Στον Ισπανικό εμφύλιο πόλεμο, τα
στρατιωτικά ανακοινωθέντα των Δημοκρατικών, τους τελευταίους μήνες πριν
από την πτώση της Μαδρίτης έλεγαν: «κατά την διάρκεια ολόκληρης της
ημέρας η προέλαση συνεχίστηκε, χωρίς καμία απολύτως απώλεια εδάφους».
Αυτό μου θυμίζει η επικοινωνιακή
πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ για τις σχέσεις μας με τους εταίρους και το ΔΝΤ. Η
αρχική αποθέωση της λενινιστικής τακτικής της σχεδιασμένης υποχώρησης,
μετατράπηκε στην πανωλεθρία της άνευ όρων παράδοσης. Γιατί, αν η
υποχώρηση είναι διαρκής και υποχρεωτική, αυτό φανερώνει πως η τελική
μάχη δεν θα δοθεί ποτέ, λόγω δυσμενούς συσχετισμού των δυνάμεων. Και η
συντεταγμένη και προσωρινή εγκατάλειψη θέσεων είναι ουσιαστικά άτακτη
φυγή. Ποτέ δεν θα ανακαταληφθούν.
Ας θυμηθούμε πώς, από το σκίσιμο των
μνημονίων καταλήξαμε στο «ναι σε όλα». Πώς από το
πραξικόπημα των
δανειστών καταλήξαμε στις ικεσίες να μας δώσουν κάτι, για να το
«πουλήσουμε» στους ιθαγενείς. Πώς από το υπερήφανο «go back κυρία
Μέρκελ» καταλήξαμε στην αγιογραφία της, εκλιπαρώντας, μήπως και αλλάξει
λίγο την συμπεριφορά της.
Όλες αυτές οι διαρκείς υποχωρήσεις
απέναντι στις προτάσεις των δανειστών, έχουν αλλοιώσει τα χαρακτηριστικά
ενός κόμματος της ριζοσπαστικής Αριστεράς. Η αναγόρευση της παραμονής
στην εξουσία σε αυτοσκοπό, χωρίς ιδεολογικές αναφορές, έχει οδηγήσει την
ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ σε συμπεριφορές που φτάνουν στα όρια του
διασυρμού.
Πάντα η Αριστερά στην Ελλάδα πολεμούσε
για την τιμή των όπλων της. Έχανε, αλλά ήταν συνεπής προς τα πιστεύω
της. Στην προκειμένη περίπτωση ο ΣΥΡΙΖΑ θα χάσει εξευτελιζόμενος. Χωρίς
να τηρήσει το παραμικρό από τις δεσμεύσεις του, που ήταν απόρροια του
ιδεολογικοπολιτικού προσανατολισμού του.
Προσπαθώντας η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ να
ακυρώσει την θεωρία της αριστερής παρένθεσης παρέδωσε την αριστερή ψυχή
της. Έγινε ένα κόμμα κυνικών ανθρώπων, που το μόνο τους κίνητρο είναι η,
πάση θυσία, παραμονή στην εξουσία.
Έχουν βέβαια μια τελευταία ευκαιρία να
διασώσουν την αξιοπρέπεια τους. Να μην δεχτούν στις 15 Ιουνίου τις
προτάσεις των εταίρων μας, που σαρώνουν όλες τις κόκκινες γραμμές του
κόμματος τους. Ούτως ή άλλως δεν πιστεύουν, όπως υποστηρίζουν, αυτά που
υπογράφουν.
Μα το συμφέρον της χώρας; θα αναρωτηθεί ο
αναγνώστης.
Το συμφέρον της χώρας, ποτέ δεν ενδιέφερε την ηγετική ομάδα
του ΣΥΡΙΖΑ, καθώς η ευρωπαϊκή πορεία της Ελλάδος, δεν είναι συμβατή με
τα ιδεολογικά και πολιτικά προτάγματα του κόμματος τους.
Επί πλέον, αν πράγματι ήθελαν το καλό
της πατρίδας μας, θα προκήρυσσαν εκλογές για να κυβερνήσουν αυτοί που
πιστεύουν στις μεταρρυθμίσεις και στις αποκρατικοποιήσεις, που είναι εκ
των ων ουκ άνευ για να παραμείνει η χώρα στην Ευρωζώνη. Τους δίνεται η
ευκαιρία να το πράξουν τώρα.
Δηλαδή να περισώσουν ό,τι απέμεινε από
την τιμή της ριζοσπαστικής Αριστεράς και να αποχωρήσουν ομαλά από την
εξουσία. Είναι μια λύση win-win για όλους.
Διαφορετικά, οι Συριζαίοι σύντροφοι, θα
μου ξαναφέρουν στην μνήμη τις αλάνες που παίζαμε πιτσιρικάδες μπάλα.
Τότε, όταν η μια ομάδα κέρδιζε την άλλη με μεγάλο σκορ, φωνάζαμε «σας
πήραμε τα σώβρακα»!
Αυτό ακριβώς κινδυνεύουν να πάθουν από τους εταίρους μας. Να χάσουν και τα σώβρακα τους.
Σ. Μουμτζής-liberal.gr