Αδιάφορο αν ο Μάνταλος τα έκανε μούσκεμα.
Αδιάφορο αν οι επόπτες έκαναν λάθη και στις δύο περιοχές.
Σημασία έχει ότι ο κάθε ένας έχει την ευκαιρία να βγάλει τον οπαδισμό του, την καφρίλα του, την… μαγκιά του, το Εγώ του.
Και αυτο γίνεται σε κάθε ντέρμπι εδω και χρόνια.Την μια από τον έναν, την άλλη απο τον άλλο.
Γράφει ο Αντώνης Αντωνόπουλος
Για αυτό εδώ και 35 χρόνια και πλέον το ελληνικό ποδόσφαιρο είναι τριτοκοσμικό σε σχέση με τις προηγμένες Ευρωπαϊκές χώρες.
Για αυτό και έρχονται εδώ και χρόνια η παίκτες σαπάκια για να τα οικονομάνε και να φοροδιαφεύγουν οι πονηροί χρεώνοντας παράλληλα και τα λογιστήρια των ομάδων τους, η παίκτες που είναι στην ουσία σχεδόν τελειωμένοι.
Για αυτό και δεν υπάρχει περίπτωση να καθίσουν στο ίδιο τραπέζι οι παράγοντες μαζί και να αποδεχτούν κανόνες που θα εφαρμόζονται για Όλους.
Γιατί κανείς δεν θέλει κάτι τέτοιο.
Όλοι θέλουν από μία ΕΠΟ για να έχουν πρόσβαση και το ανάλογο μερίδιο τους στον κάθε Μάνταλο και τους γύρω-γύρω.
Δεν θα σας πάω πίσω για το πόσα εκατομμύρια των εκατομμυρίων χρέη ΠΑΕ γράφτηκαν στο χιόνι. Και ο άλλος που η τράπεζα του έπαιρνε το σπίτι και έβγαζε τα παιδιά του στο δρόμο ,πανηγύριζε που χάρισαν τα χρέη στην ομάδα του.
Αυτά τα χρέη που δημιούργησαν και έκλεψαν οι παράγοντες η οι αχυράνθρωποι τους.
Αδιάφορο αν παίζεται ποδόσφαιρο σε άδεια και γερασμένα γήπεδα-χωραφια πολλά από αυτά και χωρίς καν τα στοιχειώδη.
-Να σας γράψω ποιός πολιτικός δίορησε πρόεδρο σε ενα βραδυ τον αποτυχημένο Χρηματιστή και για ποιες ΠΑΕ άνοιξε η Εθνική τράπεζα …ΚΥΡΙΑΚΗ;
-Να σας γράψω τους ποδοσφαιριστές που έχασαν τα λεφτά τους από τα χρέη των ΠΑΕ που γράφτηκαν στο χιόνι;
-Όπως θα παρατηρήσατε δεν σας έγραψα λέξη για την βία στα γήπεδα.
Όχι μόνο για τους μπαχαλάκηδες με οποιοδήποτε χρώμα κασκόλ. Αλλά και για τους φουσκωτούς που έγιναν μόδα και με την κρίση της νύχτας βρήκαν… μεροκάματο στο ποδόσφαιρο.
- Όπως θα παρατηρήσατε δεν σας έγραψα λέξη για σημαδεμένους αγώνες.
Από το τοπικό μέχρι την ΣΛ γίνονται μαϊμουδιές. Κάποιοι μάλιστα όχι το θεωρούν μαγκιά τους αλλά τα οικονομάνε και από πάνω. Τι λέγεται και τι γράφεται εδώ και χρόνια.
Όπως είδατε δεν σας έγραψα λέξη για τον Τύπο.
Σήμερα στο τύπο, απαγορεύεται να μην ενταχτείς σε μια ομάδα. Είναι …ποινικό αδίκημα να μην είσαι στο στρατό του ενός ή του άλλου.
Είναι κακούργημα να μην επιλέξεις.
Το κόστος;
Έτσι όπως κατάντησαν τον τύπο, αυτός που διαπράττει τέτοιου είδους αδικήματα βρίσκει τις πόρτες ερμητικά κλειστές.
Είναι σαν τους λεπρούς της Σπιναλόγκας.
Αρα απολαμβάνει ο κάθε ένας την επικράτηση της δικής του καφρίλας ,εκτονώνεται και αισθάνεται επιβήτορας και κυρίαρχος.
Από εκεί και πέρα και του χρόνου τα ίδια θα βλέπουμε, η ανακύκλωση θα συνεχίζεται με τα ίδια και τα ίδια.
Ζητώ συγνώμη αλλά εγώ αγαπώ την μπάλα πάνω απο ολα και μετά απο τόσα χρόνια θέλω να εξακολουθώ να ελπίζω ότι κάποτε θα σταματήσουμε να ήμαστε...κάφροι!!!
Τις μπογιές τις αφήνω στην επιλογή του καθενός.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Θα μπορούσα να σας γράψω πολλά ακόμη ,ίσως κάποια άλλη στιγμή.
Γιατί και η δημόσια έκφραση τι νομίζεται ότι είναι;
Ποινικό αδίκημα …
Όποιος το τολμά, τον τρώει...με τρόπο το μαύρο ...σκοτάδι.
-Να σας θυμίσω και να αναρωτηθώ μαζί σας γιατί τον καλύτερο ρεπόρτερ της "Αθλητικής Κυριακής" δεν τον πήρε μετά την διακοπή της σύμβασης του κανένα κανάλι; Γιατί άραγε;
-Να σας θυμίσω ότι τον καλύτερο ρεπόρτερ με την βραβευμένη σελίδα παρασκηνίου "Τα Αιρετικά" στο ΠΑΡΟΝ δεν τον αναζήτησε κανείς μετά την φυγή του από την εφημερίδα; Γιατί άραγε;
-Να σας Θυμίσω ότι προ τριετίας όταν σε μια σεζόν σε τηλεοπτικό κανάλι από την εκπομπή του πέρασαν 130 καλεσμένοι από όλο το φάσμα του αθλητισμού και στο τέλος για να συνεχίσει του ζήτησαν και ...Χορηγό; Γιατί άραγε;
Γιατί λέτε;
Και έχουν το θράσος να μιλάνε κάποιοι...αλλά και να παριστάνουν τους...τιμητές!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Οποιος εχει αντίθετες απόψεις εδώ είμαι να τις κουβεντιάσουμε.
Αυτά και άλλα τόσα έχουν συμβεί και συμβαίνουν ειδικά αυτή την περίοδο. Ας μη ασχοληθούμε επι του παρόντος.
ΥΓ: Υπάρχουν σαφώς και φωτεινές εξαιρέσεις σε όσα σας προανέφερα. Σπάνιες αλλά υπάρχουν γιατί θέλω να είμαι δίκαιος.
YΓ2: Όταν λοιπόν δεν έχεις κανόνες, δεν έχεις υποδομές, δεν έχεις παιδεία, δεν έχεις εκπαίδευση του αντικειμένου και του χαρακτήρα, όταν δεν έχεις ανεξάρτητα θεσμικά όργανα, όταν δεν έχεις στην νοοτροπία και όχι μόνο ανεξάρτητο και ελεύθερο τύπο, τότε σε τί και πόσο μπορείς να ελπίζεις ότι θα αλλάξουν τα πράγματα προς το καλύτερο; Πώς και με ποιούς;