Πολλά χρόνια ελληνοδιδάσκαλος στη μιζερόφιλη πνευματική τροφό Δημοτική Εκπαίδευση, το μόνο που απεκόμισα ήταν η τρομοκρατία.
Μικρονοϊκοί προϊστάμενοι, σπιθαμιαίοι διευθυντές, νεοναζί επιθεωρητές, ολίγιστοι σχολικοί σύμβουλοι, κηφήνες συνδικαλιστές, την είχαν για δύναμη τιμωρητική και για να κρύβουν τον αμοραλισμό και τη γύμνια της ασημαντότητας και της αμάθειάς τους.
Ώρες – ώρες μ’ όλους αυτούς γύρω μου νόμιζα πως ήμουν σε ποιμνιοστάσιο και πως το μόνο που μοιραζόμουν μαζί τους ήταν η ποιοτική τους ευτέλεια. Όλο νεκροφιλικές μεγαλοστομίες ξεφούρνιζαν και ενδιαφέρονταν πως να σε στραπατσάρουν με επιπλήξεις. Επιπλήξεις που δέχτηκα πολλές και καταγράφω μία για χάρη της ιστορίας.
Καταλύοντας τη ραστώνη, έγραψα και εξέδωσα το πρώτο μου μυθιστόρημα με τίτλο << Φλόγες στην πόλη του Νότου >> το οποίο και δώρισα ως πνευματικό αγαθό από ένα αντίτυπο στους μαθητές μου της έκτης τάξης.
Ένας ανάγωγος πατέρας υποταγμένος στη γλύκα των εύπεπτων αναγνωσμάτων, θεώρησε καλό να τηλεφωνήσει στο διευθυντή, στο σκουριασμένο αυτό κρίκο της εξουσίας και να του παραπονεθεί για το ανεπίτρεπτο της πράξης μου. Αμέσως ο σπιθαμιαίος αυτός σάλιαγκας με κάλεσε στο γραφείο του για ανάκριση. Με ύφος μέγιστης ευτέλειας με ρώτησε: << Γνωρίζεις πώς η διακίνηση βιβλίων και εντύπων εντός του χώρου του σχολείου απαγορεύεται; >> << Το γνωρίζω >> του απάντησα. << Τότε γιατί το έκανες και μοίρασες το βιβλίο σου, σε μαθητές; Είναι παράνομο >>. << Το θεώρησα σωστό! >> Έγινε θηρίο. << Το θεώρησες σωστό; Τι θεώρησες σωστό να προκαλέσεις ψυχική και πνευματική βλάβη στους μαθητές με τον πρωτογονισμό της γραφής σου; Είδα τι γράφεις! >> << Τι γράφω; >> << Φτηνιάρικα πράματα! Γκρεμίζεις την καθαρεύουσα, θεωρείς επιδερμική την πίστη στη θρησκεία, χειροκροτείς τους λαϊκούς αγώνες, χαρακτηρίζεις αυταρχική την αστική εξουσία και λανσάρεις αριστερές εκπαιδευτικές ιδέες >>.
Γέλασα για τον πιθηκισμό του και ετοιμάστηκα να φύγω. << Θα σου κάνω αναφορά >> συνέχισε, << είσαι πελιδνός, αμοραλιστής και επικίνδυνος. Γι’ αυτό πρέπει να τιμωρηθείς! >> Τον άφησα να πνίγεται στην άνοια της ιλαροτραγωδίας του κι έφυγα.
Δυστυχώς με τέτοιους << ιδιοφυείς >> και ταλαντούχους παντοδύναμους διορισμένους υπηρέτες στην Εκπαίδευση όχι μόνο διαπομπεύεται αλλά και την πλακώνει η συμφορά. Το παίζουν ευφυείς, ισχυροί, παντογνώστες, σοφοί, μοναδικοί κι ας λειτουργούν στη διάλυση της ανικανότητάς τους. Είναι τόσο γελοίοι και σπιθαμιαίοι που για να εξασφαλίσουν τη θέση τους προσκυνάνε ολοκληρωτικά την υποτέλεια στην άρχουσα τάξη και διακωμωδούνται στο διηνεκές, ώστε αν και γνωρίζουν πως είναι ένα τίποτα συνεχίζουν να εκμηδενίζουν και το ελάχιστο νόημα της ύπαρξής τους με τη μηδαμινότητά τους.
ellinikoxronografima.blogspot.gr