Μπακαλιάρος και
μάλιστα σκορδαλιά.
Το παραδοσιακό έδεσμα
της ημέρας του Ευαγγελισμού, η οποία έχει πια διττή σημασία για τον Ελληνισμό,
καθώς από το 1838 συμπίπτει με τον εορτασμό της Επανάστασης του 1821.
Γιατί όμως καθιερώθηκε
αυτό το φαγητό;
Η εξήγηση για την
γευστική αυτή συνήθεια είναι αρκετά απλή κι έχει να κάνει κυρίως με την
αδυναμία των κατοίκων της ενδοχώρας να προμηθεύονται άμεσα και οικονομικά
φρέσκο ψάρι. Παρά το ότι ο μπακαλιάρος δεν είναι ένα «ελληνικό» ψάρι, καθώς
απαντάται κυρίως στις ακτές του βορειοανατολικού Ατλαντικού, το γεγονός ότι
γίνεται παστός τον καθιστά ένα τρόφιμο φθηνό κι εύκολο στη συντήρηση.
Ο μπακαλιάρος έφτασε
στο ελληνικό τραπέζι τον 15ο αιώνα και καθιερώθηκε άμεσα ως το εθνικό φαγητό
της 25ης Μαρτίου, καθώς με εξαίρεση τα νησιά, το φρέσκο ψάρι αποτελούσε πολυτέλεια
για τους φτωχούς κατοίκους της ηπειρωτικής Ελλάδας. Έτσι, ο παστός μπακαλιάρος,
που δεν χρειαζόταν ιδιαίτερη συντήρηση, αποτέλεσε την εύκολη και φθηνή συνάμα
λύση, έθιμο που κρατά μέχρι τις μέρες μας.