Το 1% των παιδιών του δείγματος είχαν κακοποιηθεί σεξουαλικά, το 10% ψυχολογικά και το 16% είχαν βιώσει παραμέληση.
Η
παιδική κακοποίηση και παραμέληση έχουν τελικά δια βίου επιπτώσεις στο
άτομο και μάλιστα με ουσιαστικές οικονομικές συνέπειες, σύμφωνα με
βρετανική μελέτη που δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό έντυπο Pediatrics.
Ερευνητές του Πανεπιστημίου του Λονδίνου, με επικεφαλής την Δρ Σνεχαλ Πιντο Περέιρα, μελέτησαν στοιχεία που αφορούσαν περισσότερα από 8.000 παιδιά που είχαν γεννηθεί στη Μ. Βρετανία το 1958.
Οι επιστήμονες αναζήτησαν στοιχεία για σωματική και συναισθηματική παραμέληση, όπως σεξουαλική και σωματική κακοποίηση, έλλειψη αγάπης ή βίαιο οικογενειακό περιβάλλον γενικότερα. Μάλιστα, συσχέτισαν αυτά τα δεδομένα με χαρακτηριστικά της μετέπειτα ζωής των παιδιών, όπως ανεργία, μορφωτικό επίπεδο, εισόδημα, κοινωνική θέση, κοινωνική αλληλεπίδραση και αποχή από την εργασία.
Το 1% των παιδιών του δείγματος είχαν κακοποιηθεί σεξουαλικά, το 10% ψυχολογικά και το 16% είχαν βιώσει παραμέληση. Δηλαδή συνολικά, ένα στα πέντε παιδιά είχε υποστεί κάποιας μορφής κακοποίηση, ενώ το 10% δύο ή περισσότερες μορφές βίας.
«Βρήκαμε σαφείς συσχετισμούς μεταξύ παιδική παραμέλησης και κακοποίησης και της κοινωνικοοικονομικής κατάστασης του ατόμου σε ηλικία 50 ετών. Η σωματική, συναισθηματική ή κοινωνική κακοποίηση στην παιδική ηλικία σχετίζεται με μεγαλύτερο κίνδυνο στη μέση ηλικία να απέχει κανείς από την εργασία του λόγω μακροχρόνιου προβλήματος υγείας. Επίσης η παιδική κακοποίηση μείωνε τις πιθανότητες απόκτησης ιδιόκτητου σπιτιού στην ενήλικη ζωή» εξηγεί η Δρ Περέιρα.
Και προσθέτει ότι, η παιδική κακοποίηση έχει ως συνέπεια κακές σχολικές αποδόσεις στην σχολική ζωή, κάτι που με τη σειρά του εμποδίζει την ικανότητα ανεύρεσης δουλειάς και ανέλιξης στην αγορά εργασίας.
Η μελέτη έδειξε ακόμα ότι τα παιδιά που είχαν υποστεί περισσότερες από μια μορφές
in.gr
Ερευνητές του Πανεπιστημίου του Λονδίνου, με επικεφαλής την Δρ Σνεχαλ Πιντο Περέιρα, μελέτησαν στοιχεία που αφορούσαν περισσότερα από 8.000 παιδιά που είχαν γεννηθεί στη Μ. Βρετανία το 1958.
Οι επιστήμονες αναζήτησαν στοιχεία για σωματική και συναισθηματική παραμέληση, όπως σεξουαλική και σωματική κακοποίηση, έλλειψη αγάπης ή βίαιο οικογενειακό περιβάλλον γενικότερα. Μάλιστα, συσχέτισαν αυτά τα δεδομένα με χαρακτηριστικά της μετέπειτα ζωής των παιδιών, όπως ανεργία, μορφωτικό επίπεδο, εισόδημα, κοινωνική θέση, κοινωνική αλληλεπίδραση και αποχή από την εργασία.
Το 1% των παιδιών του δείγματος είχαν κακοποιηθεί σεξουαλικά, το 10% ψυχολογικά και το 16% είχαν βιώσει παραμέληση. Δηλαδή συνολικά, ένα στα πέντε παιδιά είχε υποστεί κάποιας μορφής κακοποίηση, ενώ το 10% δύο ή περισσότερες μορφές βίας.
«Βρήκαμε σαφείς συσχετισμούς μεταξύ παιδική παραμέλησης και κακοποίησης και της κοινωνικοοικονομικής κατάστασης του ατόμου σε ηλικία 50 ετών. Η σωματική, συναισθηματική ή κοινωνική κακοποίηση στην παιδική ηλικία σχετίζεται με μεγαλύτερο κίνδυνο στη μέση ηλικία να απέχει κανείς από την εργασία του λόγω μακροχρόνιου προβλήματος υγείας. Επίσης η παιδική κακοποίηση μείωνε τις πιθανότητες απόκτησης ιδιόκτητου σπιτιού στην ενήλικη ζωή» εξηγεί η Δρ Περέιρα.
Και προσθέτει ότι, η παιδική κακοποίηση έχει ως συνέπεια κακές σχολικές αποδόσεις στην σχολική ζωή, κάτι που με τη σειρά του εμποδίζει την ικανότητα ανεύρεσης δουλειάς και ανέλιξης στην αγορά εργασίας.
Η μελέτη έδειξε ακόμα ότι τα παιδιά που είχαν υποστεί περισσότερες από μια μορφές
in.gr