Όταν όμως το χέρι κάνει το κακό δεν σκέφτεται τι θα προκαλέσει στους γύρους του, γιατί αν το είχε καταλάβει δε θα το έκανε.
Δεν είναι το μαύρο θέαμα που αντικρίζουμε είναι ο καρκίνος που εισπνέουμε, είναι το οξυγόνο που χάνεται.
Για ακόμα ένα καλοκαίρι η Ελλάδα κάηκε είτε σκόπιμα είτε όχι.
Για πρώτη όμως φορά τα ελληνικά νερά…παίρνουν φωτιά.
Και αυτό γιατί κανένας δεν μπορεί να καταλάβει πόσο μεγάλη καταστροφή είναι η ρύπανση που προκλήθηκε από την πετρελαιοκηλίδα που άφησε πίσω του πλοίο Αγία Ζώνη και έφτασε μέχρι τις ακτές της Γλυφάδας.
Όλη η θάλασσα γέμισε πετρέλαιο- ακατάλληλη για τα επόμενα δέκα χρόνια να δεχθεί ανθρώπους να κολυμπήσουν. Αν μάλιστα σήμερα πετάξεις ένα σπίρτο μπορεί να πάρει και φωτιά. Αλήθεια έχετε δει ποτέ θάλασσα να καίγεται; Μπορεί κάποιος να καταλάβει ότι το φετινό καλοκαίρι έφερε τις μεγαλύτερες περιβαλλοντικές καταστροφές των τελευταίων ετών;
Δυστυχώς η αδιαφορία και η ανευθυνότητα μετέτρεψαν το ζωογόνο πράσινο σε μαύρο και σήμερα η Αττική αλλά και άλλες περιοχές της Ελλάδας είναι περικυκλωμένες από το χρώμα που σφίγγει τις καρδιές μας. Μοναδική ελπίδα, τροφοδότης ζωής, πλουτοπαραγωγική πηγή αλλά και προσελκιστής της μεγάλης βιομηχανίας μας – ο τουρισμός, δεν είναι άλλο από το γαλάζιο της θάλασσας.
Ας μην επιτρέψουμε λοιπόν κανένας μας, πολιτεία, κυβέρνηση και έκαστος εξ ημών να γίνει και αυτό το γαλάζιο, μαύρο.
Ελεάνα Ζαμπάρα