Οι πρόκριτοι της Μάνης, υπό την
αρχηγία του Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη, υψώνουν τη σημαία της επανάστασης στο
χωριό Τσίμοβα (σημερινή Αρεόπολη) της Λακωνίας.
Ο παπάς του χωριού όρκισε και ευλόγησε
τα όπλα των καπεταναίων και των παλικαριών τους στην Εκκλησία των
Ταξιαρχών.
Οι ατίθασοι Μανιάτες ξεκίνησαν την Επανάσταση, οκτώ μέρες
πριν από τη συμβατική της έναρξη.
Αμέσως μετά, ο Κυριακούλης Μαυρομιχάλης
και ο Γιατράκος ξεκινούν για τον Μιστρά και τη Μονεμβασιά, ενώ ο
Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης και ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης με 2.000 άνδρες για
την Καλαμάτα. Εν τω μεταξύ, στο άλλο άκρο της Πελοποννήσου σημειώνεται η
πρώτη επαναστατική ενέργεια του Αγώνα, με την πολιορκία των Καλαβρύτων
(21 Μαρτίου), την οποία υπερασπίζεται για λογαριασμό των Οθωμανών ένας
άλλος Αρναούτογλου, ο Ιμπραήμ.
Μετά την αποτυχημένη έναρξη των
επαναστατικών επιχειρήσεων στις παραδουνάβιες περιοχές της Μολδοβλαχίας
τον Φλεβάρη του 1821, αποφασίστηκε η έναρξη των επιχειρήσεων στην Μάνη
που είχε οριστεί βασικό ορμητήριο του αγώνα.
Το ετοιμοπόλεμο και εμπειροπόλεμο των
κατοίκων της καθώς και η απουσία Οθωμανών στην περιοχή την καθιστούσαν
ιδανική για μαζικό κίνημα, όπως και έγινε στις 17 Μαρτίου 1821 στην
Αρεόπολη με επικεφαλή τον Πέτρο Μαυρομιχάλη. Η φιλικοί τον είχαν ορίσει
Αρχιστράτηγο για δύο λόγους.
Στην αρχή του αγώνα ήταν ο
σημαντικότερος πρόκριτος διότι είχε χρήμα αλλά και πλήθος ενόπλων. Ο
άλλος λόγος ήταν να καμφθούν οι όποιοι δισταγμοί του.
Ο όρκος των Μανιατών μπροστά στους Ταξιάρχες:
«Ορκίζομαι,
εις το όνομα του Παντοδύναμού μας Θεού,
εις το όνομα του Κυρίου μας Ιησού Χριστού
και της Αγίας Τριάδος,
να χύσω και την υστέραν ρανίδα του αίματός μου,
υπέρ πίστεως και Πατρίδος.
Ορκίζομαι,
να μη βλέψω εις τα όπισθεν
εάν δεν αποδιώξω τον εχθρόν της Πατρίδος
και της Θρησκείας μου.
Ορκίζομαι,
«Ταν ή επί Τας» και «Νίκη ή Θάνατος»
υπέρ Πίστεως και Πατρίδος.
Ο ναός των Ταξιαρχών (Αρεόπολη)
ο Γενναίος Κολοκοτρώνης, γιός του Θεόδωρου, γράφει:
«Αναπτυσσομένης της ιδέας περί της Επαναστάσεως, ο σπινθήρ της Ελευθερίας ήναπτε τον ενθουσιασμό των Ελλήνων, οίτινες διενοούντο περί της ενάρξεως του πολέμου. Όθεν την 17ην Μαρτίου οι πρόκριτοι της Μάνης συνεννοήθησαν να λάβωσι τα όπλα κατά των Τούρκων.»
Ο ιστορικός της επανάστασης Σπυρίδων
Τρικούπης ο οποίος μίλησε με τον Παλαιών Πατρών Γερμανό, τον Λόντο, τον
Ζαΐμη και άλλους προκρίτους της Αχαΐας γράφει για την έναρξη της
επανάστασης
«Ψευδής είναι η εν Ελλάδι επικρατούσα ιδέα ότι εν Μονή της Αγίας Λαύρας ανυψώθη κατά πρώτων η σημαία της Ελληνικής Επαναστάσεως. Την ιδέα ταύτην εξέφρασα και εγώ εν τω επικήδειώ μου λόγω εις Ανδρέα Ζαΐμη πριν εξακριβώσω την αλήθεια»
Όπως γίνεται αντιληπτό ακόμα και ο
ιστορικός της εποχής Σπυρίδων Τρικούπης δυσκολεύτηκε να εντοπίσει την
πραγματική ημερομηνία και τοποθεσία όπου έλαβε χώρα η έναρξη της
Εθνεγερσίας. Τα μαζικά κινήματα στην Πελοπόννησο, η περιρρέουσα
ατμόσφαιρα εξέγερσης και φυσικά οι πολιτικοί τοπικισμοί οδήγησαν σε
λαθεμένα συμπεράσματα.
Εδώ άξιο λόγου είναι ότι την πρώτη
επίσημη ελληνική ιστορία που διδάχτηκε στα σχολεία δεν την έγραψαν
Έλληνες ιστορικοί ή πρωταγωνιστές των γεγονότων της εποχής αλλά ξένοι
συγγραφείς (φιλέλληνες) όπως Πούκεβιλ.
Αυτό είχε ως αποτέλεσμα καταγραφή
πλήθος ανακριβειών και πολιτικών αναγωγών μακριά από τις ισχύουσα
ιστορική πραγματικότητα.