Ήταν αναμενόμενη η επιμονή του Αλέξη Τσίπρα, να μετατρέψει το
Κοινοβούλιο σε θεατρικό πάλκο αντιπαραθέσεων με τον αρχηγό της
αξιωματικής αντιπολίτευσης, μόνον και μόνον για να επανασυσπειρώσει τα
κοπάδια των ποντικών που εγκαταλείπουν το κλυδωνιζόμενο στην τρικυμία
Συριζαϊικο σκάφος ή αλλιώς τη θλιβερή απομίμηση, τη ρεπλίκα της Κιβωτού
του Νώε, με όλα τα είδη των έμβιων όντων. Και εν προκειμένω τη Βαβυλωνία
από συνιστώσες, τάσεις και ουσιαστικά ανυπόστατους, περιθωριακούς και
παρασιτικούς σχηματισμούς, αλλά και λαθρομετανάστες από άλλα κόμματα.
Και η μεν Κιβωτός αισίως «έδεσε», με τη λήξη του Κατακλυσμού στην κορυφή του Αραράτ (Να τα έχει άραγε διαβάσει αυτά τα συμβολικά ο … μεταρρυθμιστής Φίλης;), αλλά η τεράστια αργοκίνητη φορτηγίδα, κοινώς μαούνα των συνιστωσών του ΣΥΡΙΖΑ, με την υπερφόρτωσή της, από το βάρος και το εκτόπισμα από άεργους και αμπελοφιλοσοφούντες ψευδοδιανοουμένους (κοινώς ξερόλες και κουλτουριάρηδες), αυτό λοιπόν το ακυβέρνητο σκάφος, ματαίως ζητάει ένα φιλόξενο μουράγιο και συνεχώς «μπάζει νερά», οδεύοντας προς τη βύθισή του. Το επόμενο λοιπόν βήμα του Αλεξίου του Μικρού είναι ο ανασχηματισμός. Άνοιγμα «προς το πλήθος έντιμων συγκροτημένων και ικανών ανθρώπων, οι περισσότεροι από αυτούς όχι τόσο επώνυμοι, που μπορούν να στελεχώσουν θέσεις στην κυβέρνηση και αλλού…». Τάδε έφη (προφανώς κατ’ εντολήν του Πρωθυπουργού) ο εξάδελφός του Γιώργος Τσίπρας, επικεφαλής του Τμήματος Διεθνών Οικονομικών Σχέσεων του ΥΠΕΞ, σε συνέντευξή του στα «ΝΕΑ» (24.09.16). Αλλά πού θα βρει αυτές τις ασύμβατες με το ήθος και το ύφος εξουσίας των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ δυνάμεις ο Αλέξης Τσίπρας; Από ποια άραγε κοινωνική δεξαμενή θ’ αντλήσει αυτό το δυναμικό ο πρωθυπουργός; Από εκείνους που γυρίζουν επιδεικτικά τις πλάτες τους, ή που διαπομπεύουν τους ματαίως περιοδεύοντες στην επαρχία «Αποστόλους» της Κουμουνδούρου; Είναι προφανές, ότι όλοι αυτοί οι … ακτιβιστές που προπηλάκιζαν ή και μάτωναν το κρανίο του Κωστή Χατζηδάκη στο κέντρο της Αθήνας, ή ακόμη και εκείνοι που προκαλούσαν εμπρησμούς σε τράπεζες καίγοντας ζωντανούς τους βιοπαλαιστές υπαλλήλους τους, έχουν τώρα αλλάξει κοινωνικό προφίλ. Διασύρουν και διαπομπεύουν τους πρώην εντολείς τους. Άνθρακες λοιπόν ο θησαυρός που ματαίως αναζητείται στο πιθάρι των Δαναϊδων. Τι απομένει λοιπόν; Δυστυχώς για την «πρώτη φορά κυβέρνηση της Αριστεράς», παραίτηση και εκλογές. Ακόμη και πρόσωπα προβεβλημένα για την παρρησία και τον έντιμο λόγο τους (π.χ. Καθηγητής και Ευρωβουλευτής Κ. Χρυσόγονος), ή επαμφοτερίζοντα στη συμπεριφορά τους κομματικά σωσίβια (Αλ. Παπαδημούλης), φαντάζουν αδύναμα ν’ ανακόψουν την πορεία προς την αυτοδιάλυση.
Και η μεν Κιβωτός αισίως «έδεσε», με τη λήξη του Κατακλυσμού στην κορυφή του Αραράτ (Να τα έχει άραγε διαβάσει αυτά τα συμβολικά ο … μεταρρυθμιστής Φίλης;), αλλά η τεράστια αργοκίνητη φορτηγίδα, κοινώς μαούνα των συνιστωσών του ΣΥΡΙΖΑ, με την υπερφόρτωσή της, από το βάρος και το εκτόπισμα από άεργους και αμπελοφιλοσοφούντες ψευδοδιανοουμένους (κοινώς ξερόλες και κουλτουριάρηδες), αυτό λοιπόν το ακυβέρνητο σκάφος, ματαίως ζητάει ένα φιλόξενο μουράγιο και συνεχώς «μπάζει νερά», οδεύοντας προς τη βύθισή του. Το επόμενο λοιπόν βήμα του Αλεξίου του Μικρού είναι ο ανασχηματισμός. Άνοιγμα «προς το πλήθος έντιμων συγκροτημένων και ικανών ανθρώπων, οι περισσότεροι από αυτούς όχι τόσο επώνυμοι, που μπορούν να στελεχώσουν θέσεις στην κυβέρνηση και αλλού…». Τάδε έφη (προφανώς κατ’ εντολήν του Πρωθυπουργού) ο εξάδελφός του Γιώργος Τσίπρας, επικεφαλής του Τμήματος Διεθνών Οικονομικών Σχέσεων του ΥΠΕΞ, σε συνέντευξή του στα «ΝΕΑ» (24.09.16). Αλλά πού θα βρει αυτές τις ασύμβατες με το ήθος και το ύφος εξουσίας των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ δυνάμεις ο Αλέξης Τσίπρας; Από ποια άραγε κοινωνική δεξαμενή θ’ αντλήσει αυτό το δυναμικό ο πρωθυπουργός; Από εκείνους που γυρίζουν επιδεικτικά τις πλάτες τους, ή που διαπομπεύουν τους ματαίως περιοδεύοντες στην επαρχία «Αποστόλους» της Κουμουνδούρου; Είναι προφανές, ότι όλοι αυτοί οι … ακτιβιστές που προπηλάκιζαν ή και μάτωναν το κρανίο του Κωστή Χατζηδάκη στο κέντρο της Αθήνας, ή ακόμη και εκείνοι που προκαλούσαν εμπρησμούς σε τράπεζες καίγοντας ζωντανούς τους βιοπαλαιστές υπαλλήλους τους, έχουν τώρα αλλάξει κοινωνικό προφίλ. Διασύρουν και διαπομπεύουν τους πρώην εντολείς τους. Άνθρακες λοιπόν ο θησαυρός που ματαίως αναζητείται στο πιθάρι των Δαναϊδων. Τι απομένει λοιπόν; Δυστυχώς για την «πρώτη φορά κυβέρνηση της Αριστεράς», παραίτηση και εκλογές. Ακόμη και πρόσωπα προβεβλημένα για την παρρησία και τον έντιμο λόγο τους (π.χ. Καθηγητής και Ευρωβουλευτής Κ. Χρυσόγονος), ή επαμφοτερίζοντα στη συμπεριφορά τους κομματικά σωσίβια (Αλ. Παπαδημούλης), φαντάζουν αδύναμα ν’ ανακόψουν την πορεία προς την αυτοδιάλυση.
Όσο για τους «53», το ένστικτο της πολιτικής τους
αυτοσυντήρησης, αλλά και για πολλούς από αυτούς ο αγιάτρευτος
καιροσκοπισμός, τους κάνει διστακτικούς για παρόμοια ανοίγματα.
Πώς επομένως θ’ αποτελέσει το Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ, που αρχίζει σήμερα
στο Ταε-Κβο-Ντο, το τελευταίο ανάχωμα στο κατακλυσμιαίο τσουνάμι της
αυτοδιάλυσης; Οσοδήποτε κακόβουλος και κακεντρεχής και να είναι ακόμη
και ο πιο εκδικητικός αντίπαλος του ΣΥΡΙΖΑ, κατά βάθος, ακόμη και αυτός
θλίβεται για το σημερινό κατάντημα, που χρεώνεται αρνητικά στη
λειτουργία της Κοινοβουλευτικής Δημοκρατίας. Επομένως, με τη μεγίστη
δυνατή επιείκεια θα μπορούσε κανείς να εκτιμήσει την πορεία προς την
αυτοδιάλυση: α) Θετικά, για εκείνους που παραιτούνται για λόγους
ευθιξίας και ζητούν να δοθεί η λύση στις κάλπες από το λαό, και β)
αρνητικά, για όσους προκλητικά, ανόητα, αυτοκαταστροφικά για τους
ίδιους, αλλά και ολέθρια για την κοινωνία μας, δουλεύουν νυχθημερόν για
την παγίωση ενός καθεστώτος-μοντέλου αφρικανικών ψευδολαϊκών δημοκρατιών
ή της χαροπαλαίουσας Βενεζουαλινής Δημοκρατίας της Μπανανίας…
Π. Μακρής-ΤΟ ΒΗΜΑ