Ήταν εκτός εαυτού!
Χτύπαγε με μανία το χέρι του στο τραπέζι.
Και ουσιαστικά τους φώναζε:
«Έξω! Έξω οι κάμερες και οι δημοσιογράφοι». Αυτός!
Που κουβαλάει μονίμως μια κάμερα σαν παράρτημά του.
Στον Πανάγιο Τάφο! Για να συγκινήσει τους Χριστιανούς.
Στην Κούβα του Κάστρο! Για να ζωντανέψει νοσταλγικές ιστορικές βόλτες σε διάφορους απελπισμένους.
Για να
ακούσει, δήθεν, τους αγρότες! Αυτούς, που με δική του υπογραφή τους
γονατίζει με τα πιο σκληρά φορολογικά μέτρα, που διανοήθηκε ποτέ
πρωθυπουργός της Ελλάδας.
Το πιο θλιβερό όμως: Είδα κάποιους να
τον χειροκροτούν στις υστερικές κραυγές του! Προφανώς είναι έτοιμοι να
τον ακολουθήσουν και στην πιο εξευτελιστική του πορεία. Και να
υπογράψουν τα
πιο βασανιστικά, σε βάρος του λαού μας, μέτρα!
Μαζί με τον Τσακαλώτο! Που συντάσσει, αυτές τις ώρες γραπτές, δηλώσεις μετάνοιας προς τον Σόιμπλε: «Δε θα το ξανακάνω»!
Ωραία παρέα η σημερινή κυβέρνηση. Βρίζει τους εταίρους, από τους
οποίους ζητάει δανικά και ελεημοσύνη. Υβριστής και επαίτης ταυτόχρονα.
Στο εσωτερικό παριστάνουν τα παλικάρια. Στο εξωτερικό δηλώνουν άτακτοι
μαθητές, που περνάνε τις εξετάσεις μόνο μετεξεταστέοι. Γι’ αυτό δεν τους
εμπιστεύονται.
Ούτε εμείς τους εμπιστευόμαστε. Γιατί είναι ψεύτες. Μονίμως και ξεδιάντροπα. Γιατί είναι υποκριτές.
Δε σέβονται καμιά από τις ελευθερίες μας. Τις υπονομεύουν. Όπου και
όσο μπορούν. Επιχείρησαν να διαμορφώσουν τη δική τους διαπλοκή. Με τα
πιο φτηνά και σάπια υλικά. Και όταν δεν τα κατάφεραν επιτέθηκαν στο
γραπτό Τύπο. Όχι ευθέως. Γιατί δεν έχουν καμιά ιδεολογική δύναμη. Αλλά
«μαφιόζικα». Έμπλεξαν στο παιχνίδι φίμωσης του Τύπου και ορισμένους
τραπεζίτες. Κατάσχουν λεφτά, που προορίζονταν για τους εργαζόμενους.
Καμαρώστε τους! Έχουν δύο φιλοκυβερνητικές εφημερίδες. Τις μόνες. Και
αυτές, με τα πρωτοσέλιδά τους και με πελώρια γράμματα χασκογελούν για το
κλείσιμο των πιο ιστορικών εφημερίδων, που έχει η χώρα μας.
Καμαρώστε τον! Την ώρα που η Ευρώπη όλη θρηνεί τα θύματα από το
τελευταίο τρομοκρατικό χτύπημα, ο Αλέξης, του δεκαπενταμελούς, έδειχνε
εδώ στην Κρήτη, τρισευτυχής!
Εκτός εαυτού; Τελικά, μάλλον, όχι!
Είναι ο ίδιος παντού και πάντοτε. Το φρικτό πρόσωπο της πιο
αποκρουστικής εξουσίας που ζήσαμε ποτέ. Στην Ελλάδα, όλα τα χρόνια της
μεταπολίτευσης και μετά!
Αντώνης Βγόντζας
Νέα Κρήτη, Άποψη, Τετάρτη, 21.12.2016