1. Η
επιστροφή του κουαρτέτου στην Αθήνα θεωρείτε ότι λύνει το πρόβλημα και
δρομολογεί την έξοδο της χώρας στις αγορές, ή απλώς παρατείνει την κρίση;
Κατ’ αρχάς να διαχωρίσουμε την επιστροφή των θεσμών από
το θέμα της αξιολόγησης: πώς μπορούμε να συζητάμε για έξοδο στις αγορές τη
στιγμή που η αξιολόγηση εξακολουθεί να εκκρεμεί; Γιατί πολιτική συμφωνία δεν
υπάρχει. Το μόνο που συμφωνήθηκε είναι η επιστροφή των θεσμών στην Αθήνα.
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ συνεχίζει να χρησιμοποιεί
επικοινωνιακά τρικ, παρουσιάζοντας τον διαπραγματευτικό όλεθρο ως θρίαμβο.
Ουσιαστικά συμφώνησε σε όλα όσα υποτίθεται ότι διαφωνούσε. Πανηγυρίζει τη
στιγμή που δεν έχει αποσπάσει καμία απολύτως δέσμευση για το χρέος ή την
ποσοτική χαλάρωση, αλλά αντιθέτως έχοντας συμφωνήσει να προνομοθετήσει μειώσεις
του αφορολόγητου, περαιτέρω περικοπές των κυρίων συντάξεων και δυσμενείς
αλλαγές στις εργασιακές σχέσεις. Προσπαθούν να πείσουν ότι νοιάζονται για τους
μικρομεσαίους, τη στιγμή που οι επιλογές τους πλήττουν κυρίως αυτούς. Γιατί η μείωση
του αφορολόγητου θα πλήξει τη γενιά των 400 ευρώ και τους χαμηλοσυνταξιούχους.
Και μετά κατηγορούν τους άλλους για νεοφιλελευθερισμό…
2. Ο
ενδιάμεσος χώρος, μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ, μπορεί να παίξει ρόλο στην υπέρβαση της
κρίσης και κάτω από ποιες προϋποθέσεις;
Ασφαλώς, αυτό εξάλλου είναι και το ζητούμενο. Επιτρέψτε
μου όμως μια μικρή διευκρίνιση: η Δημοκρατική Συμπαράταξη δεν
ετεροπροσδιορίζεται μεταξύ του τεχνητού διπόλου ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ, αλλά
αυτοπροσδιορίζεται ως χώρος απόλυτα αυτόνομος, με αυτοτελή ρόλο και αυτοδύναμη
στρατηγική. Στόχος μας είναι εκφράσουμε ξανά τη μεγάλη πλειοψηφία των
δημοκρατικών, προοδευτικών πολιτών, όπως κάναμε διαχρονικά.
Φυσικά μαγικές λύσεις για έξοδο από την κρίση δεν
υπάρχουν – και όσοι τις υποσχέθηκαν στο παρελθόν ήρθαν γρήγορα αντιμέτωποι με
την αλήθεια. Υπάρχουν όμως ρεαλιστικές λύσεις και προτάσεις, που αφορούν σε ένα
νέο παραγωγικό μοντέλο, σε ριζικές ανατροπές στη λειτουργία του κράτους, της
οικονομίας και της αγοράς. Χρειάζεται, λοιπόν, ένα εθνικό σχέδιο εξόδου από την
κρίση προκειμένου να επανεκκινηθεί η ανάπτυξη, να βγούμε από τα μνημόνια και να
ανακτήσουμε την εθνική μας αυτοπεποίθηση.
Απαραίτητη προϋπόθεση για κάτι τέτοιο είναι η ενδυνάμωση
του χώρου μας, ώστε να μπορέσουμε να επιβάλουμε την εθνική συναίνεση και
συνεννόηση. Να συμφωνήσουμε προς τα που θέλουμε να οδηγήσουμε την οικονομία, να
συμφωνήσουμε ότι δε θα καταργηθεί π.χ. η διαύγεια, ότι η δικαιοσύνη επιτέλους
θα απονέμεται πιο γρήγορα, ότι οι όποιες κρατικές θέσεις θα στελεχόνονται
αξιοκρατικά, ότι θα συνεργαστούμε για πραγματική πάταξη της φοροδιαφυγής κλπ.
Αυτά είναι προς το εθνικό συμφέρον και έτσι πρέπει να κινηθούμε.
3. Βλέπετε το
μέλλον της Δημοκρατικής Συμπαράταξης ως ενιαίο κόμμα ή ως "ομπρέλα"
κομμάτων, κινήσεων και φορέων;
Τόσο αυτό όσο και όλα τα άλλα θέματα που αφορούν στο
μέλλον της Δημοκρατικής Συμπαράταξης θα συζητηθούν σε ανοιχτές και δημοκρατικές
διαδικασίες στο συνέδριό μας, είναι λοιπόν νωρίς να εικάζουμε για την
οργανωτική μορφή που θα έχει η παράταξή μας. Η πρόσκληση που απηύθυνε εδώ και
ένα χρόνο η πρόεδρός μας Φώφη Γεννηματά στα κόμματα, τις κινήσεις και τα
πολιτικά στελέχη, αλλά και σε κάθε πολίτη που ανήκει στον ευρύτερο χώρο της
κεντροαριστεράς, να ενώσουν τις δυνάμεις τους μαζί μας και να συμπορευτούμε, ως
στόχο έχει την ενίσχυση και διεύρυνση του ενιαίου πολιτικού φορέα της
προοδευτικής παράταξης. Αυτό ακριβώς το μήνυμα ενότητας και ανανέωσης του χώρου
της σοσιαλδημοκρατίας έχει πρωτεύοντα ρόλο, πριν από οποιαδήποτε συζήτηση για
την τελική οργανωτική δομή που θα λάβει το μεγάλο αυτό εγχείρημα, και θεωρώ ότι
θα καθορίσει όχι μόνο το μέλλον της Δημοκρατικής Συμπαράταξης, αλλά και της
ίδιας της πατρίδας μας.
4. Πέρα από
την προσπάθεια πολιτικής κι οργανωτικής ενότητας του χώρου της κεντροαριστεράς,
ποια βλέπετε να είναι τα πολιτικά προτάγματα, ώστε να ξανακερδίσει την
εμπιστοσύνη των πολιτών;
Το ΠΑΣΟΚ είναι γεγονός ότι «ακρωτηριάστηκε» στα χρόνια
της κρίσης, αφενός διότι επωμίστηκε δυσανάλογα τεράστιο βάρος, αναλαμβάνοντας
μόνο του την ευθύνη διάσωσης της χώρας μετά την καταστροφική διακυβέρνηση
2004-2009 της ΝΔ, κι αφετέρου γιατί η κρίση και η δημοσιονομική προσαρμογή
έπληξε κυρίως τις κοινωνικές ομάδες που κατ’εξοχήν μας στήριξαν διαχρονικά.
Όμως το κλίμα έχει αρχίσει ήδη να αντιστρέφεται. Οι
πολίτες κατανοούν ότι μαγικές λύσεις δεν υπάρχουν, ούτε Ζάππεια, ούτε
προγράμματα της Θεσσαλονίκης. Αυτό που αλλάζει είναι οι συγκεκριμένες πολιτικές
που εκσυγχρονίζουν το κράτος και προσφέρουν στους πολίτες καλύτερες υπηρεσίες,
καλύτερη ποιότητα ζωής, ένα αυθεντικό κοινωνικό κράτος. Όλα αυτά, άλλωστε,
είναι τα προτάγματα της ευρωπαϊκής σοσιαλδήμοκρατίας, στην οποία ανήκουμε. Το
πολιτικό μας πρόταγμα λοιπόν, δε μπορεί παρά να είναι οι πολίτες. Κυρίως
εκείνοι που έχουν πληγεί περισσότερο από αυτή την κρίση. Θέλουμε να δημιουργήσουμε
μια συμμαχία μεταξύ αυτών, αλλά και εκείνων των νέων, των δημιουργικών δυνάμεων
της κοινωνίας που μπορούν να πάνε τη χώρα μπροστά.