ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ ΑΝΑΚΑΛΥΨΗ! Εντοπίστηκε αρουραίος-μαμούθ!

Η ανακάλυψη ενός νέου είδους αρουραίου στα Νησιά του Σολομώντος ενθουσιάζει τους ερευνητές των θηλαστικών ζώων.
Για τους ανθρώπους στο νησί του Ειρηνικού Ωκεανού Βανγκούνου πάντως δεν είναι κάτι καινούριο. Αυτοί γνώριζαν ανέκαθεν ότι ο γιγάντιος αρουραίος Ουρόμυς Βίκα υπάρχει και ζει στο νησί με την πλούσια δασική βλάστηση. Μάλιστα είναι τόσο γνωστός ώστε το όνομά του αναφέρεται και στα τοπικά παιδικά τραγούδια. Δυτικοί ερευνητές κατόρθωσαν τώρα για πρώτη φορά να περιγράψουν τον Ουρόμυ Βίκα, σπεύδοντας να τον προσθέσουν άμεσα στη λίστα των απειλούμενων με εξαφάνιση ζώων.
Ο Ταϊρόν Λάβερι, βιολόγος στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας Field στο Σικάγο, είχε ακούσει τους ντόπιους στα Νησιά του Σολομώντος να λένε ιστορίες για έναν γιγάντιο αρουραίο που μπορεί να ανοίξει καρύδες με τα δόντια του. Για πολλά χρόνια αναζητούσε μάταια να τον βρει, ζωντανό ή νεκρό. «Αναρωτιόμουν αν όντως πρόκειται για ένα νέο είδος ή αν οι κάτοικοι απλά έδωσαν το όνομα βίκα στους συνηθισμένους αρουραίους», λέει ο αμερικανός ερευνητής.

Τελικά, σύμφωνα με δημοσίευμα της deutche welle, είχε την τύχη να εντοπίσει αυτό το ξεχωριστό είδος αρουραίου πάνω σε ένα πεσμένο δέντρο. Δεν άργησε να καταλάβει ότι πρόκειται για κάτι μοναδικό. «Όταν είδα το κρανίο του μπόρεσα να αποκλείσω άμεσα μια ολόκληρη σειρά από άλλα είδη αρουραίων», εξηγεί.
Όπως διευκρινίζει ο αμερικανός βιολόγος, ο ιδιαίτερος αυτός αρουραίος είναι περίπου τετραπλάσιος από τους συνηθισμένους. Μπορεί οι επιστήμονες να μην είναι σε θέση να επιβεβαιώσουν αν όντως μπορεί να σπάσει καρύδες, πάντως σε κάθε περίπτωση είναι σε θέση να ανοίξει με τα δόντια του τρύπες στο κέλυφός τους.
Τα Νησιά του Σολομώντος βρίσκονται ανατολικά της Νέα Γουινέας και αποτελούν «hot spot» για ερευνητές ειδών του ζωικού βασιλείου. Το αρχιπέλαγος της περιοχής είναι απομονωμένο από τον υπόλοιπο κόσμο και πάνω από τα μισά είδη θηλαστικών της περιοχής δεν προέρχονται από κάπου αλλού.
Ο γιγάντιος αρουραίος ζει μόνο στο συγκεκριμένο νησί (Βανγκούνου) και ο ζωτικός του χώρος περιορίζεται εξαιτίας της αποψίλωσης των δασών. Όπως εκτιμά ο Ταϊρόν Λάβερι, θα μπορούσε εύκολα να αφανιστεί πριν προλάβουν οι ερευνητές να τον εντοπίσουν και να τον περιγράψουν επιστημονικά.