Σχολιάζοντας τις κόντρες των ανθρώπων
του ποδοσφαίρου, ένας βαθύς γνώστης του παρασκηνίου των γηπέδων,
σχολίαζε: «αυτοί;
Την μία είναι εχθροί και την άλλη φίλοι.
Δεν βγάζεις
άκρη»!
Και σε ό,τι αφορά τις πολιτικές τους προτιμήσεις, θα συμπλήρωνα:
Την μία με τον Αλέξη, την άλλη με τον Κυριάκο και πάντοτε με το
Γκουβέρνο. Μερικά πρώτα σχόλια περί ΔΟΛ…
Ακούγονται πολλά!
Ότι ο Μαρινάκης είναι
άνθρωπος του Κυριάκου και κέρδισε τον Ιβάν που ήταν το πουλέν των
Συριζαίων. Ότι σε αυτή την φάση ο πρόεδρος του Ολυμπιακού μπορεί να
δηλώνει φίλος του Κυριάκου και ο Ιβάν λαγός της κυβέρνησης, είναι μία
πραγματικότητα. Όσο πραγματικό είναι το γεγονός ότι πριν μερικούς μήνες
τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων του κ. Μαρινάκη ανέδυαν ένα άρωμα
συμπάθειας προς την κυβέρνηση κι ότι ο κ. Σαββίδης υπήρξε στο παρελθόν
φίλος με τον κ. Σαμαρά και παλιότερα με τον κ. Καραμανλή.
Μαρινάκης και Σαββίδης, πάντως,
συναντήθηκαν σχετικά πρόσφατα, στην διάρκεια της μάχης για την ανάδειξη
του
νέου αρχηγού στην Νέα Δημοκρατία. Στήριξαν και οι δύο τον Απόστολο
Τζιτζικώστα! Στα ποδοσφαιρικά «σκοτωνόντουσαν» αλλά στα νεοδημοκρατικά
ήσαν απόλυτα σύμφωνοι για το ποιος θα έπρεπε να είναι ο επόμενος
αρχηγός.
Χτες στον ΔΟΛ συνέβη το εξής:
Από την
μία βρισκότανε ο κ. Μαρινάκης και από την άλλη ο κ. Σαββίδης και ο κ.
Μελισσανίδης, καθώς ο τελευταίος λέγεται ότι ήταν πίσω από την κυπριακή
προσφορά. Σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις ο κ. Μαρινάκης ήταν μόνος σε
αυτή την μάχη.
Οι φήμες ήθελαν τις τελευταίες ημέρες τους κυρίους
Σαββίδη και Μελισσανίδη να έχουν συστήσει μεταξύ τους κάποια άτυπη
συμμαχία.
Αν οι φήμες αυτές αληθεύουν, τότε δικαιολογούνται απόλυτα τα
όσα είδαμε χτες, με τον κ. Σαββίδη να μένει εκτός παιγνιδιού με μία
ιδιαίτερα χαμηλή προσφορά και τον κ. Μελισσανίδη να βγαίνει ως τίγρης
από την γωνία και να κυνηγάει το θήραμά του.
Εφόσον ο κ. Μελισσανίδης
ήταν πράγματι πίσω από την κυπριακή προσφορά! Οι ίδιες φήμες, πάντως,
ήθελαν τον κ. Μελισσανίδη να κρατάει τα έντυπα και να τα διαχειρίζεται
μέσω γνωστού και πετυχημένου εκδότη και τον κ. Σαββίδη να αγοράζει στην
συνέχεια τις μετοχές του Τηλέτυπου που βρίσκονται σήμερα στην ιδιοκτησία
του ΔΟΛ. Δεν θα ήταν και άσχημο deal! Αν οι φήμες αυτές δεν είναι
αληθινές, τότε θα πρέπει να αρχίσουμε να αναρωτιόμαστε τι άλλο μπορεί να
έκρυβε η υποχώρηση του Ιβάν. Σε κάθε περίπτωση, αυτά που σήμερα
θεωρούμε ως δεδομένα δεν είναι οπωσδήποτε και αύριο!
Τι θα συμβεί με τον Τηλέτυπο;
Δεν
υπάρχει αμφιβολία ότι το κλειδί το έχει ο Όμιλος Βαρδινογιάννη.
Με το
33% των μετοχών που ελέγχει είναι ο απόλυτος κυρίαρχος, καθώς συνδιοικεί
με όποιον από τους άλλους δύο διαλέξει.
Με τον Μαρινάκη ή με τον Ιβάν!
Εκτός κι αν ο κ. Μαρινάκης συμφωνήσει με τον κ. Σαββίδη για να αφήσουν
εκτός τον Όμιλο Βαρδινογιάννη. Χλωμό!
Ή ακόμη καλύτερα, αν συμφωνήσουν
και οι τρεις για την σωτηρία του μεγάλου καναλιού! Αυτό που λέμε για το
καλό του έθνους και των εργαζομένων ή για την τιμή της
πολυμετοχικότητας. Είναι μία πιθανότητα που δεν πρέπει κανείς να την
αποκλείσει σε αυτόν τον πολύπλοκο κόσμο που ζούμε.
Το μεγάλο ερώτημα που πρέπει να
απασχολήσει την ελληνική κοινωνία είναι αν θα πρέπει να επιτρέψει
φαινόμενα υπερβολικής συγκέντρωσης εξουσίας. Οικονομικής και πολιτικής.
Οι πρόεδροι των ΠΑΕ είναι σε αυτή την κατηγορία! Το να ελέγχει ένας
άνθρωπος μία μεγάλη ποδοσφαιρική ομάδα, τον δήμο της ίδιας περιοχής,
τους βουλευτές της περιφέρειας και μερικά μέσα ενημέρωσης είναι σαν να
μιλάμε ότι κάποιος έχει στα χέρια του μία πυρηνική βόμβα, χωρίς να
ξέρουμε πότε και πώς θα την χρησιμοποιήσει. Πως μπορεί να είναι κάποιος
φιλελεύθερος και να κλείνει τα μάτια του σε αυτή την πραγματικότητα;
Οι ολιγάρχες δεν έχουν κομματική ή
πολιτική ταυτότητα.
Δεν υπάρχουν κόκκινοι και μπλε ολιγάρχες!
Εξυπηρετούν τα δικά τους συμφέροντα και πολύ καλά κάνουν από την δική
τους πλευρά. Σήμερα δεν υπάρχουν κανόνες που να αποτρέπουν την
συγκέντρωση υπερβολικής δύναμης σε κάποια πρόσωπα ή γκρουπ συμφερόντων.
Όχι απαραίτητα επειδή πρόκειται για τα… άνθη του κακού. Αλλά επειδή η
κατάσταση αυτή μπορεί δυνητικά να αποτελέσει πηγή κινδύνου για το
δημόσιο συμφέρον…
Οπότε; Να μην αγόραζε τον ΔΟΛ ο κ.
Μαρινάκης ή ο κ. Σαββίδης ή ακόμη και ο κ. Μελισσανίδης, επειδή είναι
πρόεδροι ΠΑΕ; Κι αυτό γιατί πρέπει να είναι απαγορευτικό, όταν ένας
εργολάβος ή ένας τραπεζίτης μπορούν να έχουν στα χέρια τους μέσο
ενημέρωσης;
Δύσκολα ερωτήματα! Ακόμη πιο δύσκολο είναι να κληθεί σήμερα
μία κοινωνία να συζητήσει επί αυτών των θεμάτων, όταν η κρίση έχει
περιορίσει τα θέματα της Δημοκρατίας σε δεύτερη ή και σε τρίτη μοίρα.
Αργά ή γρήγορα, πάντως, θα ασχοληθούμε, αναγκαστικά, με το θέμα. Ακόμη
κι αν εμείς θελήσουμε να αποφύγουμε αυτή την συζήτηση, το θέμα αυτό θα
μας βρει από μόνο του!
Θανάσης Μαυρίδης-liberal.gr