Δεν αναφέρομαι, βέβαια, στις επιδόσεις
του Π.Καμμένου στα καζίνο του Λονδίνου. Αυτό πρέπει να ενδιαφέρει τους
κυβερνητικούς εταίρους του, πως ως «κατσαπλιάδες» θα πρέπει να αηδιάζουν
με τα ακριβά γούστα του Πάνου.
Αναφέρομαι στην πολιτική ικανότητα του, όχι απλώς να επιβιώνει, αλλά να είναι και ρυθμιστής των καταστάσεων.
Έτσι, πρώτον: Μετά τις εκλογές του 2015
συγκρότησε μια πειθαρχημένη κοινοβουλευτική ομάδα, που μέχρι στιγμής,
δεν του δημιουργεί κανένα πρόβλημα. Αξίζει να θυμηθούμε πόσα προβλήματα
αντιμετώπισε με τους βουλευτές του που εξελέγησαν από τις εκλογές του
2012.
Δεύτερον: Κράτησε για τον εαυτό του ένα
υπουργείο που δεν παράγει τριβές ούτε επιφέρει πολιτικό κόστος. Είναι
«πιασάρικο», και προσφέρεται για ανέξοδο τσαμπουκά. Συγχρόνως, βοηθεί
τον Π.Καμμένο να κτίσει τα πελατειακά του δίκτυα με τους αποστράτους και
τους εν ενεργεία στρατιωτικούς.
Τρίτον: Κατόρθωσε το ακατόρθωτο. Τα ¾,
σχεδόν, της κοινοβουλευτικής του ομάδας είναι υφυπουργοί. Τα οφέλη αυτού
του γεγονότος είναι αυταπόδεικτα.
Τέταρτον: Έχει κατορθώσει να διατηρήσει
αλώβητη την ιδεολογική και πολιτική φυσιογνωμία των ΑΝΕΛ, καταψηφίζοντας
νομοσχέδια που την αλλοίωναν. Σε αυτό βέβαια συνετέλεσε και η
αφελής—για μια ακόμα φορά—στάση της δημοκρατικής αντιπολίτευσης που
έσπευδε ασμένως να καλύψει το κενό που άφηναν οι ΑΝΕΛ στις ψηφοφορίες.
Πέμπτον : Γνωρίζοντας πως είναι
αναντικατάστατος κυβερνητικός εταίρος έχει επιβάλλει την πολιτική
ατζέντα του σε κρίσιμους τομείς, όπως στην Παιδεία και στις σχέσεις
Κράτους –Εκκλησίας. Για το τελευταίο θέμα δήλωσε τόσο ανυποχώρητος, ώστε
να ανατρέψει και την κυβέρνηση ακόμα.
Δεν είναι τυχαίο το μήνυμα που έστειλε στον Α.Τσίπρα πως «μαζί θα προχωρήσουμε μέχρι τέλους».
Συνεπώς, ο ΣΥΡΙΖΑ είναι υποχρεωμένος να
ανέχεται αγόγγυστα τις συμπεριφορές του κυβερνητικού εταίρου του, γιατί
είναι το μοναδικό στήριγμα του. Το δίλημμα είναι: ΑΝΕΛ ή εκλογές.
Το αδιέξοδο του Α.Τσίπρα γίνεται πλήρες,
μετά την απόφαση της Νέας Δημοκρατίας και της ΔΗ.ΣΥ. να καταψηφίζουν τα
νομοσχέδια στα οποία δεν υπάρχει κυβερνητική πλειοψηφία, λόγω της
διαφωνίας των ΑΝΕΛ, με το περιεχόμενο τους.
Είναι ολοφάνερο πως ο ΣΥΡΙΖΑ
πλέον γίνεται όμηρος της πολιτικής ατζέντας του Π.Καμμένου, με ό,τι
αυτό σημαίνει για την δική του ιδεολογικοπολιτική φυσιογνωμία.
Η δημοκρατική αντιπολίτευση έχει
υποτιμήσει τις ικανότητες του υπουργού Εθνικής Αμύνης και κυρίως το
γεγονός, πως είναι ένας παίκτης που γνωρίζει άριστα τα χαρτιά που έχει
στα χέρια του. Και τα αξιοποιεί. Στην σχέση ΣΥΡΙΖΑ –ΑΝΕΛ, όσο και να
ακούγεται παράξενο, ο αδύναμος κρίκος είναι ο ΣΥΡΙΖΑ.
Ο Π. Καμμένος γνωρίζει πως για να
κερδίσει την παρουσία του στην επόμενη Βουλή, θα πρέπει να ικανοποιήσει
τις αρχές και τις πεποιθήσεις των πολυποίκιλων στηριγμάτων του στην
κοινωνία.
Και αυτό κάνει.
Τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ παρακολουθούν
άφωνα τις κινήσεις του Πάνου, καταπίνοντας την οργή τους.
Ας πρόσεχαν!
Πληρώνουν τις δικές τους επιλογές.
Σ. Μουμτζής-liberal.gr