Η πιο θεαματική θερινή βροχή από «πεφταστέρια»
Όπως συμβαίνει κάθε χρόνο στην καρδιά του καλοκαιριού, το βράδυ του
Σαββάτου 12 Αυγούστου προς τα χαράματα της Κυριακής, στο νυχτερινό
ουρανό της χώρας μας και γενικότερα του βορείου ημισφαιρίου θα κορυφωθεί
η πιο θεαματική θερινή βροχή από «πεφταστέρια», οι διάττοντες
Περσείδες.
Ο ομότιμος καθηγητής του Τμήματος Φυσικής του ΑΠΘ Ιωάννης Σειραδάκης
δήλωσε προ ημερών στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ότι αναμένει περίπου έναν ορατό διάττοντα
αστέρα κάθε ενάμισι έως δύο λεπτά, άρα 30 έως 40 ανά λεπτό.
Όσοι μείνουν ξύπνιοι, θα έχουν την ευκαιρία - εάν ο ουρανός δεν έχει
σύννεφα- να δουν το φαινόμενο. Όμως η λάμψη από το 19 ημερών φεγγάρι,
που θα είναι φωτεινό κατά περίπου 80%, θα εμποδίσει σε ένα βαθμό την
παρατήρηση των μετεώρων, με συνέπεια να γίνουν ορατά μόνο τα πιο φωτεινά
από αυτά.
Η NASA διέψευσε φήμες στο διαδίκτυο ότι οι φετινές Περσείδες «θα
είναι οι πιο φωτεινές στην ιστορία», ενώ εκτιμά ότι μπορεί να φθάσουν τα
150 μετέωρα την ώρα, αλλά δεν θα είναι όλα ορατά λόγω της λάμψης του
φεγγαριού.
Το «κλειδί», σύμφωνα με τους ειδικούς, για να δει κανείς μια βροχή
διαττόντων, είναι το οπτικό πεδίο του να περιλαμβάνει ένα όσο γίνεται
μεγαλύτερο τμήμα σκοτεινού ουρανού. Και ασφαλώς να έχει ελεύθερο χρόνο
και υπομονή, καθώς μπορεί να χρειασθεί να περιμένει.
Οι διάττοντες είναι δυνατό -με λίγη τύχη- να φωτογραφηθούν.
Χρειάζεται μια φωτογραφική μηχανή DSLR με ευρυγώνιο φακό, η οποία θα
κάνει διαδοχικές προγραμματισμένες λήψεις μεγάλης διάρκειας.
Οι Περσείδες είναι μια από τις πιο εντυπωσιακές βροχές διαττόντων του
έτους, καθώς τα «πεφταστέρια» τους είναι γρήγορα και φωτεινά,
διαθέτοντας συνήθως μακριές πύρινες «ουρές». Σύμφωνα με τη NASA, το
ρεκόρ τους ήταν το 1993, όταν είχαν καταγραφεί περίπου 300 μετέωρα την
ώρα, ενώ και πέρυσι έφθασαν κατά τόπους έως τα 200 μετέωρα την ώρα.
Οι Περσείδες - που καταγράφηκαν για πρώτη φορά από Κινέζους
αστρονόμους το 36 μ.Χ. - προκαλούνται από τα σωματίδια σκόνης που αφήνει
πίσω της η τεράστια ουρά, μήκους δεκάδων εκατομμυρίων χιλιομέτρων, του
κομήτη 109Ρ/Σουίφτ-Τατλ, που διασταυρώνεται με την τροχιά της Γης. Ο
κομήτης, ο οποίος ανακαλύφθηκε το 1862 από τους αστρονόμους Λιούις
Σουίφτ και Χόρας Τατλ (των οποίων φέρει το όνομα), είναι το μεγαλύτερο
γνωστό ουράνιο σώμα που περνάει από τη Γη κατά τακτά χρονικά διαστήματα.
Για τελευταία φορά εισήλθε στην εσωτερική περιοχή του ηλιακού μας
συστήματος το Δεκέμβριο του 1992, ενώ χρειάζεται περίπου 133 χρόνια για
να πραγματοποιήσει μια πλήρη περιφορά γύρω από τον Ήλιο.
Σήμερα βρίσκεται σε απόσταση σχεδόν πέντε δισεκατομμυρίων χιλιομέτρων
και το επόμενο κοντινό πέρασμα του από τη Γη αναμένεται το 2126, ενώ
δεν φαίνεται να αποτελεί απειλή για τον πλανήτη μας στο προβλέψιμο
μέλλον.