2ο μέρος Mr.Robot: ΚΑΤΑΚΕΡΑΥΝΩΝΕΙ ΤΑ ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΣΥΣΤΗΜΑΤΑ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΤΗΣ ΨΗΦΙΑΚΗΣ ΜΑΣ ΖΩΗΣ

Από το freegr.gr και τους 21century, Γ.ΑΣ. και τον wizeman 

 

ΤΟ Mr. Robot ήρθε από το πουθενά το 2015 ως μια καθηλωτική κι άβολα ρεαλιστική αντανάκλαση της νέας πραγματικότητάς μας και της απομόνωσης που προκαλεί η τεχνολογία, ειδικά όταν διαφημίζεται ως ένα μέσο κοινωνικής δικτύωσης. 
Σε άλλο σημείο του freegr.gr διαβάσαμε την είδηση ότι σε 4-5 χρόνια, οι χάκερ θα ελέγχουν τα Ι.Χ. με λογισμικό προκαλώντας ατυχήματα. Αυτό το πρόβλεψε στην 2η σεζόν σε επεισόδιο η αγαπημένη σειρά, όταν εξ αποστάσεως ο Έλιοτ με λογισμικό στα ηλεκτρονικά και μηχανικά μέρη του Ι.Χ. σταμάτησε όχημα του FBI...Aπίθανο; Κι όμως θα είναι εφικτό..
Αλλά κυρίως είναι η σειρά που αν την παραλληλίσουμε με άλλες πετυχημένες αμερικάνικες σειρές-Homeland, Sense 8, Quantico- μπορούμε να συνθέσουμε κομμάτια του πάζλ. Η σειρά που σαρώνει τα βραβεία αποτελώντας πολιτισμικό φαινόμενο κατάφερε κάτι μοναδικό. 
ΤΑ ΧΩΝΕΙ ΑΓΡΙΑ στο ΣΥΣΤΗΜΑ, στο διεφθαρμένο ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΟ κατεστημένο, στις μάζες που κάθονται στον καναπέ, ενώ ενιότε τα χώνει σε θρησκείες που θέλουν άβουλα όντα.

Η σειρά ήταν ο Mr. Robot μας στην πραγματικότητα του Elliot· λίγη πιο σκοτεινή

και βίαιη, κάνοντάς μας να αγαπήσουμε τον Rami Malek και το techno-θρίλερ. Η δεύτερη σεζόν προσπάθησε αρκετά να αναδείξει όλα αυτά που έκαναν το Mr. Robot μια από τις καλύτερες σειρές του 2015. Το πρώτο μισό τέσταρε υπερβολικά την υπομονή των θεατών με τον αργό του ρυθμό και την απαισιόδοξη πάλη του Elliot με τους εαυτούς του. Ευτυχώς, οι ιστορίες της Angela (Portia Doubleday) και της Darlene (Carly Chaikin) μας κράτησαν το ενδιαφέρον, μέχρι η σεζόν να ανεβάσει στροφές προς το τέλος. 
Παρόλα αυτά, ο δεύτερος κύκλος τέλειωσε με ένα ερώτημα το οποίο καλείται να απαντήσει ο δημιουργός της σειράς Sam Esmail: μπορεί η σειρά να ξαναβρεί το «κέφι» της που μετέτρεψε την πρώτη σεζόν από εντελώς αουτσάιντερ σε σχεδόν τηλεοπτικό φαινόμενο κι εκτόξευσε τις μετοχές του Malek μέχρι και το ρόλο του Freddie Mercury; Η απάντηση μέχρι στιγμή είναι ένα ανακουφιστικό «ναι». 

H τρίτη σεζόν ξεκινάει εκεί ακριβώς που τέλειωσε η προηγούμενη: η παγκόσμια οικονομία έχει καταρρεύσει μετά το χακάρισμα της «9ης Μαΐου», ο Elliot είναι σε πόλεμο με τον Mr. Robot (Christian Slater), η Whiterose (B. D. Wong) συνεχίζει να κινεί τα νήματα και η πράκτορας του FBI Dom DiPierro (Grace Gummer) προσπαθεί να βρει τους ενόχους. O Rami Malek έχει εκτοξευθεί πια στο χρηματιστήριο του Χόλιγουντ.. O Rami Malek παραμένει «μαγνητικός» στο ρόλο του Elliot, ο οποίος συνειδητοποιεί ότι η κατάρρευση της οικονομίας έχει επιφέρει το χάος και είχε το αντίθετο αποτέλεσμα από αυτό που φανταζόταν, με το 1% να εκμεταλλεύεται την αστάθεια και το φόβο των πολιτών για να τους ελέγξει αποτελεσματικότερα από πριν. 
Θα φορέσει την εμβληματική του πλέον κουκούλα και θα προσπαθήσει να αντιστρέψει την κατάσταση. Παραμένει σε ασυμβίβαστη σύγκρουση με τον Mr. Robot, αλλά μετά από 2 σεζόν, οι ρόλοι τους είναι πιο ξεκάθαροι από ποτέ· σε εμάς τουλάχιστον, διότι ο Elliot εξακολουθεί να είναι μπερδεμένος με τη Fight Club-ική του κατάσταση. Παράλληλα, παίρνουμε απαντήσεις και για τον Tyrell Wellick (Martin Wallström) μιας και η προηγούμενη σεζόν μας έκανε να αναρωτηθούμε αν είναι πραγματικός ή αποκύημα της φαντασίας του Elliot. O Bobby Cannavale έρχεται να ανανεώσει το καστ της σειράς 
Είδαμε στο Λονδίνο τα δύο πρώτα επεισόδια του Mindhunter και ξέρουμε με τι θα τρομάξετε αυτό το Σαββατοκύριακο. Η προσθήκη του Bobby Cannavale (Boardwalk Empire, Vinyl) κάνει πάντα μια σειρά καλύτερη και το ίδιο ισχύει κι εδώ. Μόνο και μόνο η σκηνή που εισάγει τον χαρακτήρα του είναι πιο ευχάριστη από όλη τη δεύτερη σεζόν του Mr. Robot. Το υπόλοιπο καστ παραμένει εξαιρετικό, ενώ οι ιστορίες της Angela και της Darlene έρχονται σε άμεση επαφή με αυτή του Elliot. Ο Sam Esmail σκηνοθετεί όλα τα επεισόδια της τρίτης σεζόν και το Mr. Robot παραμένει μια από τις καλύτερες τεχνικά παραγωγές της τηλεόρασης. Κινεί

την κάμερά του όπως λίγες σειρές μπορούν, ενώ τα κάδρα του συνεχίζουν να βρίσκουν ενδιαφέρουσες θέσεις για τους χαρακτήρες του. Το μεγαλύτερο στραβοπάτημα της σεζόν είναι ο χρόνος. 
Η σειρά συνεχίζει να διαδραματίζεται στο 2015 και τα δεκάδες τραγελαφικά που έχουν συμβεί στην πολιτική σκηνή των ΗΠΑ τον τελευταίο χρόνο είναι λογικό να την επηρεάζουν. Από τη μία, η βεβαιότητα του Mr. Robot ότι η ζωή είναι ελεγχόμενη από κυβερνήσεις και εταιρείες ταιριάζει γάντι στην άνοδο του Donald Trump στο Λευκό Οίκο και το μόνο που μένει είναι η επανάσταση. Από την άλλη, τα σχόλια για τον Trump μοιάζουν πετυχημένα, λες και η σειρά προσπαθεί να αποφύγει την πραγματοποίηση αυτού του παρόντος-μέλλοντος. Το Mr. Robot μοιάζει να επιστρέφει στη φόρμα της πρώτης σεζόν που μας κέντρισε τόσο το ενδιαφέρον, ενσωματώνοντας τα καλύτερα στοιχεία από τη δεύτερη (τις ενδιαφέρουσες ιστορίες των υπολοίπων χαρακτήρων). 
Εν κατακλείδι, λοιπόν, το Mr. Robot επιχειρεί να κατακρίνει την σύγχρονη κοινωνία και τις παθογένειες της αλλά η ειρωνεία βρίσκεται στο ότι είναι κομμένη και ραμμένη στα μέτρα της. Απλοϊκή στις ιδέες της, γεμάτη εντυπωσιασμούς και ευχάριστη στο μάτι, μια τηλεοπτική επανάσταση έτοιμη και πακεταρισμένη προς κατανάλωση. Ακόμη κι έτσι όμως διατηρεί αναμφίβολα τη γοητεία ενός τηλεοπτικού προϊόντος καλοφτιαγμένου όσο λίγα με αποτέλεσμα να μη μπορείς να μείνεις μόνο στο πρώτο επεισόδιο.