Συγκίνηση προκάλεσε η είδηση του θανάτου του γνωστού δημοσιογράφου Γιώργου Γεωργιάδη, ο οποίος έφυγε σε ηλικία 62 ετών νικημένος από την επάρατη νόσο.
Συλλυπητήρια μηνύνατα για το θάνατο του απέστειλαν πολιτειακοί και πολιτικοί φορείς, κάνοντας αναφορά στο σπουδαίο δημοσιογραφικό έργο του και την μεγάλη απώλεια που σηματοδοτεί ο χαμός του.
Ο Γιώργος Γεωργιάδης γεννήθηκε τον Οκτώβριο του 1955. Ασχολήθηκε με την δημοσιογραφία το 1981 και υπήρξε 30 χρόνια πολεμικός ανταποκριτής.
Έκανε την πρώτη αποστολή του σε πόλεμο, το 1982, ως απεσταλμένος της Ελευθεροτυπίας στον Λίβανο. Στη συνέχεια κάλυψε τα γεγονότα της Μέσης Ανατολής και κυρίως το Παλαιστινιακό, με αποστολές στον Λίβανο, την Βόρειο Αφρική, την Υεμένη και αλλού. Από το 1987 μέχρι το 1989 εργάστηκε στην ΕΡΤ και το καλοκαίρι του 1989, με ομάδα συναδέλφων του, συμμετείχε στην δημιουργία τού MEGA. Την ίδια χρονιά μετακινήθηκε στην εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ.
Κάλυψε την εξέγερση στη Ρουμανία, την πτώση του τείχους στο Βερολίνο, τον διαμελισμό της Τσεχοσλοβακίας, το Αλβανικό, τις αλλαγές στην πρώην Σοβιετική Ένωση και στη συνέχεια τον πόλεμο της πρώην Γιουγκοσλαβίας, τον πόλεμο του Ιράκ, τον Εμφύλιο της Ρουάντα κ.ά.
Επίσης κάλυψε πολλές φυσικές καταστροφές, όπως σεισμοί σε Πακιστάν, Ανατολία, Κωνσταντινούπολη, Ινδία, Τσουνάμι στη Σρι Λάνκα.
Τα τελευταία χρόνια ταξίδευε στην υποσαχάρια Αφρική και ασχολήθηκε με το προσφυγικό.
Ήταν από τους πλέον γνωστούς ρεπόρτερ, δημοσιογράφους και ανταποκριτές της σύγχρονης ελληνικής τηλεόρασης και τα τελευταία χρόνια συνεργαζόταν με το περιφερειακό κανάλι Ionian TV, και στο site ΗΜΕΡΑ Ζακύνθου, προσφέροντας την πολύτιμη εμπειρία του, την πείρα και τις γνώσεις που απέκτησε τόσες δεκαετίες, σε έναν από τους δυσκολότερους δημοσιογραφικά, χώρους.
Βούτσης: Δυσαναπλήρωτο κενό
Θερμά συλλυπητήρια στους οικείους του δημοσιογράφου και βετεράνου πολεμικού ανταποκριτή Γιώργου Γεωργιάδη, που έχασε σήμερα τη μάχη για τη ζωή, απευθύνει ο πρόεδρος της Βουλής Νίκος Βούτσης.
«Σήμερα η δημοσιογραφία, και όχι μόνον, πενθεί έναν συνεπή, έγκριτο, πολιτικοποιημένο και ευαισθητοποιημένο στα κοινωνικά θέματα και το προσφυγικό, λειτουργό της. Έναν, κυρίως, άνθρωπο, που έζησε και μετέδωσε στη χώρα μας, με σοβαρότητα, όλα τα μεγάλα γεγονότα της σύγχρονης εποχής: ανάμεσα σε άλλα τους πολέμους στον Λίβανο, στο Ιράκ, στη Γιουγκοσλαβία, στη Ρουάντα, την πτώση του τείχους του Βερολίνου, τις αλλαγές στη Σοβιετική Ένωση. Δραματικά και σύνθετα γεγονότα, που έκανε γνωστά στο ευρύ κοινό με αντικειμενικότητα και κοινωνική ευαισθησία», δήλωσε ο κ. Βούτσης μόλις πληροφορήθηκε την είδηση του θανάτου του Γιώργου Γεωργιάδη.
«Θερμά συλλυπητήρια στους οικείους του και τη δημοσιογραφική κοινότητα, στους οποίους αφήνει ένα δυσαναπλήρωτο κενό αλλά και μια σημαντική παρακαταθήκη», προσέθεσε ο πρόεδρος της Βουλής.
ΝΔ: Κορυφαίος ανταποκριτής
Από το Γραφείο Τύπου της Νέας Δημοκρατίας, για την απώλεια του δημοσιογράφου Γιώργου Γεωργιάδη, εκδόθηκε η ακόλουθη ανακοίνωση:
«Η δημοσιογραφική οικογένεια θρηνεί για την απώλεια ενός ακόμη εκλεκτού μέλους της.
Ο συνάδελφος Γιώργος Γεωργιάδης πάλεψε γενναία, αλλά δεν μπόρεσε αυτή τη φορά να βγει νικητής από τη σκληρή μάχη που έδωσε για τη ζωή του.
Κορυφαίος πολεμικός ανταποκριτής, ήταν για 30 χρόνια στην πρώτη γραμμή πολεμικών συγκρούσεων σε όλο τον κόσμο. Αψηφούσε τους κινδύνους για τη ζωή του, έχοντας ως μοναδικό στόχο την ενημέρωση.
Υπήρξε ιδιαίτερα αγαπητός και διακρίθηκε για την μαχητικότητα, τον επαγγελματισμό και τη συναδελφικότητά του.
Στους οικείους του εκφράζουμε τα ειλικρινή μας συλλυπητήρια».
Στ. Θεοδωράκης: Ρε φιλαρακι, είχαμε ακόμη τόσα να πούμε...
Συγκινητική και σε προσωπικό τόνο ήταν η ανάρτηση του Σταύρου Θεοδωράκη στο Facebook:
«Που πας ρε Γιώργο; Που πας; Ρε φιλαράκι είχαμε τόσα να πούμε ακόμη και εσύ έφυγες. Θα μου πεις, θα τα λέγαμε; Με τόσα που έχουμε μπλέξει, θα τα λέγαμε; Μπορεί και όχι. Αλλά ήξερα ότι είσαι εκεί και εσύ ήξερες ότι είμαι εδώ. Θα άπλωνα το χέρι και θα σε ακουμπούσα. Ένα τηλεφώνημα. Μια σπρωξιά. Σαν αυτές που δίναμε στους διαδρόμους της Πρώτης. Αστειευόμασταν όταν έσκαγε θέμα. «Εγώ πάω». «Όχι εγώ». Εμείς βέβαια γελάγαμε γιατί κάθε φορά κάποιοι την πάταγαν και νόμιζαν ότι όντως σπρωχνόμασταν ποιος θα πάει πρώτος. Αλλά εμείς πηγαίναμε μαζί, στα Εξάρχεια, στον Ασπρόπυργο, στο Λαύριο… Έγραφες εσύ και έβαζες και τη δική μου υπογραφή. Ή έγραφα εγώ και έβαζα και τη δική σου. Ή μας έπαιρνες τηλέφωνο από έξω, από τα αληθινά μέτωπα, και μας υπαγόρευες. Ακούγαμε τη φωνή σου μαζί με τις βόμβες που έσκαγαν δίπλα σου. Ήσουν μάλαμα φίλε. Και κάποιοι εκεί έξω πρέπει να ξέρουν ότι η δημοσιογραφία εκτός από «αλήτες, ρουφιάνους» βγάζει και Γεωργιάδηδες. Σε αγαπώ ρε φίλε. Και δεν θα στο συγχωρέσω ποτέ. Μου έδωσες αυτή τη φωτογραφία, μαζί με άλλες, και μου είπες «δες τι βρήκα! πάρε να την έχεις κι εσύ». Και δεν μου είπες ότι δεν θα τις βλέπαμε πια μαζί. Ένας τρελάρας ήσουνα που δεν ήθελες ποτέ να στεναχωρείς κανέναν.
Γειά σου φίλε μου.»