«Κάνοντας ανασκόπηση λίγο πριν τη λήξη του έτους, θέλω να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ σε ένα σιχαμερό ερπετό, σε έναν άρρωστο μυθομανή φουκαρά, και σε μια …φίλη (;) που μου διδάξαν τα πιο σπουδαία μαθήματα ζωής που έχω πάρει ποτέ:
α) όταν μπλέκεις με σκατά λερώνεσαι. ( κανόνας).
Β) το ερπετό δεν θα σταθεί (ούτε και θα ποζάρει σαφώς) ποτέ στα πόδια του γιατί έχει γεννηθεί για να σέρνεται
γ) η χειρότερη φάρα ανθρώπων είναι οι χειριστές του οίκτου που ζουν λαθροβίωτα εις βάρος τρίτων, σε οικονομικό επαγγελματικό και προσωπικό επίπεδο έχοντας ως όπλο τα δια βίου ψέματα, χοντρά ψέματα, από ανύπαρκτες ιστορίες δύσκολων παιδικών χρόνων μέχρι και φανταστικές αρρώστιες,
δ) τα αρνητικά αισθήματα ακόμα και για όσους θεωρείς αδελφικούς φίλους είναι ανθρώπινα. Το απάνθρωπο είναι ενώ μέσα σου τα γνωρίζεις, να προσπαθείς να τα καμουφλάρεις κ να τα αναβαπτίσεις ξέροντας πως αν τα παραδεχτείς στον άλλον θα είναι ντροπιαστικό.
Η φιλία όμως θέλει κότσια. Όλα τα άλλα είναι για αναλώσιμες εφήμερες κ επιφανειακές δημόσιες σχέσεις επιπέδου σοσιαλ μιντια … αφιερώνω σε αυτούς αυτό το ζεν χαμόγελο κ το ήρεμο βλέμμα που πλέον όντως, έχω αφού πρώτα πέρασα έναν, από τους πιο απαιτητικούς σε ψυχολογικό επίπεδο χρόνο… κοινώς ΑΓΓΟΥΡΙ.
Το έφαγα.
Στην αρχή ζορίστηκα αλλά τώρα έχω αρχίσει κ δροσίζομαι. Και βεβαία το “ευχαριστώ” σαφώς και ΔΕΝ θα είναι η τελευταία μου κουβέντα».
Το πού ακριβώς αναφέρεται άγνωστο.
πηγή