Του Σταύρου Στραβόλαιμου
Μέλους της
Νομαρχιακής Συντ. Γραμματείας
Κινήματος Δημοκρατών Σοσιαλιστών
Μεσσηνίας
Η κρίση που βιώνουμε
επώδυνα σήμερα στη χώρα μας, έχει ως ρίζα της, την πελατειακή αντίληψη και
πρακτική. Ρουσφέτια, επιβράβευση των ημέτερων, των αρεστών αντί των άριστων,
διόγκωση του κράτους με άσκοπες προσλήψεις, επιδοτήσεις, προμήθειες ή και
νόμους που ευνοούν κατεστημένα και ισχυρά συμφέροντα αλλά όχι το ευρύτερο
δημόσιο συμφέρον και το κοινό καλό.
Παρά τα μεγάλα επιτεύγματα των προοδευτικών κυβερνήσεων της
μεταπολίτευσης, πελατειακές δομές, αντιλήψεις, νοοτροπίες και συμπεριφορές,
επιβιώνουν, διαχέονται και κυριαρχούν.
Αυτές ευθύνονται για την υπονόμευση των δημοκρατικών
λειτουργιών, την περιθωριοποίηση του πολίτη από την πολιτική, την εξάρτηση της
αυτοδιοίκησης από ένα συγκεντρωτικό κράτος, τη γιγάντωση των κοινωνικών
ανισοτήτων, τη στρεβλή ανάπτυξη και τελικά, τη σπατάλη του πλούτου και των
δυνάμεων του Ελληνικού λαού.
Οι στρεβλώσεις και οι εξαρτήσεις αυτές, αντί να
αντιμετωπιστούν δημιουργώντας ένα κράτος δικαίου, ενισχύθηκαν συνειδητά από συντηρητικές κυβερνήσεις.
Ο τρόπος διακυβέρνησης της χώρας από τη συντήρηση μας
κατέστησε ευάλωτους στη διεθνή χρηματοπιστωτική κρίση και έκθετους όσον αφορά
στην εκπλήρωση των ευρωπαϊκών μας υποχρεώσεων.
Πέραν του ότι παρέδωσε ελλείμματα και χρέη, υπονόμευσε τη
διεθνή μας αξιοπιστία και οδήγησε τη χώρα στα πρόθυρα μιας νέας εθνικής
τραγωδίας, στο φάσμα μιας χρεοκοπίας, και την κοινωνία σε μια σκληρή δοκιμασία.
Η χώρα όμως
έχει ΤΩΡΑ ανάγκη από μια εθνική
στρατηγική, ένα εθνικό σχέδιο για να αντιμετωπίσουμε τις αιτίες της κρίσης, να
βγούμε από την κρίση και να διαμορφώσουμε μια επόμενη ημέρα απαλλαγμένη από τις
κακοδαιμονίες του παρελθόντος. Γι’ αυτό
χρειάζεται συνεννόηση και συναίνεση για ένα σχέδιο αξιόπιστο και
αξιόμαχο διαπραγματευτικά, που να ανατρέπει τα κακώς κείμενα και τις
απαράδεκτες πελατειακές αντιλήψεις.
Αν δεν ορίσουμε ποιο είναι το πρόβλημα που βιώνουμε και
ταλανίζει τους Έλληνες, δεν θα το λύσουμε και είμαστε καταδικασμένοι να το
βιώνουμε στο διηνεκές, μιας και το ίδιο πελατειακό μοντέλο γεννά, αντί να λύνει
προβλήματα.
Όποιοι όμως μιλάνε
για ξερίζωμα της πελατειακής λογικής, θάβονται.
Όποιοι μιλάνε για την
ανάγκη ευρύτατων συνεργασιών για προοδευτικές μεταρρυθμίσεις, όπως κανει για
παράδειγμα το Κίνημα ΔΗ.ΣΟ. δεν τους παίρνει κανένας χαμπάρι, γιατί δεν τους
αναπαράγει κανένα συστημικό μέσο.
Αν όμως έχεις μία καλή ατάκα για να διχάσεις ακόμα
περισσότερο την Ελληνική κοινωνία, γίνεσαι αμέσως πρώτο θέμα. Αν αφήσεις και
κανένα ωραίο υπονοούμενο για πολιτικό αλισβερίσι κάτω από το τραπέζι, σε
μαθαίνει όλη η Ελλάδα.
Όμως, το ζητούμενο σήμερα είναι η ουσιαστική και ριζική
αλλαγή του ελληνικού κράτους, του πολιτικού συστήματος και του οικονομικού
μοντέλου παραγωγής και ανάπτυξης για να απελευθερωθεί επί τέλους ο τόπος από τα
πελατειακά δεσμά που τον κρατούν σε υστέρηση.
Αυτό έχει ανάγκη η
χώρα, αυτό ζητάει επειγόντως η νέα γενιά της πατρίδας μας. Απαίτηση των Ελλήνων πολιτών, είναι η
απελευθέρωσή μας από μια νέα εξάρτηση, που έχει τη ρίζα της στην αιχμαλωσία των
δημοκρατικών μας θεσμών. Αιχμαλωσία από μηχανισμούς ενός οικονομικού, πολιτικού
και μιντιακού κατεστημένου, που υπηρετείται από ένα πελατειακό σύστημα
διακυβέρνησης.
Ακούει άραγε κανείς;