΄ αυτό κάποιοι από τους συναδέλφους του βουλευτές
στο κυβερνών κόμμα που πριν μερικά χρόνια ήταν θαμώνες της πλατείας και πρωταγωνιστές
στους «κοινωνικούς αγώνες» δηλ. διαδηλώσεις, κλείσιμο δρόμων, καταλήψεις πανεπιστημιακών
χώρων, κ.λπ, όπως διαφημίζουν στα
βιογραφικά τους.
* Οι θέσεις που
εκφράζονται στο κείμενο είναι απολύτως προσωπικές.