Σε τρεις εβδομάδες, ο πρωθυπουργός θα εμφανιστεί και πάλι στην Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης.
Στο
ίδιο βήμα, που πριν από τρία χρόνια ξεκίνησε η ανοδική πορεία του
ΣΥ.ΡΙΖ.Α για να καταλήξει λίγους μήνες αργότερα στην ανάληψη της
διακυβέρνησης της χώρας.
Την ίδια περίοδο οι Έλληνες πολίτες θα καλούνται να πληρώσουν την πρώτη δόση του ΕΝΦΙΑ, “ενός φόρου άδικου και παράλογου, που δεν διορθώνεται αλλά καταργείται”, όπως έλεγε πριν από τρία χρόνια ο ίδιος ο κ. Τσίπρας, κραδαίνοντας το περίφημο πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης.
Από τότε, κάθε χρόνο, η κυβέρνηση επιβάλλει τον ίδιο άδικο και παράλογο φόρο που είχε δεσμευθεί πως θα καταργήσει, επαναλαμβάνοντας μονότονα, πως θα τον καταργήσει από την επόμενη χρονιά.
Το έκανε το 2015, που αναγκάστηκε να τον επιβάλει για πρώτη φορά, αναλαμβάνοντας την δέσμευση πως θα τον καταργήσει το 2016.
Τον επέβαλλε και μάλιστα αυξημένο το 2016, αλλά δεσμεύθηκε πως θα τον μειώσει -αλλά δεν θα τον καταργήσει- το 2017.
Τον επιβάλλει το ίδιο αυξημένο και το 2017, αλλά δεσμεύεται πως
θα τον μειώσει το 2018, επειδή δήθεν τότε θα βγούμε από τα μνημόνια και θα δανειζόμαστε από τις αγορές.
Μέχρι σήμερα δεν κατόρθωσε να επιτύχει ούτε το ελάχιστο από αυτό που υποσχέθηκε. Να προσπαθήσει τουλάχιστον να τον διορθώσει.
“Δεσμευόμαστε πως δεν θα φορολογήσουμε κανέναν με πλασματικές αξίες” έλεγε επί λέξει το 2014 ο Αλέξης Τσίπρας. “Αν είχε κάποτε ένα σπίτι εκατό ευρώ και σήμερα έχει πενήντα, δεν μπορεί να τον φορολογούμε με βάση την αξία που κάποτε είχε” πρόσθετε.
“Και η φορολόγηση της περιουσίας δεν θα αφορά την συντριπτική πλειοψηφία της πρώτης κατοικίας. Αν κάποιος έχει ένα σπίτι με δυο πισίνες και δεκαοκτώ δωμάτια, προφανώς έχει να πληρώσει και φόρο” έλεγε.
Όμως η κυβέρνηση εξακολουθεί να φορολογεί ακόμη και σήμερα το σύνολο της πρώτης κατοικίας και μάλιστα με ιδιαίτερα πλασματικές αξίες. Και το κάνει σαν να μην συμβαίνει τίποτα.
Κανένας σοβαρός δεν υποστηρίζει σήμερα, με δεδομένη την κατάσταση της χώρας, πως ο ΕΝΦΙΑ μπορεί να καταργηθεί. Αλλά θα μπορούσε να διορθωθεί, έστω και ελάχιστα, για να απαλλάξει τουλάχιστον εκείνους που δεν μπορούν να συντηρήσουν καν την πρώτη τους κατοικία.
Θα μπορούσαν να τροποποιηθούν έστω και ελαφρά οι αντικειμενικές αξίες, σε γειτονιές που η εμπορική αξία δεν έχει πια καμιά σχέση με την αντικειμενική.
Θα μπορούσε να υπάρξει μια στοιχειώδης αίσθηση δικαιοσύνης σε έναν φόρο που ο πρωθυπουργός χαρακτήριζε παράλογο και άδικο, αλλά σήμερα δεν τολμά να τον αγγίξει, για να μην αναγκαστεί να αναζητήσει ισοδύναμα μέτρα από άλλους τομείς του δημοσίου που εξακολουθούν να σπαταλούν το δημόσιο χρήμα με πλασματικές υπερωρίες σε μετακλητούς υπαλλήλους, άχρηστα γραφεία στη Θεσσαλονίκη, και ρουσφετολογικές προσλήψεις συμβασιούχων.
Ο ΕΝΦΙΑ είναι πράγματι ένας παράλογος και άδικος φόρος, όπως ήταν και στο παρελθόν, όπως θα είναι και στο μέλλον, αν παραμείνει ως έχει.
Την ίδια περίοδο οι Έλληνες πολίτες θα καλούνται να πληρώσουν την πρώτη δόση του ΕΝΦΙΑ, “ενός φόρου άδικου και παράλογου, που δεν διορθώνεται αλλά καταργείται”, όπως έλεγε πριν από τρία χρόνια ο ίδιος ο κ. Τσίπρας, κραδαίνοντας το περίφημο πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης.
Από τότε, κάθε χρόνο, η κυβέρνηση επιβάλλει τον ίδιο άδικο και παράλογο φόρο που είχε δεσμευθεί πως θα καταργήσει, επαναλαμβάνοντας μονότονα, πως θα τον καταργήσει από την επόμενη χρονιά.
Το έκανε το 2015, που αναγκάστηκε να τον επιβάλει για πρώτη φορά, αναλαμβάνοντας την δέσμευση πως θα τον καταργήσει το 2016.
Τον επέβαλλε και μάλιστα αυξημένο το 2016, αλλά δεσμεύθηκε πως θα τον μειώσει -αλλά δεν θα τον καταργήσει- το 2017.
Τον επιβάλλει το ίδιο αυξημένο και το 2017, αλλά δεσμεύεται πως
θα τον μειώσει το 2018, επειδή δήθεν τότε θα βγούμε από τα μνημόνια και θα δανειζόμαστε από τις αγορές.
Μέχρι σήμερα δεν κατόρθωσε να επιτύχει ούτε το ελάχιστο από αυτό που υποσχέθηκε. Να προσπαθήσει τουλάχιστον να τον διορθώσει.
“Δεσμευόμαστε πως δεν θα φορολογήσουμε κανέναν με πλασματικές αξίες” έλεγε επί λέξει το 2014 ο Αλέξης Τσίπρας. “Αν είχε κάποτε ένα σπίτι εκατό ευρώ και σήμερα έχει πενήντα, δεν μπορεί να τον φορολογούμε με βάση την αξία που κάποτε είχε” πρόσθετε.
“Και η φορολόγηση της περιουσίας δεν θα αφορά την συντριπτική πλειοψηφία της πρώτης κατοικίας. Αν κάποιος έχει ένα σπίτι με δυο πισίνες και δεκαοκτώ δωμάτια, προφανώς έχει να πληρώσει και φόρο” έλεγε.
Όμως η κυβέρνηση εξακολουθεί να φορολογεί ακόμη και σήμερα το σύνολο της πρώτης κατοικίας και μάλιστα με ιδιαίτερα πλασματικές αξίες. Και το κάνει σαν να μην συμβαίνει τίποτα.
Κανένας σοβαρός δεν υποστηρίζει σήμερα, με δεδομένη την κατάσταση της χώρας, πως ο ΕΝΦΙΑ μπορεί να καταργηθεί. Αλλά θα μπορούσε να διορθωθεί, έστω και ελάχιστα, για να απαλλάξει τουλάχιστον εκείνους που δεν μπορούν να συντηρήσουν καν την πρώτη τους κατοικία.
Θα μπορούσαν να τροποποιηθούν έστω και ελαφρά οι αντικειμενικές αξίες, σε γειτονιές που η εμπορική αξία δεν έχει πια καμιά σχέση με την αντικειμενική.
Θα μπορούσε να υπάρξει μια στοιχειώδης αίσθηση δικαιοσύνης σε έναν φόρο που ο πρωθυπουργός χαρακτήριζε παράλογο και άδικο, αλλά σήμερα δεν τολμά να τον αγγίξει, για να μην αναγκαστεί να αναζητήσει ισοδύναμα μέτρα από άλλους τομείς του δημοσίου που εξακολουθούν να σπαταλούν το δημόσιο χρήμα με πλασματικές υπερωρίες σε μετακλητούς υπαλλήλους, άχρηστα γραφεία στη Θεσσαλονίκη, και ρουσφετολογικές προσλήψεις συμβασιούχων.
Ο ΕΝΦΙΑ είναι πράγματι ένας παράλογος και άδικος φόρος, όπως ήταν και στο παρελθόν, όπως θα είναι και στο μέλλον, αν παραμείνει ως έχει.
Το
ζήτημα είναι, αν έχει την ίδια άποψη και σήμερα ο πρωθυπουργός.
Φαντάζομαι κάποιος θα βρεθεί να τον ρωτήσει φέτος στην Θεσσαλονίκη...
Φαντάζομαι κάποιος θα βρεθεί να τον ρωτήσει φέτος στην Θεσσαλονίκη...
Β. Χιώτης-ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ