Αυτό, εξηγεί το δημοσίευμα, είναι καλύτερος λόγος να ελπίζουμε ότι οι έντονες συνομιλίες για το εάν η χώρα αξίζει την επόμενη δόση του προγράμματος διάσωσης των 86 δισ. ευρώ, θα λήξουν φιλικά πριν από την ώρα αποπληρωμής του δανείου 6 δισ. ευρώ τον Ιούλιο. Εάν η λογική επικρατήσει, η Ελλάδα θα εξακολουθεί να είναι σε χάος, αλλά όχι στο χείλος του γκρεμού.
Ο λόγος για τον οποίο οι διαπραγματεύσεις της χώρας έχουν τραβήξει τόσο πολύ, είναι πως όλες οι πλευρές είναι παράλογες, με τον τρόπο τους. Η Γερμανία, de facto ο μεγαλύτερος πιστωτής, αρνείται να προχωρήσει εάν δεν κάνει το ίδιο και το ΔΝΤ, ακόμη και αν οι διεθνείς δανειστές φέρνουν όλο και λιγότερα στο τραπέζι. Το ΔΝΤ από την πλευρά του επιμένει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ κάνει πολιτικά τοξικές δεσμεύσεις προκειμένου να πετύχει τον στόχο για πλεόνασμα 3,5% του ΑΕΠ. Και ο ΣΥΡΙΖΑ αρνείται να μειώσει γενναία τις συντάξεις ή το αφορόλογητο όριο.
Το ερώτημα είναι ποιος θα κάνει πρώτος πίσω. Εάν το ΔΝΤ υποχωρήσει θα φανεί αδύναμο, αλλά εάν αποχωρήσει, ο Οργανισμός θα φανεί ότι δεν ενδιαφέρεται για την Ευρώπη. Η Γερμανία θα πρέπει να πάει ξανά στο κοινοβούλιό της για να λάβει νέα έγκριση για ένα ανανεωμένο σχέδιο διάσωσης –ένα ιδιαίτερα δύσκολο αίτημα σε μια χρονιά εκλογών.
Αυτό αφήνει την επόμενη κίνηση στον ΣΥΡΙΖΑ. Εάν ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας θεωρεί στα αλήθεια ότι οι πιστωτές ζητάνε πολλά, μπορεί να προκηρύξει εκλογές. Αυτό πιθανώς θα παραδώσει την εξουσία στη Νέα Δημοκρατία, η οποία θα μπορούσε να πείσει τους πιστωτές να υιοθετήσουν μια πιο ήπια θέση. Ομοίως, μια νέα κυβέρνηση θα μπορούσε απλώς να κληρονομήσει τα ίδια προβλήματα.
Οι επενδυτές δεν περιμένουν το χειρότερο. Το 10ετές ομόλογο διαμορφώνεται στο 7,1%, και είναι χαμηλότερο από ό,τι ήταν στο μεγαλύτερο μέρος των δύο τελευταίων ετών. Η σχετικά χαλαρή στάση των αγορών έχει νόημα εάν ο ΣΥΡΙΖΑ είτε υποχωρήσει στους δανειστές είτε αποχωρήσει (με εκλογές). Σε κάθε περίπτωση, η Ελλάδα θα μπορούσε να αποφύγει την άμεση χρεοκοπία. Αλλά για μια χώρα στην οποία το ΔΝΤ αναμένει ότι θα υποστεί διψήφιο ποσοστό ανεργίας "για αρκετές δεκαετίες", οποιαδήποτε βραχυπρόθεσμη ελάφρυνση δεν είναι μεγάλη ανακούφιση.