Μια από τις πλέον επικίνδυνες όψεις του λαϊκισμού είναι να μετατρέπεις την πανωλεθρία σε υπερήφανη νίκη.
Εδώ και λίγες ώρες, η κυβέρνηση πανηγυρίζει για μιαν ακόμα επιτυχία
της. Αν δεν το έχει καταλάβει κανείς, εδώ και δυο χρόνια διακυβέρνησης
ΣΥΡΙΖΑ επιτυγχάνουμε μόνο συντριπτικές νίκες μετά από «σκληρές»
διαπραγματεύσεις.
Είναι το τελευταίο – αλλά αναγκαίο – πακέτο περικοπών, δηλώνουν
πρωθυπουργός και εκπρόσωποι όλων των συνιστωσών του κυβερνητικού
κόμματος σε μια κοινωνία που έχει χάσει και την τελευταία της ελπίδα.
Γιατί, σε γενικές γραμμές, την πολιτική ανικανότητα και τις αυταπάτες
του κύριου Τσίπρα καλείται να τις πληρώσει ο συνταξιούχους των 600 ευρώ,
που χαίρει «φοβερών προνομίων», ο ιδιωτικός υπάλληλος των 9.000 ευρώ το
χρόνο από τον «τεράστιο» μισθό του, οι επιδοτούμενοι άνεργοι με το
μικρό επίδομα του ΟΑΕΔ, με δυο λόγια η… μαρίδα. Δηλαδή, όλοι αυτοί που…
χρεοκόπησαν το κράτος με τις σπατάλες τους.
Αυτοί οι μόνιμοι χαμηλόμισθοι και κατεστραμμένοι , που πληρώνουν
σιωπηλά και αδιαμαρτύρητα από τη δική τους τσέπη, και τοις μετρητοίς,
τους διάφορους νεοευέλικτους κανονισμούς εργασίας των ΔΕΚΟ, με τους
οποίους ο ΣΥΡΙΖΑ βολεύει «τα δικά του παιδιά» και προβλέπει και τις
πρόσθετες αμοιβές τους – πέραν του παχυλού μισθού .
Αυτά τα 600 πάνω – κάτω ευρώ καλούνται να σηκώσουν όλο το βάρος της
καταστροφικής πολιτικής των Τσίπρα – Βαρουφάκη – Τσακαλώτου –
Κατρούγκαλου – Σταθάκη – Σκουρλέτη και όλων των ηθικά πλεονεκτούντων
ιπποτών της Αριστεράς.
Παρακολουθώντας δυο χρόνια τώρα τους χειρισμούς της κυβέρνησης, θα
πρέπει κανείς να πάσχει από βαθύτατο φανατισμό, ή να ‘ναι απίστευτα
πονηρός για να μην διακρίνει τον εγκληματικών διαστάσεων ερασιτεχνισμό
της, την αμφιθυμία της ανάμεσα στις ξεπερασμένες ιδεολογικές αγκυλώσεις
και στην πραγματικότητα, την προσήλωσή της στο κομματικό συμφέρον.
Η κυβέρνηση, το δίχως άλλο, ασκεί πολιτική με γνώμονα την παραμονή
της στην εξουσία. Αυτό, και μόνο αυτό, διαπραγματεύτηκε σκληρά με
πολιτικούς και κοινωνικούς πόρους που της εμπιστεύτηκε η λαϊκή ψήφος για
την σωτηρία της χώρας – και όχι του Σαββίδη,ή του Καλογρίτσα. Ασκεί την
πλέον ακραία αντιλαϊκή πολιτική και οι πρόθυμοι βουλευτές της
ακολουθούν τα βήματα του πρωθυπουργού που ως νέος Μεσσίας περπατά πάνω
στα κύματα -τι κι αν στο πάτο της θάλασσας αντικατοπτρίζεται πνιγμένη η
χώρα…
Μετά από μια βασανιστική περίοδο (η οποία δυστυχώς θα βρει την
επαναστατική της συνέχεια στις επόμενες κινήσεις των νυν κυβερνώντων
όταν θα αντιπολιτεύονται τα μέτρα που ψήφισαν με την συμφωνία της Μάλτας
που γιορτάστηκε με τιμές …Γιάλτας), είναι φανερό ότι στόχος της
διαπραγμάτευσης του ΣΥΡΙΖΑ ήταν η παραμονή στην εξουσία.
Τίποτα άλλο δεν τους νοιάζει, τίποτα!
Αλίκη Χατζή-thecaller.gr