Σ΄ αυτό που όλοι συμφωνούν είναι ότι πρόκειται για μια πολύ γοητευτική κυρία.
Η οποία πριν από 25 χρόνια -ίσως και παραπάνω- υπήρξε καλλονή χορεύτρια σε νυχτερινό κέντρο της λεωφόρου Συγγρού, όπως μας θύμισε ο συνάδελφος Χρήστος Καπούτσης.
Η χώρα της βυθισμένη στο χάος . Ήρθε στην Ελλάδα, από την οποία είμαστε βέβαιοι ότι σ΄ ότι αφορά στην επαγγελματική της δραστηριότητα τουλάχιστον δεν θα πρέπει να τις έχει αφήσει τις καλύτερες αναμνήσεις.
Γρήγορα έφυγε για σπουδές στην Αμερική όπου διέπρεψε παίρνοντας διδακτορικό στις Διεθνείς σχέσεις. Μετά ενεπλάκη με τη πολιτική και σήμερα είναι η υπουργός Άμυνας της γειτονικής χώρας.
Θα περίμενε κάποιος από έναν άνθρωπο σαν τη κυρία Κοντέλι να έχει διαφορετική προσέγγιση σε θέματα που έχουν να κάνουν με τις σχέσεις Ελλάδας-Αλβανίας. Η θέση της ΥΠΑΜ της το επιβάλλει. Δεν μπορεί να ακολουθεί τον τυχωδιοκτισμό Ράμα τόσο εύκολα. Και φυσικά δεν μπορεί ως υπουργός Άμυνας να υποστηρίζει δημόσια ναζί κρυμμένους υπό τη ταμπέλα…τσάμηδες! Η κυρία Κοντέλι ως μορφωμένη γυναίκα θα πρέπει να γνωρίζει πάρα πολύ καλά τι έπραξαν όλοι αυτοί εναντίον των Ελλήνων κατα τη διάρκεια της κατοχής. Θα ΄πρεπε όλοι να έχουν πεθάνει στις φυλακές…Αντιθέτως έχουν το απύθμενο θράσος να διεκδικούν ελληνική γη…
Η κυρία Κοντέλι γνωρίζει επίσης καλύτερα από τον καθένα, ότι η χώρα της δεν μπορεί να αποτελέσει στρατιωτική απειλή για κανέναν στην περιοχή. Καλό θα είναι να υπενθυμισει στον πρωθυπουργό της ότι δεν αρκουν τα “δυτικά” χάδια και η στρατιωτική βοήθεια για να αποκτήσεις αξιόπιστο στράτευμα. Συνεπώς ο δημόσιος λόγος της αλβανικής ηγεσίας θα είναι καλό να γίνει πολύ,πολύ πιο ήπιος. Όσο κι αν αυτό στεναχωρεί τον άλλο αφέντη των Τιράνων τον Ταγίπ Ερντογάν.
Θα πρέπει να θυμάται όμως η κυρία Κοντέλι, ότι τότε που η Αλβανία ήταν μια μαύρη τρύπα στο χάρτη δεν υπήρχε καμιά Τουρκία να την βοηθήσει. Ήταν η Ελλάδα που σήκωσε το μεγάλο βάρος και πλήρωσε το τεράστιο κοστος της κατάρρευσης της δικής της χώρας. Ήταν η Ελλάδα που υποδέχτηκε εκατοντάδες χιλιάδες Αλβανούς δίνοντάς τους δικαίωμα στο αύριο. Μεταξύ αυτών και στην κυρία Κοντέλι…