Αν
χρησιμοποιείτε πολύ συχνά το GPS στο κινητό σας για να βρείτε τον
προορισμό σας τα νέα δεν είναι και πολύ ευχάριστα για το φυσικό GPS του
εγκεφάλου σας.
Η συχνή χρήση της δορυφορικής πλοήγησης έχει ως συνέπεια να αδρανούν
περιοχές του εγκεφάλου που χρησιμοποιούνται για τον προσανατολισμό και
τη νοητική επεξεργασία των εναλλακτικών διαδρομών. Έτσι, όσο περνάνε τα
χρόνια, οι άνθρωποι θα γίνονται όλο και ανίκανοι να βρίσκουν μόνοι τους
το δρόμο.
To εσωτερικό GPS θεωρείται ένα από τα πολλά θαύματα του εγκεφάλου και η ανακάλυψη των σχετικών εξειδικευμένων νευρικών κυττάρων στον ιππόκαμπο του εγκεφάλου του ποντικιού οδήγησε στην απονομή του Νόμπελ Ιατρικής/Φυσιολογίας το 2014.
Οι ερευνητές του University College του Λονδίνου (UCL), με επικεφαλής τον δρα Ούγκο Σπίερς του Τμήματος Πειραματικής Ψυχολογίας, που έκαναν τη δημοσίευση στο περιοδικό «Nature Communications», μελέτησαν στο εργαστήριο 24 εθελοντές, που κλήθηκαν να πραγματοποιήσουν εικονικές διαδρομές σε μια προσομοίωση του Σόχο στο κέντρο του Λονδίνου, ενώ ταυτόχρονα μελετούσαν τον εγκέφαλο τους με τεχνικές απεικόνισης, αναφέρει το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων.
Η έρευνα εστιάσθηκε στην εγκεφαλική δραστηριότητα του ιππόκαμπου (που εμπλέκεται στη μνήμη και στον προσανατολισμό) και του προμετωπιαίου φλοιού (που εμπλέκεται στο σχεδιασμό και στη λήψη των αποφάσεων).
Όταν οι εθελοντές πλοηγούνταν στο Σόχο (του υπολογιστή) μόνο με τις δικές τους δυνάμεις, ο εγκέφαλός τους εμφάνιζε ιδιαίτερη δραστηριότητα, ιδίως όταν δοκίμαζαν νέους δρόμους. Όταν όμως οι εθελοντές ακολουθούσαν τις έξωθεν εντολές του GPS, οι ίδιες εγκεφαλικές περιοχές έμεναν αδρανείς.
«Όταν έχουμε την τεχνολογία να μας λέει ποιον δρόμο να πάρουμε, αυτές οι περιοχές του εγκεφάλου μας δεν ανταποκρίνονται. Με μια έννοια, ο εγκέφαλός μας έχει πάψει να ενδιαφέρεται για τους δρόμους γύρω μας» δήλωσε ο Σπίερς.
Προηγούμενη βρετανική μελέτη είχε δείξει ότι ο ιππόκαμπος του εγκεφάλου των ταξιτζήδων του Λονδίνου μεγαλώνει, όσο περισσότερο απομνημονεύουν το λαβύρινθο των δρόμων της βρετανικής πρωτεύουσας. Κάτι που δεν συμβαίνει σε μια περιοχή όπως το άψογα «τετραγωνισμένο» Μανχάταν της νέας Υόρκης, αλλά πιθανότατα συμβαίνει σε μια πόλη όπως η Αθήνα.
Η συχνή χρήση της δορυφορικής πλοήγησης έχει ως συνέπεια να αδρανούν
περιοχές του εγκεφάλου που χρησιμοποιούνται για τον προσανατολισμό και
τη νοητική επεξεργασία των εναλλακτικών διαδρομών. Έτσι, όσο περνάνε τα
χρόνια, οι άνθρωποι θα γίνονται όλο και ανίκανοι να βρίσκουν μόνοι τους
το δρόμο.To εσωτερικό GPS θεωρείται ένα από τα πολλά θαύματα του εγκεφάλου και η ανακάλυψη των σχετικών εξειδικευμένων νευρικών κυττάρων στον ιππόκαμπο του εγκεφάλου του ποντικιού οδήγησε στην απονομή του Νόμπελ Ιατρικής/Φυσιολογίας το 2014.
Οι ερευνητές του University College του Λονδίνου (UCL), με επικεφαλής τον δρα Ούγκο Σπίερς του Τμήματος Πειραματικής Ψυχολογίας, που έκαναν τη δημοσίευση στο περιοδικό «Nature Communications», μελέτησαν στο εργαστήριο 24 εθελοντές, που κλήθηκαν να πραγματοποιήσουν εικονικές διαδρομές σε μια προσομοίωση του Σόχο στο κέντρο του Λονδίνου, ενώ ταυτόχρονα μελετούσαν τον εγκέφαλο τους με τεχνικές απεικόνισης, αναφέρει το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων.
Η έρευνα εστιάσθηκε στην εγκεφαλική δραστηριότητα του ιππόκαμπου (που εμπλέκεται στη μνήμη και στον προσανατολισμό) και του προμετωπιαίου φλοιού (που εμπλέκεται στο σχεδιασμό και στη λήψη των αποφάσεων).
Όταν οι εθελοντές πλοηγούνταν στο Σόχο (του υπολογιστή) μόνο με τις δικές τους δυνάμεις, ο εγκέφαλός τους εμφάνιζε ιδιαίτερη δραστηριότητα, ιδίως όταν δοκίμαζαν νέους δρόμους. Όταν όμως οι εθελοντές ακολουθούσαν τις έξωθεν εντολές του GPS, οι ίδιες εγκεφαλικές περιοχές έμεναν αδρανείς.
«Όταν έχουμε την τεχνολογία να μας λέει ποιον δρόμο να πάρουμε, αυτές οι περιοχές του εγκεφάλου μας δεν ανταποκρίνονται. Με μια έννοια, ο εγκέφαλός μας έχει πάψει να ενδιαφέρεται για τους δρόμους γύρω μας» δήλωσε ο Σπίερς.
Προηγούμενη βρετανική μελέτη είχε δείξει ότι ο ιππόκαμπος του εγκεφάλου των ταξιτζήδων του Λονδίνου μεγαλώνει, όσο περισσότερο απομνημονεύουν το λαβύρινθο των δρόμων της βρετανικής πρωτεύουσας. Κάτι που δεν συμβαίνει σε μια περιοχή όπως το άψογα «τετραγωνισμένο» Μανχάταν της νέας Υόρκης, αλλά πιθανότατα συμβαίνει σε μια πόλη όπως η Αθήνα.