Η κανονική ασφάλιση στην Ελλάδα ξεκίνησε το 1934 με κυβέρνηση Ελ. Βενιζέλου (Ν.6298/34). Ο νόμος «περί κοινωνικών ασφαλίσεων» θεωρήθηκε πρωτοποριακός στην Ευρώπη, ενώ προέβλεπε την σταδιακή συγχώνευση στο ΙΚΑ όλων των κλαδικών Ταμείων.
Ωστόσο, υπήρχαν και εργαζόμενοι στο ημόσιο που αντί αυξήσεων (περικόπτετο το 25% περίπου των αυξήσεων τους ) τους έδιδε την κύρια σύνταξη το Δημόσιο.
Η έναρξη λειτουργίας του ΙΚΑ τελικά ξεκίνησε το 1951. Πρώτος διοικητής ήταν ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος.
Το 1967 συγχωνεύτηκαν στο ΙΚΑ 10 τομείς κύριας Ασφάλισης. Το τι επακολούθησε δεν περιγράφεται... Κάθε παρέα και ένα Ταμείο. Αυτό ενισχύθηκε από το τραγικό σύστημα της χώρας διαχρονικά , διότι έτσι δημιουργήθηκαν νέα Διοικητικά Συμβούλια, Πρόεδροι, Διοικητές, Σύμβουλοι.
Το συνδικαλιστικό σύστημα της Χώρας ήταν... αρωγός, διότι με αυτό τον τρόπο έβρισκε εκπροσώπηση και συνδιοίκηση. Φτάσαμε στο σημείο το 1997 να έχουμε 325 ασφαλιστικούς Οργανισμούς, πλήθος νομοθετικών ρυθμίσεων που εξυπηρετούν σαν συγκυρίες και σε καμία περίπτωση δεν αποτελούσαν τμήματα ενός συνολικού σχεδιασμού.
Όλοι αναγνώριζαν και συμφωνούσαν, πολιτικά κόμματα, εργαζόμενοι, ειδικοί σε ασφαλιστικά θέματα, ότι η βιωσιμότητα του ασφαλιστικού συστήματος είχε βραχυπρόθεσμο ορίζοντα , παρέμεναν όμως αδρανείς και όποιες ασφαλιστικές παρεμβάσεις γίνονταν είχαν ορίζοντα 3 - 5 έτη.
Το αρχικά σχεδιασμένο διανεμητικό σύστημα άρχισε να διαβρώνεται:
- Παροχές χωρίς Ασφαλιστικά κριτήρια
- Συνεχείς αυξήσεις παροχών, χωρίς αναλογιστικές μελέτες
- Καταθέσεις των Ασφαλιστικών Οργανισμών στην Τράπεζα Της Ελλάδος ( 1951-1953 5%, 1954-1973 4%, 1974-1976 5%, 1977-1981 6%, και μετά ακολούθησαν την πορεία του ελεύθερου επιτοκίου).
- Η αιτιολογία για την ύπαρξη το ’60 χαμηλών επιτοκίων, ήταν η χρηματοδότηση της βιομηχανίας της χώρας, το αποτέλεσμα γνωστό, χιλιάδες βιομήχανοι, ανύπαρκτη βιομηχανία...
- Αποθεματικά επενδυμένα σε επισφαλή επενδυτικά προϊόντα.
- Ανεξέλεγκτη εισφοροδιαφυγή.
- Διοικήσεις- διαχρονικά ανεπαρκείς- Κομματικά ανεπάγγελτα στελέχη των «πολιτικών θερμοκηπίων», που εξυπηρετούσαν μικροπολιτικά συμφέροντα .
- Καμία εναρμόνιση εισφοράς- παροχής σε Ταμεία ανταποδοτικά.
- Από το 1990 όποιος Φορέας Κύριας ή Επικουρικής Ασφάλισης, χρεοκοπούσε τον εντάσσαμε στο ΙΚΑ ή στο ΕΤΕΑΜ αντίστοιχα και ήταν όλοι ήταν ευχαριστημένοι ότι έλυναν το πρόβλημα (πχ. Τυπογράφων, Ηλεκτροτεχνικών, ΤΑΥΣΟ κλπ).
- Ασφαλισμένος για 5 έτη (Τεχνικός Τύπου) ανεξαρτήτως ηλικίας με πλήρη σύνταξη στα 35 έτη, Ν. 1186/30-07-1988.
- Γενικός Διευθυντής της Βουλής των Ελλήνων (30 έτη) κύρια σύνταξη 5.170,00 ευρώ.
- Γυναίκα υπάλληλος ΟΤΕ - 20ετία (20-40) κύρια σύνταξη 103% του τελευταίου μισθού/ Εισφορές εργαζόμενου και εργοδότη εξαντλούνται σε 7 έτη.
- Από 47 ετών η σύνταξη πληρώνεται από τις εισφορές των άλλων εργαζομένων ( Και μη έχοντας το Ταμείο – ΤΑΠΟΤΕ) από τον Κρατικό Προϋπολογισμό για 35 έτη (83 προσδόκιμο ζωής ).
- Επικουρικό Ταμείο Τραπεζοϋπαλλήλων ( ΤΑΠΙΛΤ-ΑΤ) ασφαλισμένος κατέβαλε εισφορές 2.000-3.000 ευρώ και εισέπραττε ποσό Επικουρικής Σύνταξης έως σήμερα 180.000 ευρώ και βέβαια το Ταμείο σήμερα βρίσκεται σε κατάσταση πτώχευσης.
- ΤΑΥΣΟ: μέχρι και δάνεια χορηγούσε σε συνεταιρισμούς από εισφορές εργαζομένων που βέβαια χάθηκαν.
- Είχαμε φτάσει στο σημείο, όταν κάηκε η Ηλεία(2007), μαζί με τις 3.000 ευρώ στους απανταχού Ρομά να δίνουμε και μια μηνιαία Επικουρική Σύνταξη σε όλους τους συνταξιούχους της Ελλάδος ( Ενόψει Εκλογών).
- Συντάξεις σε αιρετούς (Νομάρχες, Δημάρχους κ.α.) με 8 χρόνια Ασφάλισης.
- Συντάξεις σε Βουλευτές με 4 χρόνια.
- 5.500 συντάξεις Τιμητικές, χωρίς καταβολή εισφορών
- Εθελούσιες συνταξιοδοτήσεις με επιδότηση σε ηλικίες 45-55 ετών και με διάφορες μορφές μπόνους .
- Επιβαρύνσεις - ζημιές ασφαλιστικών ταμείων (ΙΚΑ) με τεράστια ποσά από εξαγορές - συγχωνεύσεις τραπεζών προς όφελος Τραπεζιτών.
- Από τους 2.710.000 συνταξιούχους οι 1.035.000 έχουν συνταξιοδοτηθεί σε ηλικία κάτω των 50 ετών ή κάνουν χρήση σύνταξης από μεταβίβαση.
- Το PSI αφαίρεσε άλλα 12,3 δισ. ευρώ από τα ασφαλιστικά ταμεία.
Κλείνοντας, συμπεραίνουμε πως κανένας κανόνας διανεμητικού συστήματος δεν ίσχυσε (ισονομία, ανταποδοτικότητα κ.α.) και οδηγηθήκαμε με βίαιο τρόπο σε ένα νέο Ασφαλιστικό Σύστημα με χαρακτηριστικά γνωρίσματα: τις μηδενικές ρήτρες, τις ρήτρες θανάτου και εντέλει την μετατροπή των Συντάξεων σε « φιλοδωρήματα». Και φυσικά την περαιτέρω περιθωριοποίηση των Συνταξιούχων...